Η ανατίναξη του φράγματος στο Δνείπερο, στη Νόβα Καχόβκα, οδηγεί στην περαιτέρω αναβάθμιση της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδας και συγκεκριμένα της Αλεξανδρούπολης.
Η βαθιά υπονόμευση της χώρας, έχει οδηγήσει μεταξύ άλλων στο να μη μιλάμε τακτικά πλέον για το γίνεται στην Ουκρανία. Παρακάτω, και με αφορμή το στρατηγικό πλήγμα (ανατίναξη φράγματος) θα δούμε ορισμένα πράγματα που αφορούν τον ίδιο τον πόλεμο αλλά και την περιφέρειά μας.
1. Η υπονόμευση της δημόσιας συζήτησης για την Ουκρανία, οφείλεται εν μέρει στην αναζήτηση “ηθικού πλεονεκτήματος” της επιτιθέμενης πλευράς. Σε διακρατικό επίπεδο, ο πόλεμος είναι η πιο μαύρη και σκοτεινή πλευρά, επομένως δεν αναζητάμε ″ελαφρυντικά″. Τι μένει; Να δούμε ποιος κερδίζει και ποιος χάνει (αμαρτωλή ιστορία στην Ελλάδα).
2. Οι ηγεμονικοί πόλεμοι έχουν περίπου έναν αιώνα εμφάνισης, άρα υπάρχει κάποια σχετική περιοδικότητα (Από τους Ναπολεόντειους, σε Βαλκανικούς και Α’ΠΠ και μετά, προσάρτηση Κριμαίας το 2014).
3. Η παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, έγινε για να διασφαλιστεί ότι η Ρωσία θα έχει πλεονέκτημα στη Μαύρη Θάλασσα τόσο δυτικά, όσο και ανατολικά και νότια (Τουρκία).Στην ανατολική πλευρά, η Κριμαία και η Αζοφική, και τελικά το Ντόνμπας, αποτελούν τους εδαφικούς κρίκους που ενώνουν τον Καύκασο με την Κεντρική Ασία. Βασικός στόχος του πολέμου της Ρωσίας το 2022 ήταν να ″κόψει″ τη νότια και ανατολική Ουκρανία, ώστε να είναι το βάθος της Κριμαίας. Η ανατίναξη του φράγματος, κόβει αυτή τη δυνατότητα.
4. Αυτό σημαίνει πως ο πόλεμος πλέον χρειάζεται ύψος (αεροπλάνα, στρατηγικούς βομβαρδισμούς από την πλευρά της Ουκρανίας που θέλει να ανακαταλάβει την Κριμαία. Τα F-16 και η Συμφωνία της εταιρείας του Musk για παροχή ″εικόνας″ από δορυφόρο, δείχνουν ότι η Ουκρανία θα λάβει αεροπορική στήριξη) και θάλασσα.
Είναι πιθανό στο μέλλον να δούμε αποβάσεις; Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνουν. Στη Μαύρη Θάλασσα θα παιχτεί επομένως το μέλλον της Ουκρανίας. Αυτό σημαίνει ότι τα προγεφυρώματα, αποκτούν τεράστια αξία. Ρουμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα και Τουρκία.
5. Το θέμα της νέας κατάστασης στην Κριμαία, φέρνει ξανά την Τουρκία σε δυσχερή θέση. Αυτό φάνηκε και από το αμήχανο κάλεσμα του Ερντογάν για ...διαμεσολάβηση, μετά την ανατίναξη του φράγματος. Το θέμα των Στενών, τείνει να γίνει πάλι πολύ σημαντικό, όπως τους πρώτους μήνες της ρωσικής εισβολής. Η Τουρκία όμως είναι πολύ δύσκολο να εγκρίνει και τη Σουηδία στο ΝΑΤΟ και να ταχθεί υπέρ της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στη Μαύρη Θάλασσα. Μην έχοντας πλέον δυνατότητα χερσαίων επιχειρήσεων και οι δύο πλευρές, η υποστήριξη από άλλες χώρες του ΝΑΤΟ στην περιοχή, είναι αναπόφευκτη.
6. Το θέμα του Κοσόβου και της Σερβίας, απειλεί να ανοίξει την πίσω πόρτα αυτής της υπεραξίας που αποκτούν Ρουμανία, Βουλγαρία και Ελλάδα. Ήδη προχθές, η Βουλγαρία ζήτησε την ανανέωση του ελέγχου του εναέριου χώρου της από την Ελλάδα.
Η μεγάλη εικόνα;
Εδώ και κάποιους μήνες, ο πόλεμος έχει μπει μέσα στη Ρωσία. Επίσης, έχουν δημιουργηθεί φάλαγγες αντιτιθέμενες στον Πούτιν, ενώ η Βάγκνερ μοιάζει σαν νέα Αλ Καϊντα. Μπορείς να τη δημιουργήσεις όποτε θες, αλλά δεν μπορείς να τη σταματήσεις όποτε θες. Το ρωσικό σύνταγμα αναφορικά με τη χρήση πυρηνικών, μιλά για χρήση τους σε περίπτωση απώλειας εδαφικής ακεραιότητας.
Η Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον όπως διατείνονται αρκετοί στην Ελλάδα να κρατήσει ο πόλεμος διότι υποθηκεύεται, κάθε μέρα που περνά, το οικονομικό της μέλλον. Τα τρέχοντα έξοδα και η προσπάθεια της Ρωσίας να είναι πάνω από το νερό οικονομικά την έχει οδηγήσει ώστε να πουλά φτηνά σε ανατολικούς της ανταγωνιστές.
Η Ρωσία δεν έχασε μόνο τη Δύση. Το πιο σημαντικό είναι ότι θεριεύει πολύ πιο ισχυρές χώρες από αυτήν (Κίνα, Ινδία πχ) ενώ την ίδια στιγμή, η ανατίναξη ενός φυλασσόμενου φράγματος από το ρωσικό στρατό, αποτελεί μια ακόμη ζημιά για την αποτρεπτική φήμη της, η οποία ήδη μειώνεται στην Κεντρική Ασία, όπου η Κίνα κάνει την εμφάνισή της.
Στον ελληνικό δημόσιο διάλογο (δεν υφίσταται τέτοιος λόγω του ότι απαγορεύεται να πεις απλά τι χάνει ο επιτιθέμενος) συνήθως προβάλλεται ένα ψευδοεπιχείρημα ″θα έπρεπε να ασχολούμαστε με την Ταϊβάν″ ενώ η Ρωσία την ώρα που ματώνει πέφτοντας σε μια παγίδα αέναου πολέμου στην Ουκρανία, χάνει την επιρροή της στο μαλακό της υπογάστριο στην Κεντρική Ασία.
Είναι πιθανή μια κλιμάκωση μεγαλύτερη από αυτήν που ζήσαμε τον περασμένο Μάρτιο;
Βεβαίως και είναι καθώς το ατύχημα σε έναν τέτοιον πόλεμο μπορεί να είναι πυρηνικό (πχ πυρηνικό εργοστάσιο).
Η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα θα έχει πολλή δουλειά. Το ζήτημα είναι αν η επικίνδυνη κλιμάκωση θα είναι ικανή να μας αναγκάσει να ασχοληθούμε με την αντιμετώπιση κακόβουλης επιρροής, τις δολιοφθορές, τις κυβερνοεπιθέσεις, με κινήματα που αποζητούν αστάθεια, με τις πυρκαγιές, με τα πλήγματα εναντίον υποδομών, τα fake-news κτλ. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πόλεμοι ή φτιάχνουν ή διαλύουν κράτη. Νομίζω μας ενδιαφέρει το πρώτο.