Το πρωινό της περασμένης Τρίτης ήταν κάτι το διαφορετικό καθώς όλα περιστρέφονταν γύρω από το ταξίδι του Τσίπρα στην Ιθάκη, της οποίας τη φυσική ομορφιά και τον συσχετισμό θα χρησιμοποιούσε για να βελτιστοποιήσει το παραμύθι του.
Το τέλος του ταξιδιού. Το google και οι εγκυκλοπαίδειες πήραν φωτιά καθώς το επικοινωνιακό παιχνίδι της ημέρας θα είχε και ολίγον ποίηση και το πολιτικό προσωπικό έπρεπε να μιλήσει με καβαφική χροιά. Στην Ελλάδα του σήμερα η επικοινωνία είναι η αλήθεια. Ο λαός έπρεπε να δει το σκηνικό, τα καύσιμα ταξιδιού μερικών χιλιομέτρων θα τα δικαιολογούσαν οι οικολόγοι του Σύριζα, εδώ δεν είπαν τίποτα για το ταξίδι στην Κούβα, τώρα θα έλεγαν;
Μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, στην Κομοτηνή, εξελίσσονταν τα πρώτα κεφάλαια μιας τραγωδίας. Όπως κάθε τραγωδία, έχει την ιδιότητα να ξεκινά ανεπαίσθητα, ήρεμα, παρουσιάζοντας ένα μειλίχιο πρόσωπο. Όπως κάθε τραγωδία, φαντάζει ασήμαντο γεγονός. Όπως κάθε τραγωδία, αφήνει τους ανθρώπους αδιάφορους στην αρχή, μόνο κάνοντάς τους να απορούν στο πέρασμά της, αφού προηγουμένως είχαν λοιδορήσει όποιον τους είχε προειδοποιήσει.
Ο Χαλίλ Τζιχάτ είναι ο νεοδιοριζόμενος από την Κυβέρνηση τοποτηρητής μουφτής Κομοτηνής. Μιλάμε για τη νόμιμη μουφτεία, την αναγνωρισμένη από το ελληνικό κράτος. Αυτή που χρόνια τώρα πολεμά κάθε κακόβουλη ενέργεια του Τουρκικού Προξενείου και του υποχείριού του, του ψευδομουφτή Ιμπραήμ Σερίφ, οι οποίοι στόχο έχουν τον χειρισμό της μειονότητας, την καλλιέργεια μίσους ανάμεσα στους χριστιανούς και μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες, την αφομοίωση των Πομάκων και των Ρομά, την εξάπλωση αλυτρωτικών ιδεών. Θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες για τις ανθελληνικές δράσεις του Προξενείου και του ψευδομουφτή.
Ο Τζιχάτ λοιπόν είναι ο εκλεκτός της Ελληνικής Κυβέρνησης για να αντικαταστήσει τον μουφτή Μέτσο Τζεμαλή, προσωπικότητα του μετριοπαθούς Ισλάμ, του οποίου η απομάκρυνση ήταν διακαής πόθος και πάγιο αίτημα του Ερντογάν. Η κυβέρνηση με την επιλογή Τζιχάτ, θέλησε να κατευνάσει φωνές διαμαρτυρίας κατά της βίαιης συνταξιοδότησης του Τζεμαλή.
Το πρωί της Τρίτης, όταν όλοι εμείς ασχολούμασταν με το ταξίδι του Τσίπρα στην Ιθάκη, ο Χαλίλ Τζιχάτ πήγε να προσευχηθεί στο Εσκί Τζαμί Κομοτηνής. Στην τελετή πρωτοστατούσε ο ψευδομουφτής έχοντας δίπλα του τον Τούρκο υποπρόξενο Ιμπραήμ Σακλί. Ο διοριζόμενος από την κυβέρνηση τοποτηρητής μάλιστα παρέστη σαν μουεζίνης(κάτι σαν ψάλτης), αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο φόρο τιμής στον ψευδομουφτή.
Η σημειολογία της κίνησης είναι μεγάλη, συνιστά defacto νομιμοποίηση του ψευδομουφτή. Όπως είχε προειδοποιηθεί, η κυβέρνηση παραδίδει τη μειονότητα στο Τουρκικό Προξενείο. «Λεπτομέρειες», θα πουν πολλοί. Έτσι όμως γίνεται στις τραγωδίες, ξεκινάνε σαν μικρές λεπτομέρειες και γιγαντώνονται μέχρι που δεν είναι πια αντιμετωπίσιμες. Ανατρέχοντας στην ιστορία, θα δούμε πως στην απαρχή τους, οι άνθρωποι ασχολούνταν με ανούσια περιστατικά, όπως ακριβώς και το ταξίδι ενός ψεύτη στο Νησί του Οδυσσέα.