Συνέντευξη στην Μελίσσα Παπαθανασίου
Συρία 2019: Εικόνες που ασφυκτιούν στη λαίλαπα του πολέμου, συντρίμμια τσιμέντου και πόνου σε ένα γκρι φόντο ζωγραφίζουν βίαια το τοπίο. Ξεφυλλίζοντας εικόνες…
Τα κλειστά σύνορα και η χώρα σε κλοιό εμπόλεμης ζώνης, δεν μου έδωσαν δυστυχώς την ευκαιρία να επισκεφτώ το Χαλέπι της Συρίας, όμως χάρης της τεχνολογίας είναι μεγάλη μου η χαρά, να γνωρίσουμε σε μία αποκλειστική συνέντευξη του τον Mohammad Alaa Aljaleel, γνωστό και ως «Cat Man Aleppo».
Ο Alaa είναι ένας απλός ηλεκτρολόγος, που ζει και εργάζεται στο ανατολικό Χαλέπι, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος.
Από το 2012, χρησιμοποιώντας τα χρήματα που βγάζει ως οδηγός ασθενοφόρου, αρχίζει μόνος του έναν αγώνα να φροντίσει τα ζώα και τα παιδιά, που παραδίνονται στη δίνη του πολέμου. Εκεί είναι η πατρίδα του, το σπίτι του, εκεί θα αγωνισθεί και δε θα το εγκαταλείψει ποτέ. Θα συνεχίσει. Στα τέλη του 2015, γνωρίζει την Alessandra Abidin και το όραμα και όνειρο του να βοηθήσει τα ορφανά και τα αδέσποτα που αφήνει πίσω του ο πόλεμος, παίρνει διαστάσεις πραγματικότητας. Και οι διαστάσεις αυτές, δίνουν στις εικόνες μας λίγη από τη λάμψη και το φως του. Οι πράξεις του γίνονται «ενέσεις ελπίδας» και διαύγειας για όλη την ανθρωπότητα.
«Θεωρώ ζώα και ανθρώπους στο ίδιο φως · όλοι τους υποφέρουν από πόνο και όλοι τους αξίζουν συμπόνια».
Σε καιρούς αβέβαιους που ζούμε, «δεν υπάρχει ισχυρότερο και ηχηρότερο μήνυμα από έναν απλό πολίτη να βοηθάει τα παιδιά και τα αδέσποτα, τους αδύναμους» μας λέει.
Είναι τιμή μου λοιπόν, να έχω γνωρίσει έστω διαδικτυακά έναν άνθρωπο που, αψηφώντας τους κινδύνους γίνεται έμπνευση και στόχος για τη νέα γενιά, για όλους μας. Η ακόλουθη συνέντευξη, είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί τα πάντα είναι δυνατά.
Πώς αποφασίσατε να ιδρύσετε το πρώτο καταφύγιο για γάτες; Πείτε μας για το αρχικό στάδιο αυτής της κινητοποίησης.
Στην αρχή δεν υπήρχε κανένα καταφύγιο. Το 2015 στο ξεκίνημα του πολέμου άρχισα να ταΐζω γάτες του δρόμου και άλλα ζώα που είχαν μείνει πίσω όταν οι ιδιοκτήτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, λόγω της σύρραξης. Ήμουν τυχερός να προσελκύσω την προσοχή των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης και η Alessandra Abidin εντόπισε την κινητοποίηση μου. Η Alessandra μιλάει αραβικά και έτσι ήρθε σε επαφή μαζί μου και μου προσέφερε τη βοήθειά της. Συγκεντρώθηκε έτσι, μια μικρή ομάδα υποστηρικτών σε ένα «online» φόρουμ και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν εμένα και τα ζώα. Ήταν γενναιόδωροι και έστειλαν δωρεές για να μπορώ να αγοράσω γη κοντά στο σπίτι μου στο Χαλέπι της Συρίας. Εδώ, ήμουν σε θέση να μαζέψω γάτες και να τις ταΐσω. Σύντομα είχαμε εκατοντάδες γάτες και μερικά σκυλιά έρχονταν για να φάνε. Ήμασταν μόνο σε θέση να προσφέρουμε τις βασικές πρώτες βοήθειες, καθώς δεν υπήρχαν κτηνίατροι στην περιοχή. Αυτό ήταν δύσκολο, καθώς πολλά ζώα είχαν τραυματιστεί σοβαρά από βομβιστικές επιθέσεις και τις σφαίρες.
Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το πιο δύσκολο κομμάτι σε μια καθημερινή διάσωση στο καταφύγιο;
Το πιο δύσκολο κομμάτι για μας, είναι όταν τα κτίρια έχουν βομβαρδιστεί. Μερικές φορές, τα ζώα παγιδεύονται και τραυματίζονται, ή άλλες φορές τρομοκρατούνται και προσπαθούν να ξεφύγουν από εμάς. Χρειαζόμαστε υπομονή για να τα προσελκύσουμε και να τα μαζέψουμε. Πολλές γάτες εγκαταλείπονται στις χωματερές όπου η γη είναι βρώμικη, μολυσμένη και επικίνδυνη. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός.
Ποιο είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι μιας καθημερινής διάσωσης; Μπορείτε να μας περιγράψετε εν συντομία μια κανονική ημέρα σας;
Το έργο μου αυτές τις μέρες επικεντρώνεται περισσότερο με τα παιδιά, στο σχολείο που ιδρύσαμε. Πολλά από αυτά έχασαν έναν γονέα στον πόλεμο. Άλλα είναι ορφανά. Τους παρέχουμε καθηγητές και τρόφιμα, βιβλία και μαθήματα. Θέλουμε με αυτόν τον τρόπο να τους δώσουμε κάποια ομαλότητα στη ζωή τους.
Επίσης, με καλούν οι άνθρωποι της περιοχής προκειμένου να σωθούν τα ζώα τους και να τα φέρω στο καταφύγιο «House of Cats Ernesto». Από εδώ τους στέλνω στο «Ernestos Paradise», όπου έχουμε τώρα πια μια ομάδα κτηνιάτρων, χειρουργείο για άμεση χειρουργική επέμβαση και περισσότερο χώρο.
Αφήνουμε τα παιδιά να περνάνε χρόνο με τις πιο φιλικές γάτες. Είναι μια βασική μορφή θεραπείας κατοικίδιων ζώων. Είναι καλό και για τα παιδιά και για τις γάτες.
Ακόμα, ασχολούμαι με την εκτύπωση πολλών από τα σχολικά βιβλία εδώ στο καταφύγιο «House of Cats Ernesto» και κάνω δουλειά γραφείου.
Τέλος, ετοιμάζω τα γεύματα των ζώων και τρέφω τις αγριόγατες και τις δικές μου γάτες, τρείς φορές την ημέρα.
Ποιο ήταν το κίνητρο, που σας έδωσε και το κουράγιο, μετά την εκκένωση το 2016 και με την απώλεια τόσων ζώων και γατιών, να επιστρέψετε ιδρύοντας ένα μεγαλύτερο και ασφαλέστερο καταφύγιο;
Οι «online» ομάδες μας είχαν αυξηθεί και εκατοντάδες άνθρωποι έχουν «ακολουθήσει» πλέον την ομάδα μας. Με ενθάρρυναν έτσι να συνεχίσω. Η Alessandra και εγώ, καταφέραμε να συναντηθούμε στην Τουρκία όπου βρέθηκα μετά την εκκένωση της πόλης και σχεδιάσαμε να ξαναχτίσουμε ένα καταφύγιο στο αγροτικό κομμάτι του Χαλεπιού αυτή τη φορά.
Τα μέλη της ομάδας δώρισαν απλόχερα ό,τι χρειαζόμασταν. Ήταν όλοι συντετριμμένοι από την καταστροφή του 1ου καταφύγιου και την απώλεια τόσων γατιών και ζώων και έτσι μπορέσαμε να ξεκινήσουμε και πάλι.
Αγοράσαμε δύο ιδιοκτησίες, την μία δίπλα στην άλλη μεταξύ τους. Η μία πλευρά είναι το σχολείο και το ορφανοτροφείο, η άλλη πλευρά είναι για άγριες γάτες και νέες αφίξεις. Έτσι γεννήθηκε το Ernestos Paradise.
Τα ζώα είναι και αυτά θύματα του πολέμου, μαζί με τους ανθρώπους και τα παιδιά. Το κίνητρο μας ήταν ότι και τα παιδιά και τα ζώα μας χρειαζόντουσαν και έπρεπε να συνεχίσουμε.
Τώρα, έχουμε τον κτηνίατρο Dr Youssef και τον βοηθό του Abu Ali και μια δωρεάν κλινική όπου προσφέρουμε δωρεάν θεραπεία σε κατοικίδια ζώα και άγρια ζώα. Η κτηνιατρική μας ομάδα είναι σε θέση να παρέχει χειρουργική επέμβαση, στείρωση και καταπολέμηση ψύλλων στα ζώα. Είναι δύσκολο για εμάς να πάρουμε φάρμακα και αναισθητικά και αυτό μας επιβραδύνει, αλλά η επίτευξη για τα ζώα είναι μεγάλη. Οι ντόπιοι μας τηλεφωνούν, αν κάποιο από τα κατοικίδια τους τραυματιστεί. Οι άνθρωποι αφήνουν τις γάτες τους μαζί μας, αν εγκαταλείψουν τη χώρα. Αυτές είναι οι επιτυχίες για εμάς, που μας ωθούν και μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε.
Πείτε μας λίγο για τον γάτο που τον λένε Ερνέστο και τι τον κάνει ιδιαίτερο;
Ο πρώτος Ερνέστο ήταν ένας γάτος της Alessandra ο οποίος πέθανε από καρκίνο, ενώ ήταν ακόμα μικρός και έτσι όταν «γεννήθηκε» το καταφύγιο «House of Cats Ernestos» ονομάστηκε προς τιμήν του και εις την μνήμη του. Μετά ονομάσαμε και ένα αδέσποτο γατάκι «Ερνέστο», το οποίο έγινε η μασκότ του καταφυγίου. Όταν εκκενώθηκε το Χαλέπι, τον πήρα μαζί μου και του άρεσε να βγαίνει στο ταμπλό του ασθενοφόρου που οδηγούσα.
Με ποιο τρόπο σας δείχνουν οι γάτες την ευγνωμοσύνη τους και την αγάπη τους;
Οι περισσότερες από τις γάτες είναι κοινωνικές και τους αρέσει η επαφή μαζί μας. Έχω μια γάτα που έρχεται και κάθεται στον ώμο μου κάθε φορά που με βλέπει. Άλλες τρέχουν σε μένα όταν με δουν. Αν βρίσκομαι στο καταφύγιο, έρχονται αμέσως όλες επάνω μου. Δεδομένου ότι οι γάτες είναι πολύ ανεξάρτητες και δε δείχνουν τα συναισθήματα τους εύκολα, αυτός είναι ένας τρόπος που μου δείχνουν την αγάπη τους καθημερινά.
Πιστεύετε ότι οι γάτες και γενικότερα τα ζώα είναι πιο κοντά στον «Θεό» από όσο είναι οι άνθρωποι;
Τα ζώα είναι αθώα. Πολεμούν μόνο για την επιβίωση. Ο προφήτης μας Μωάμεθ σεβόταν τις γάτες και υπάρχουν πολλά χαντίθ* για το πώς τους φερότανε. Είναι αμάρτημα να τις πληγώνουμε και να τις σκοτώνουμε.
Σε αυτούς τους δυσμενείς και βίαιους καιρούς στους οποίους ζούμε γύρω από μια διαρκή εμπόλεμη ζώνη σε κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό επίπεδο, υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να ακουστεί για τις καταστροφικές και μη αναστρέψιμες συνέπειες του πολέμου;
Δεν είμαι πολιτικός. Δεν ανήκω σε καμία ομάδα ακτιβιστών, ούτε ομάδα μάχης. Είμαι ένας απλός πολίτης που σε τέτοιες περιόδους προσπαθεί να βάλει τα δυνατά του, ώστε να κάνει ότι μπορεί να βοηθήσει τους αθώους. Τα παιδιά και τα ζώα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ισχυρότερο και ηχηρότερο μήνυμα από αυτό.
Σκέφτεστε με ποιους τρόπους θα μπορούσατε να επηρεάσετε τους ανθρώπους, προκειμένου να κάνουν πράξεις όπως εσείς;
Ελπίζω ότι όταν οι άνθρωποι δουν και καταλάβουν τι έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα σε μια χώρα όπου υπάρχει πόλεμος και οι συνθήκες διαβίωσης είναι τόσο σκληρές απάνθρωπες και εξαθλιωτικές, να τους εμπνεύσει και να τους επηρεάσει ώστε να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν άλλα αδέσποτα ζώα και ανήμπορα παιδιά στις χώρες τους και να συνεχίσουν να μας στηρίζουν σε αυτό το σπουδαίο έργο που γίνεται τώρα. Στο σχολείο διδάσκουμε τα παιδιά, να έχουν συμπόνια σε όλα τα πλάσματα. Η παιδεία αυτή, είναι πολύ σημαντική.
Μπορεί κάποιος να επισκεφτεί το καταφύγιο;
Όχι, ο πόλεμος δυστυχώς είναι πολύ κοντά μας και πάλι, τα σύνορα έχουν κλείσει.
*Με τον όρο «Χαντίθ» αναφερόμαστε στην ισλαμική παράδοση που παραδίδει τα λόγια και τις πράξεις του προφήτη Μωάμεθ, ή ακόμα την έγκρισή του για ό,τι ειπώθηκε ή τελέστηκε ενώπιον του. Η λογοτεχνία των «Χαντίθ», αναγνωρίζεται σήμερα ως βασικό θεμέλιο του Ισλάμ, δεύτερη σε αξία μετά το Κοράνιο.