Η επιχειρηματική κοινότητα παγκοσμίως, φυσικά και στην Ελλάδα, προσαρμόζει τις δραστηριότητές της προκειμένου να ανταποκριθεί στην τεράστια ζήτηση υγειονομικού υλικού λόγω COVID-19.
Κάποιοι ανακαλύπτουν την ευκαιρία και την υλοποιούν γρήγορα, όπως οι κινήσεις της μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών, ή εταιρειών πληροφορικής και μόδας αλλά και τα μικρότερων ελληνικών. Παρατηρώντας τις διάφορες επιχειρηματικές δράσεις καταλήγουμε σε ορισμένα συμπεράσματα.
Οι μικρές εταιρείες συνήθως αποδεικνύονται πιο ευέλικτες, γιατί η απόφαση λαμβάνεται πιο άμεσα. Παίρνοντας αφορμή από την πρόσφατη ανταπόκριση της Ελλάδας είδαμε ότι και τα μικρά κράτη μπορούν να κινηθούν γρήγορα ακόμη και σε τομείς που ήταν επί χρόνια αγκυλωμένοι, όπως η τεχνολογία και οι άδειες. Η κεφαλή παίζει τεράστιο ρόλο.
Οι μεγάλες εταιρείες μπορεί να καθυστερήσουν λίγο περισσότερο στην λήψη της απόφασης για αλλαγή της γραμμής παραγωγής, αλλά η μετέπειτα επίδραση είναι πολύ μεγαλύτερη, γιατί έχουν ένα τεράστιο δίκτυο που κινητοποιείται στην συνέχεια. Κανείς δεν περισσεύει.
Βέβαια η αλλαγή δραστηριότητας απαιτεί και αλλαγή δεξιοτήτων. Οι εταιρείες που είναι πιο έτοιμες έχουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων. Η αυτοματοποίηση τους βοηθά όταν οι εργαζόμενοι είναι εκπαιδευμένοι.
Διαπιστώνουμε επίσης, ότι ενίοτε οι κρατικοί κανονισμοί είναι λιγότερο ευέλικτοι από τις επιχειρήσεις – ειδικά σε θέματα που αφορούν την υγεία – και είναι κάτι που πρέπει οι εταιρείες να το λάβουν υπόψη τους και να τροποποιήσουν τα σχέδια και τις συμπεριφορές τους, ακόμη κι όταν οι συνθήκες χαρακτηρίζονται εξαιρετικά επείγουσες. Αναφερόμαστε στο αντισηπτικό που παρήγαγε βρεττανική βιομηχανία μπύρας και δεν έγινε αποδεκτό από το Βρετανικό Σύστημα Υγείας. Το είχαν ανάγκη αλλά προείχαν οι σωστές προδιαγραφές.
Ξαφνικά, όλα τα εμπλεκόμενα μέρη είναι εξ ίσου σημαντικά με τους μετόχους. Το περίφημο stakeholders’ rights are equally important to shareholders’rights. Η κρίση του COVID-19 και η επιτυχής αντιμετώπιση της από την ελληνική Κυβέρνηση απέδειξε ότι η διασφάλιση της ζωής και της υγείας προέχει. Πρόσφατο άρθρο εφημερίδας μας θύμισε ότι στους υγειονομικούς φορείς υπερίσχυσε η Λογική της Φροντίδας αντίθετα με την Λογική της Επιλογής που διέπει τις οικονομικές συναλλαγές, όπως θα έλεγε και η Annmarie Moll. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει και στην μετα-COVID εποχή να θυμούνται τα μέλη των ΔΣ, υλοποιώντας μια υπεύθυνη κοινωνική πολιτική και να συνεκτιμούν τις δράσεις της επιχείρησης με γνώμονα τους εργαζομένους, τους προμηθευτές, τις τοπικές κοινωνίες και φυσικά τους μετόχους. Το παιχνίδι για να είναι βιώσιμο σε βάθος χρόνου πρέπει να μην αποκλείει κανέναν από τα οφέλη, εξασφαλίζοντας ίσες ευκαιρίες, και συνεκτιμώντας τα ρίσκα σε μία αβέβαιη εποχή.
Η πανδημία είναι ένα έκτακτο φαινόμενο που απαιτεί έκτακτες δράσεις. Ο χρόνος θα δείξει αν οι σημαντικές θετικές συμπεριφορές που αναφέραμε παραπάνω θα καταφέρουν να αντέξουν και να ενταχθούν στην καθημερινότητά μας. Ο χρόνος θα δείξει αν ήρθαν για να μείνουν, κι έτσι να αλλάξει η συνολικότερη στάση μας απέναντι στη ζωή, την πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία.
Αξίζει όμως να προσπαθήσουμε. Έτσι δεν είναι;