Επί είκοσι δύο συναπτά έτη που είναι μονοκράτορας στην Τουρτζιάν (*) ο επίδοξος νεο-σουλτάνος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ούτε σε μιαν ελληνική βραχονησίδα δεν κατόρθωσε να στείλει έναν νέο Αττίλα κατακτητή τούς ασκερλήες (*) των στρατευμάτων του. Βέβαια, γεγονός είναι ότι, επί της ισλαμιστικής Ερντογανο-κρατίας 2002-2024, ο δικός του «Αλλαχού άκμπαρ» ουδόλως φρόντισε να έχουν καταντήσει την Ελλάδα «στον γύψο» αμερικανόδουλοι ηλίθιοι χουνταίοι δικτάτορες, πραξικοπηματικώς αυτόκλητοι «εθνοσωτήρες» και εμπράκτως - αλί και τρισαλί - χείριστοι ανθέλληνες, ώστε να του προσφέρουν προς ανενόχλητη αποβίβαση σε Αιγαίο, Θράκη ή αλλού, κάποιο νέο αφύλακτο Πέντε Μίλι Κερύνειας για νέες προδομένες Θερμοπύλες και νέες Μικρασιατικές Καταστροφές.
Τότε που ανήλθε στην εξουσία, το 2002, ο Ερντογάν, με τον μανδύα του «ευρωπαϊστή, ισλαμο-δημοκράτη» και τον ήθελαν οι ΗΠΑ μαζί τους λόγω Κουβέιτ για να εισβάλουν και από την Τουρκία στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, οι Αγγλοαμερικάνοι αξιοποιώντας το ταμιευτήριο των 28χρονων (1974-2002) διαδοχικών διαπραγματευτικών υποχωρήσεων των Ηττημένων Μυαλών του Ελληνισμού (Αθηνών τε και Λευκωσίας) στο Κυπριακό, του είχαν προσφέρει, με Σχέδιο «λύσης» του Γ.Γρ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, την ευκαιρία νομιμοποίησης των «τετελεσμένων» του Αττίλα ’74 και μετατροπής της Κύπρου σε ελεγχόμενο από την Τουρκία οιονεί προτεκτοράτο. Δεν κατόρθωσε όμως ο Ερντογάν με το ΝΑΙ του, και με τις περί win-win πολλών μπαγαποντιές, να ξεγελάσει τον ψήφω αποφασίσαντα το λαϊκό 76% ΟΧΙ κυπριακό Ελληνισμό. Δεν κατόρθωσε ο Ερντογάν να καταστήσει Εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία. Ούτε και ν’ ανακόψει την Ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρ’ όλες τις περί «άνευ ορίων» τότε απειλές του.
Βεβαίως δεν εγκατέλειψε ποτέ, από τότε μέχρι και σήμερα, τα τουρκικά επεκτατικά σχέδια ο Ερντογάν. Αντιθέτως ανέπτυξε ευρύτερα τους σχεδιασμούς του, με νεο-οθωμανικής ηγεμονίας πλέον στην περιοχή επιδιώξεις, στον Καύκασο, στην Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Βόρειο Αφρική, οραματιζόμενος ρόλο τουρκικής υπερδύναμης στον κόσμο έναντι πάντων. Στρατηγικά σχέδια, επιδρομικές ρητορικές, επιδειξιομανίες «σκακιστή παγκοσμίου εμβέλειας», επίμονες εξοπλιστικές προπαρασκευές, νεο-σουλτανικές επάρσεις, ποδηγετήσεις τζιχαντιστικών ισλαμιστών, εργαλειοποιήσεις άτυχων μεταναστευτικών πληθυσμών, κορδώματα νεο-Πορθητή στην Αγιασοφιά και στη Μονή της Χώρας, αυτοπροαλειφόμενου προστάτη πάντων των Μουσουλμάνων της Ευρώπης, με εκφωνούμενα ακαταπαύστως «Σύνορα της Καρδιάς» του, με «Γαλάζιες Πατρίδες» στις θάλασσες, και μισοφέγγαρες «Πατρίδες στους Αιθέρες» και με στεντόρειους εκφοβιστικούς βρυχηθμούς «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», ώστε τρομοκρατώντας τους εθισμένους στην δειλία στερημένους τόλμης και αρετής, να επιβάλει με στρατιωτικό καταναγκασμό τη συμμόρφωση στο τουρκικών προδιαγραφών «δίκαιο των θαλασσών» κόντρα στο ισχύον διεθνές δίκαιο.
- Τουρκική σύνοψη του οποίου είναι σαφώς το «εάν θέλεις ειρήνη, να ακούς και να εκτελείς ό,τι σου λέω εγώ»...
- Σύνοψη, όμως, των έως τώρα «κατορθωμάτων» του Ερντογάν είναι ότι, επί 22 συναπτά έτη δεν τόλμησε ούτε βραχονησίδα στο Αιγαίο, ούτε τουρκική κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πρώτον, διότι γνωρίζει ο Ερντογάν πως απέναντί του υπάρχει ικανή Αποτρεπτική Ισχύς του Ελληνισμού. Η οποία δεν του επιτρέπει να ρισκάρει. Ισχύς στρατιωτική, διπλωματική διεθνο-πολιτική, οικονομική, κοινωνικής συνοχής, και αποφασιστικότητας που - προπάντων και κυρίως - δεν πάσχει πλέον από αυτοκαταστροφικές προγονικές πανούκλες εμφυλιο-πολεμικών παθών. Γνωρίζει ο Ερντογάν ότι Ελλάς και Κύπρος δεν είναι σαν την εμφυλίως ρημαγμένη Συρία. Ελληνική ισχύς ενδυναμωθείσα εξαιτίας και των δικών του νεο-οθωμανικών απειλών.
Δεύτερον, διότι τρέμει ο Ερντογάν από αγιάτρευτους ενδο-τουρκόθεν εφιάλτες. Ξέρει ότι τα παραδοσιακά τουρκικά ορμέμφυτα εντός Τουρκίας, τον περιμένουν στην γωνία. Και δεν ξεχνά την εικόνα του ανατραπέντος το 1960 Πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές, κρεμασμένου στην τουρκική κεμαλική αγχόνη. Γνωρίζει ήδη από της ανόδου του στην εξουσία το στρατιωτικό «Σχέδιο Βαριοπούλα» για την ανατροπή του, μετά από «θερμό» πολεμικό επεισόδιο στο Αιγαίο. Ξέρει, εξ ιδίων, ότι η μακροχρόνια υπομονή όλων όσοι εντός Τουρκίας τον μισούν διαρκώς πολύ περισσότερο από τα «σύνορα της καρδιάς» του δεν τερματίζεται. Γνωρίζει ότι η εξευτελιστική ταπείνωση του τουρκικού στρατού, που ο ίδιος είχε προκαλέσει στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 των Γκιουλενιστών, δεν έπαψε ποτέ να κυοφορεί την αντεκδίκηση.
Τρίτον, επειδή βλέπει ότι οι διεθνείς συγκυρίες που έχουν διαμορφωθεί ως προεόρτια Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω της συνεχιζόμενης από 24.2.2022 ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της ισραηλινής εισβολής στη Γάζα εξαιτίας της τρομοκρατικής σφαγής αμάχων Ισραηλινών ειρηνιστών, 7.10.2023, από την παλαιστινιακή Χαμάς, διαμορφώνουν σκηνικό στην περιοχή, παραπλήσιο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου 1914-1918, όπου ηττήθηκε και διαλύθηκε η τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, ξεκουμπισμένη έκτοτε και από την Ιερουσαλήμ «της καρδιάς του».
Εάν ορθά εξιχνιάζεται με όλ’ αυτά ο τουρκικός νεο-οθωμανικός ισλαμιστικός τρόπος σκέψης τού (ουδέποτε απρόβλεπτου) Ερντογάν, μπορεί ευχερέστερα να εξηγηθεί η στροφή του της 7ης Δεκεμβρίου 2023 στην «Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας», την οποία συνυπέγραψε με τον τέως εκφωνημένο υπό του ιδίου «Μητσοτάκης Γιοκ». Για... ήρεμο περιβάλλον στην περιοχή, πίστωση χρόνου, ελληνικά διαπιστευτήρια Τουρκίας προς ΗΠΑ και ΕΕ.
Χωρίς ποτέ την παραμικρή έκπτωση της τουρκικής βουλιμικής και επιδρομικής ρητορικής στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στην Θράκη, ή την υποστολή των επεκτατικών λαβάρων της «Γαλάζιας Πατρίδας» και της «κυριαρχικής ισότητας - ισότιμου διεθνώς καθεστώτος» (Δύο Ισότιμων Κρατών) που απαιτεί, ως εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση, για την έναρξη νέων διαπραγματεύσεων για «λύση» τού Κυπριακού.
Οι αιχμάλωτοι στα Φοβικά Σύνδρομα, εν Αθήναις και εν Λευκωσία αποφασίζοντες, που κατατρύχονται από την εκ δειλίας μονοδιάστατη ανάγνωση τού Μηλίων Διαλόγου τού αειθαλούς Θουκυδίδη (Ε-89) ότι «ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η ισχύς του και ο αδύναμος υποχωρεί σε ό,τι του το επιβάλλει η αδυναμία του», χρήσιμο είναι να αναστοχαστούν και να μετρήσουν την εκατέρωθεν σύγκριση ισχύος Τουρκίας - Ελληνισμού, με βάση τα ήδη μετρήσιμα πεπραγμένα και ιδίως τα μη πεπραγμένα (και ακατόρθωτα του Ερντογάν) καθ’ όλη την διάρκεια της έως τώρα συνεχιζόμενης Ερντογανοκρατίας 2002 - 2024.
- Είναι επαρκές χρονικό διάστημα για τη συναγωγή των απαραίτητων συμπερασμάτων για την παραπέρα πορεία Ελλάδος και Κύπρου.
- Τ’ ακατόρθωτα του Ερντογάν, εναντίον του Ελληνισμού, επί είκοσι δύο συναπτά έτη της εξουσίας του, δείχνουν σαφέστατα την εμπράγματη σημασία που έχει η αύξηση όλων των συντελεστών της εθνικής ισχύος Ελλάδος και Κύπρου, πρωτίστως της στρατιωτικής και διπλωματικής επιδεξιότητας, για την ικανή αποτροπή της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής.
Σημείωση: (*) «Τουρτζιά τζιαί Ασκερλήες», όπως τα έγραψε στο κορυφαίο της κυπριακής διαλέχτου «Η 9η Ιουλίου 1821 εν Λευκωσία Κύπρου», ο Βασίλης Μιχαηλίδης. Με την ευκαιρία που ο ικανός συνάδελφος Κορνήλιος Χατζηκώστας, από την σκλαβωμένη Φιλιά της Κύπρου, εξέδωσε το σπουδαίο βιβλίο της απόδοσης στην Νεοελληνική ποιημάτων του εθνικού ποιητή και η πρώτη βιβλιοπαρουσίαση έγινε την περ. Παρασκευή στην Αίθουσα Ηρώων των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ στη Λευκωσία. Κορνήλιε, ευγνωμονούμε. Πανελλήνιας πλέον ανάγνωσης.