Από τα χτεσινά εγκαίνια της έκθεσης «Κήποι Μυστικοί» που επιμελήθηκε ο Θανάσης Μουτσόπουλος στο παλαιό μοναστήρι των Ουρσουλινών στα Λουτρά της Τήνου.
Εδώ παρουσιάζεται μελιχρός στο φως του δειλινού ο εγκαταλειμμένος και ουδέποτε ανακαινισμένος ναός του Αγίου Ιωσήφ - είναι, βλέπετε καθολικός και κάποιοι πρόκριτοι σε Τήνο και Αθήνα περιμένουν από την ... Ρώμη να τον συντηρήσει. Ενώ αν ήταν μπιτσόμπαρο που ρυπαίνει κάποια παρθένα παραλία... Λες και δεν πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα ενός κοινού πολιτισμού. Παλαιότερα ο Αλέκος Αλαβάνος είχε καταθέσει δραματική επερώτηση στη Βουλή για το ΥΠΠΟ το οποίο και είχε υποσχεθεί ότι θα επιλαμβανόταν και κατά το σύνηθες, δεν έπραξε τίποτα. Τώρα που η Αριστερά είναι κυβέρνηση, το ΥΠΠΟ δεν απαντάει καν. (Πώς λέμε Στρως Καν;).
Θυμάμαι λοπόν πως πριν από χρόνια μαζί με τον Μάριο Βιδάλη και τον πατέρα Σεβαστιανό είχαμε παρουσιάσει μέσα στην εκκλησία και τα κελιά των Ιησουιτών μοναχών, με μεγάλη επιτυχία δηλαδή κοσμοσυρροή, την έκθεση «Τα Ελάχιστα Πράγματα». Τώρα το Kinono - ΚΟΙΝΩΝΩ είναι η πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη συνέχεια τους... (Ούτως ή άλλως χρειάζονται ελάχιστα πράγματα για να κάνουμε καλή τέχνη. Όλα τα άλλα είναι δηθενιές).
ΥΓ. Στην κουβέντα που ακολούθησε τα εγκαίνια μια νεαρή δικηγόρος που εργάζεται στο Παρίσι και το Λονδίνο (!) αποτιμώντας την εγχώρια κρίση υποστήριξε ότι στον τόπο μας ανταλλάξαμε την ελευθερία με την ευτυχία (sic). Πράγμα που θα πει πως επιλέξαμε το ευχάριστο τίποτε της ατομικής ευζωΐας από το επώδυνο κάτι της συλλογικής ευθύνης και των ατομικών υποχρεώσεων. Πολύ οξυδερκής παρατήρηση. Επειδή θέλει αρετήν και θέλει και τόλμην και θέλει και θυσία του ιδιωτικού συμφέροντος η ελευθερία. Δείτε τα προφίλ και τα βιογραφικά των 300 της Βουλής και θα κατανοήσετε καλύτερα τι εννοώ.
