Ως και τον λιθοβολισμό χρησιμοποίησαν κάτοικοι (σε καμιά 200ρια τους λογαριάζουν) των Βρασνών Θεσσαλονίκης, προκειμένου να απομακρύνουν 380 πρόσφυγες, προερχόμενους από την Σάμο. Στήνοντας αλλεπάλληλα μπλόκα σ’ όλους τους δρόμους, από τους οποίους θα μπορούσαν να περάσουν τα αυτοκίνητα που τους μετέφεραν. Ενώ και οι ξενοδόχοι της περιοχής, οι οποίοι είχαν προσυμφωνήσει την εκεί εγκατάσταση των προσφύγων, τους έκλεισαν τελικά τις πόρτες. Εκβιασθέντες, προφανώς, από τους συντοπίτες τους. Ή, απλώς, φοβούμενοι τα χειρότερα. Εντέλει οι άμοιροι «ταξιδιώτες», μετά από περιπλάνηση πολλών ωρών στην περιοχή, κατευθύνθηκαν στην Χαλκίδα.
Το κερασάκι στην όλη ιστορία είναι ότι κάποιος Μορφωτικός (!) και Πολιτιστικός (!) Σύλλογος του οικισμού, εξέδωσε γλαφυρή ανακοίνωση, δια της οποίας επαίρεται ότι τα Βρασνά αποτελούνται από αμιγή ελληνικό πληθυσμό (που πάει μάλιστα 2.000 χρόνια πίσω), δίχως να έχουν «μολυνθεί» από ξένα στοιχεία, ούτε καν από τους μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922! Οπότε, πως θα ήταν δυνατόν να διακινδυνεύσουν σήμερα ενδεχόμενο μπαστάρδεμα της, εδώ και 2.000 χρόνια, καθαρότητας του αγνού ελληνικού τους αίματος;
Ένα πολύ πρόσφατο περιστατικό. Ένα ντροπιαστικό πρόσφατο περιστατικό, που όμως δεν είναι το μόνο, αντιθέτως. Απ’ ό, τι φαίνεται τα σχετικά συμβαίνουν παντού στη Χώρα. Ή σχεδόν παντού. Καθώς καταβάλλεται προσπάθεια να αποσυμφορηθούν τα άκρως βεβαρημένα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Με την διασπορά μέρους των προσφύγων σε περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Σε ξενοδοχεία, σε ανενεργά στρατόπεδα, και σε κάθε λογής προσφερόμενο χώρο. Έτσι ώστε και οι ίδιοι οι πρόσφυγες να ζήσουν κάπως ανθρωπινότερα, και οι νησιώτες να ανακουφιστούν από το βάρος. Τι φυσικότερο και τι λογικότερο, τι πιο αναγκαίο θα πει κανείς. Κι όμως…
Κι όμως, μπορεί να βρίσκουν οι πάντες εύλογη την περί ης ο λόγος πρακτική της διασποράς των προσφύγων στην ενδοχώρα (εξ’ άλλου δεν υπάρχει και άλλη), αρκεί να μην αφορά τον τόπο τους, το οικόπεδό τους, την αυλή τους. Και μπορεί μεν να μην σημειώνονται παντού ακραία, τύπου Βρασνών, επεισόδια, όμως οι διαμαρτυρίες είναι έντονες και σχεδόν καθολικές. Στη βάση της λογικής ότι «εντάξει, να αποσυμφορηθούν τα νησιά, να μοιραστούν οι πρόσφυγες στην ενδοχώρα, αλλά όχι εδώ, όχι σ’ εμάς». Αρκεί μια βόλτα στον επαρχιακό Τύπο, και θα δεις, και θα καταλάβεις. Θα δεις επίσης ότι στον χορό των αντιδράσεων πρωτοστατούν οι δημοτικοί άρχοντες καθώς και τοπικοί πολιτευόμενοι. Οι γαλάζιοι κατά κύριο λόγο, για να λέμε τα πράματα με τ’ όνομά τους.
Λίγο παλιότερα, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τις ανάλογες αντιμεταναστευτικές εκδηλώσεις (γιατί και τότε γινόταν η ίδια ακριβώς προσπάθεια αποσυμφόρησης των νησιών), πριμοδοτούσαν ολοφάνερα οι τοπικές οργανώσεις, οι τοπικοί κομματάρχες, συχνά και οι τοπικοί βουλευτές της ΝΔ. Ποιος δεν θυμάται τις ακόμη πιο ντροπιαστικές αντιδράσεις «γονέων και κηδεμόνων» (δεδομένης πολιτικής ταυτότητας κατά το πλείστον), απέναντι στην πρόσβαση των προσφυγόπουλων στα σχολεία. Θα ήταν ωστόσο ιδιαιτέρως μίζερο και σίγουρα απολίτικο, να επιχαίρει κανείς επειδή η σημερινή Κυβέρνηση, η οποία έστρωσε το χαλί στις ασχημίες, υφίσταται τα ίδια. Σωστά γινόταν και τότε η διαδικασία αποσυμφόρησης των νησιών, σωστά γίνεται και τώρα. Ντροπή για τη Χώρα μας και για το λαό μας ήταν τότε οι τοπικές αντιδράσεις, ντροπή είναι και τώρα.
Και επιτέλους, με ποιο ηθικό πολιτικό ανάστημα, με τι μούτρα στην τελική, αξιώνουμε ως Χώρα την αλληλεγγύη της Ευρώπης για την αντιμετώπιση του προσφυγικού, όταν την αρνούμαστε, όταν τη τσαλαπατάμε εμείς οι ίδιοι μεταξύ μας…