Σ′ ένα στημένο επεισόδιο στο Οβάλ γραφείο με τον πρόεδρο Τραμπ και τον αντιπρόεδρο Τζέι ντι Βάνς σε ρόλους τραμπούκου και προβοκάτορα αντίστοιχα, αποκαλύφθηκε στην παγκόσμια κοινή γνώμη το μέγεθος του κινδύνου για την διεθνή τάξη από την νέα Αμερικανική ηγεσία.
Ο Ζελένσκι ξάφνιασε για δεύτερη φορά, μετά την απόφαση του να παραμείνει και να υπερασπιστεί τη γη του από τους Ρώσους εισβολείς πριν τρία χρόνια, όντας ο πρώτος πολιτικός που στάθηκε ισότιμα απέναντι στον Τραμπ εξηγώντας του τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή δεν έχει κανένα νόημα η υπογραφή εκεχειρίας με τον δικτάτορα Πούτιν ο οποίος θα την παραβιάσει με την πρώτη ευκαιρία όπως έκανε 29 φορές στο άμεσο παρελθόν. Και αντί να είναι αυτός που προκάλεσε τον πόλεμο που θα πληρώσει, δηλαδή η Ρωσία, καλείται να το κάνει ο αμυνόμενος με μια αποικιοκρατικού τύπου συμφωνία κι ενώ θα υποστεί εδαφικό ακρωτηριασμό θα πρέπει να είναι ευγνώμον!
Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα συμβεί τους επόμενους μήνες στην Ουκρανία η οποία απειλείται από μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση με άμεσες επιπτώσεις και στις δυτικές κοινωνίες. Αναμφίβολα όμως ο Ζελένσκι αναδεικνύεται ο πολιτικός τύπος ηγέτη που θα ταίριαζε στην Ευρώπη ενόψει μιας μακράς περιόδου εδαφικής αμφισβήτησης που θα αντιμετωπίσει. Γιατί όπως φαίνεται το σχέδιο του Τραμπ δεν είναι να απομακρύνει την Ρωσία από την Κίνα αλλά να παραδώσει την Ευρώπη στην Ρωσία, καταληστεύοντας τους διαθέσιμους φυσικούς πόρους της.
Όσοι υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον πρόεδρο Ζελένσκι και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας βρίσκονται στο στόχαστρο της νέας Αμερικανικής διοίκησης. Μεταξύ αυτών κι ο Έλληνας πρωθυπουργός. Το επόμενο διάστημα και σε συνέχεια των μεγάλων -και δικαιολογημένων- κινητοποιήσεων για τα Τέμπη, η θέση του Κυβερνώντος κόμματος και του ίδιου του πρωθυπουργού θα αμφισβητηθεί έντονα. Το ζήτημα είναι αν μια πολιτική κρίση, δεδομένης της ανυπαρξίας αξιόπιστης αντιπολίτευσης, μετατραπεί σε εθνική, διαδικασία που γνωρίζουν πολύ καλά τα Ρώσικα και τα Αμερικανικά δίκτυα που πλέον συνεργάζονται ανοιχτά.