Εάν δεν ξέρεις ότι υπάρχει, μπορεί να μην «πιάσει το μάτι σου» αυτό το μικροσκοπικό μαγαζάκι που είναι κρυμμένο πίσω από μία στάση λεωφορείου, στο Χαλάνδρι. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερα, αλλά είναι σίγουρα «ζεστό» και μόλις το ανακαλύψετε θα ξαναπάτε σίγουρα, όχι μόνο για τα γλυκά, που θα σας κάνουν να χαμογελάσετε πλατιά, αλλά και για τα μπαχαρικά, τα καρυκεύματα, τους ξηρούς καρπούς, τον αρωματισμένο καφέ με κάρδαμο και άλλες δυσεύρετες λιβανέζικες σπεσιαλιτέ ή απλά για να μιλήσετε με την ιδιοκτήτρια, Λίνα Ταμπάρα.
Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ή πως ήρθα πρώτη φορά στο Sweet Beirut, που σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεται στον δρόμο μου, αλλά από τότε το αξιολογώ στο μυαλό μου περίπου όπως θα αξιολογούσα κι ένα εστιατόριο που έχει κερδίσει βραβείο Michelin. Με άλλα λόγια, αξίζει την παράκαμψη. Από εκεί επιλέγω πράσινο σιτάρι για πιο εξωτική σούπα ή σαλάτα, μελάσα από ρόδι και το za'atar μείγμα από θυμάρι, σουσάμι, σουμάκ και αλάτι που αναμιγνύεται με ελαιόλαδο και αλείφεται στο ψωμί το πρωί.
Αν και το είχα επισκεφτεί πολλές φορές, δεν είχα καταφέρει να μιλήσω με την Λίνα. Την προηγούμενη εβδομάδα, ενώ εξυπηρετούσε πελάτες, μου είπε επιτέλους την ιστορία του μαγαζιού της.
«Ναι είμαι από τον Λίβανο, αλλά έχω γεννηθεί στην Καλιφόρνια, όπου ο πατέρας μου που ήταν διπλωμάτης δίδασκε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ. Η μητέρα μου είναι Ελληνίδα και επειδή της άρεσε να ταξιδεύει, γνωρίστηκαν στην Αιθιοπία. Στη συνέχεια, μετακομίσαμε στο Λίβανο, αλλά οι γονείς μου χώρισαν και η μητέρα μου με έφερε στην Αθήνα. Οπότε, ενώ μεγάλωσα εδώ, πηγαίνω με κάθε ευκαιρία στην Βηρυτό. Αυτό δεν γίνεται όσο συχνά θα ήθελα. Σε κάθε μου ταξίδι έφερνα πίσω πολλά καλούδια και φαγητό για φίλους και συγγενείς. Μία μέρα, κατέληξα να κουβαλάω 20 κιλά μπακλαβά στο ένα χέρι και την κόρη μου στο άλλο. Τότε είναι που αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να ανοίξω ένα μαγαζί και ότι υπάρχει η αγορά στην Αθήνα.
Εργαζόμουν στην διοίκηση ενός ξενοδοχείου, αλλά δεν μπορούσα να συνδυάσω αυτή τη δουλειά με το μεγάλωμα ενός μικρού παιδιού. Ένα μαγαζί με χαμηλό νοίκι, κοντά στο σπίτι μου, ήταν ένας τρόπος για να συνδυάσω τη μητρότητα και την εργασία. Και με αυτόν τον τρόπο δεν θα χρειαζόταν να αποχωριστώ όλες τις γεύσεις και τις λιχουδιές που λατρεύω. Ανοίξαμε τον Σεπτέμβριο του 2008 και ήμουν 8 μηνών έγκυος στον γιο μου. Ήταν σαν να δίνω ζωή σε δύο διαφορετικά παιδιά».
Ενώ μιλάμε, ένας πελάτης μπαίνει και ζητάει κους κους για να φτιάξει kibbeh και ταμπουλέ. Ακολουθεί μία συζήτηση σχετικά με τις τεχνικές προετοιμασίας, αν πρέπει να το μουσκέψεις πολύ ή λίγο ή να προτιμήσεις λεμόνι ή νερό. Η γυναίκα αναφέρει ότι ο παππούς της ήταν από τον Λίβανο, οπότε το φαγητό αυτό ήταν μέρος της ανατροφής της.
Μόλις φεύγει, η Λίνα, που είναι ψηλή και ξανθιά με μία φυσική κομψότητα, μας λέει ότι ένα μεγάλο μέρος των πελατών της είναι από τον Λίβανο (ή την Συρία και την Παλαστίνη) και αποτελούν μία εύπορη κοινότητα, πολλοί από τους οποίους ήρθαν στην Ελλάδα την δεκαετία του '70 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και έμειναν. Συνήθως, μένουν στα νότια προάστεια, επειδή είναι κοντά στη θάλασσα και τα παιδιά τους πηγαίνουν σε στο Ελληνογαλλικό σχολείο. Άλλοι πελάτες, είχαν κάποια επαφή με την χώρα και τους αρέσουν οι γεύσεις. Πελάτες είναι όλοι όσοι εργάζονται σε πρεσβείες του αραβικού κόσμου, και το Sweet Beirut, ετοιμάζει πολλά καλάθια- δώρα για επιχειρήσεις, που περιλαμβάνουν πολύ ακριβά, βραβευμένα, λιβανέζικα, κόκκινα κρασιά, και πουλάει τα προϊόντα του σε εστιατόρια και εταιρείες catering.
Εάν έχετε φάει στην Αθήνα κάποιο πιάτο που περιέχει σουμάκ ή λιβανέζικο ταχίνι, μάλλον προέρχεται από το Sweet Beirut.
«Ένας από τους καλύτερους πελάτες μας είναι ο Χριστόφορος Πέσκιας», λέει η Λίνα, «ο σεφ που εκτός από το εστιατόριο Πbox στην Κηφισιά έχει και μία εταιρεία catering που ονομάζεται Different and Different. Τρελαίνεται για το ταχίνι μας και μία φορά που ο πατέρας μου δοκίμασε τη δική του εκδοχή χούμους στο εστιατόριό του, αφού παρέμεινε για λίγο σιωπηλός, είπε ότι μπορεί να είναι καλύτερο και από αυτό που τρώμε στον Λίβανο».
Βέβαια, όπως φαίνεται και από το όνομα, το μαγαζί είναι πιο φημισμένο για τα γλυκά του. Η Λίνα εισάγει αμυγδαλωτά, λουκούμια και παστέλια από τον Λίβανο, που διαφέρουν από τα ελληνικά καθώς είναι λιγότερο περίπλοκα. Ένα από τα παστέλια που υπάρχουν στο μαγαζί έχει φιστίκια και ροδοπέταλα, τα αμυγδαλωτά μπορεί να περιέχουν φιστίκια, αμύγδαλα ή βερίκοκα και τα λουκούμια φαίνονται γενναιόδωρα γεμισμένα με φιστίκια ή αμύγδαλα. Επιπλέον, έχει καραμελωμένα φιστίκια, που μοιάζουν με τις πραλίνες της Νέας Ορλεάνης που προσφέρονται στους καλεσμένους σε γάμους και βαπτίσεις ή κάτι που μοιάζει με τον Ελληνικό κουραμπιέ (maamoul) και είναι γεμισμένο με ξηρούς καρπούς και έχει πιο στέρεα ζύμη.
Τα περισσότερα γλυκίσματα, όπως ο μπακλαβάς ή τα άλλα γλυκά ταψιού με φύλλο, φτιάχνονται τοπικά. Έπειτα από καθυστερήσεις στο Τελωνείο που άφηναν τις παραγγελίες στα ράφια μέχρι τελικά να χαλάσουν, η Λίνα αποφάσισε να φτιάχνει τα γλυκά ένας Σύριος ζαχαροπλάστης που βρίσκεται στην άλλη άκρη της Αθήνας, ο οποίος ετοιμάζει μία μεγάλη ποικιλία καθημερινά ώστε να είναι πάντα φρέσκα. Έρχονται ήδη πακεταρισμένα με γιορτινό περιτύλιγμα, σε κουτιά του μισού ή του ενός κιλού, ιδανικά για δώρα σε ένα κάλεσμα σε σπίτι ή για να το απολαύσετε εσείς οι ίδιοι. Όπως λέει και η Λίνα, καμία γιορτή στον Λίβανο δεν είναι ολοκληρωμένη αν δεν επισφραγιστεί με μία πιατέλα μπακλαβά.
Αυτή η συζήτηση μας έκανε να θυμηθούμε τα γεύματα με τους φίλους μας από τον Λίβανο, όπου πάντοτε τελείωναν με όλες αυτές τις θεϊκές λιχουδιές και ένα φλιτζανάκι με αρωματισμένο με κάρδαμο καφέ. Μία πολύ πιο ενδιαφέρουσα γεύση από τον εσπρέσο, που κρύβει μέσα του την ουσία της Μέσης Ανατολής. Σύμφωνα με τη Λίνα, το κάρδαμο κοστίζει πιο πολύ από τον καφέ και η προσθήκη του είναι μία ένδειξη φιλοξενίας, μία τιμή που δίνεται στους εκλεκτούς καλεσμένους.
Οι αναμνήσεις μας πήγαν πίσω στον Λίβανο, όπως ήταν την δεκαετία του '60. Ηλιόλουστος, φιλικός και ειρηνικός. Νομίζουμε ότι θα κάνουμε πιο συχνά αυτή την παράκαμψη για να πάρουμε μία δόση νοσταλγίας, αλλά ακόμα κι αν δεν έχετε πάει ποτέ στον Λίβανο, μπορείτε να εθιστείτε σε αυτά τα γλυκά.
Sweet Beirut, Εθνικής Αντιστάσεως 20, Χαλάνδρι,τηλ. 210 6829800
Φωτογραφίες-κείμενο Diana Farr Lewis