Το 1888, η σύζυγος του Εμίλ Ζολά, Αλεξαντρίν προσλαμβάνει μια μοδίστρα για τις οικιακές εργασίες, την 21 ετών Ζαν Ροζρό. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο Ζολά, που πλησίαζε τα πενήντα, ερωτεύεται τη νεαρή γυναίκα, την οποία και εγκαθιστά σύντομα σε ένα μικρό διαμέρισμα. Ο συγγραφέας, που δεν είχε αποκτήσει παιδιά με τη σύζυγο του, γίνεται πατέρας της Ντενίζ και του Ζακ, το 1889 και το 1891.
Εκείνη την περίοδο της μεγάλης προσωπικής ανατροπής, ο Ζολά, ο συγγραφέας του «Κατηγορώ» για την Υπόθεση Ντρέιφους, αφιερώνεται στη φωτογραφία.
Φωτογράφιζε τον Πύργο του Άιφελ τη νύχτα, το σκυλάκι του τον Pinpin, τις όχθες του Τάμεση κατά τη διάρκεια της εξορίας του στην Αγγλία, τους φίλους του να κάνουν επίσκεψη στο σπίτι του στο Μεντάν. Όπως επίσης τη σύζυγό του Αλεξαντρίν και την ερωμένη του Ζαν, για την οποία ήταν τρελός, και τα παιδιά: με τον φακό αιχμαλώτιζε την ερωμένη του με λυτά μαλλιά, φωτογράφιζε τα παιδιά την ώρα που έπαιρναν τσάι και στα παιχνίδια τους έξω από το σπίτι, τις κούκλες τους, να παίζουν κροκέ, να κάνουν κούνια ή σαπουνόφουσκες.
Συνολικά, τράβηξε περί τις 10.000 φωτογραφίες, απέκτησε έως και δέκα φωτογραφικές μηχανές και έστησε εργαστήρια για να εμφανίζει τις φωτογραφίες σε όλα του τα σπίτια, στο Παρίσι, στο Μεντάν, όπου ζούσε με την Αλεξαντρίν, στο Βερνέ-συρ-Σεν, όπου έβρισκε τη Ζαν και τα παιδιά.
Ενενήντα έξι φωτογραφίες από το καλοκαίρι του 1897 συγκρότησαν το λεύκωμα «Denise et Jaques: Histoire vraie (Ντενίζ και Ζακ: Αληθινή Ιστορία)» το οποίο απέκτησε το 2017 το Musée d’Orsay.
Το λεύκωμα είναι στο επίκεντρο της έκθεσης που φιλοξενεί το φημισμένο μουσείο στην οποία δόθηκε ο τίτλος «Τα ευτυχισμένα χρόνια», λόγω του πρώτου μυθιστορήματος - με τίτλο «Les années heureuses» - που εξέδωσε η Ντενίζ Λε Μπλοντ-Ζολά το 1920 με το ψευδώνυμο Ντενίζ Ομπέρ.
Οι επισκέπτες δεν μπορούν να φυλλομετρήσουν το λεύκωμα, αλλά η επιμελήτρια Μαρί Ρομπέρ, παρουσιάζει 20 φωτογραφίες της Ντενίζ που ο Ζολά τράβηξε μέσα στο σπίτι στο Verneuil. «Ποζάρει, τον κοιτάζει, συμμετέχει» λέει η επιμελήτρια της έκθεσης.
Η Ντενίζ δεν χαμογελάει. Είναι σιωπηλή, σκεφτική, σοβαρή. Είναι πολύ μικρή, ήταν μόλις 13 χρονών όταν ο πατέρας της πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1902. Είναι πολύ πειθαρχημένο μοντέλο μπροστά σε αυτόν τον «ανεκτικό πατέρα», όπως επεσήμανε αργότερα, χωρίς να έχει τη παραμικρή υποψία για τη διπλή ζωή του, την επίσημη με την Αλεξαντρίν και την παράνομη με τη Ζαν. Η Ντενίζ καμιά φορά ποζάρει με τα χέρια σταυρωμένα ή, έχοντας ακουμπήσει το κεφάλι της στην παλάμη της. Βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει τον λατρεμένο της πατέρα, ίσως ακόμη και και να τον κοιτάξει εξεταστικά.
Η έκθεση «Τα ευτυχισμένα χρόνια. Η Ντενίζ, φωτογραφημένη από τον πατέρα της, Εμίλ Ζολά» στο Musée d’Orsay ολοκληρώνεται στις 29 Μαΐου.