Ο Θόδωρος Τσουκάτος δεν ήταν ο επίσημος ταμίας του ΠΑΣΟΚ. Δεν ανήκε καν στην θεσμική «Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου» του Κινήματος. Αλλά τότε πως και γιατί εισέπραττε εκείνος τα λεφτά της Siemens για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, όπως έχει ήδη ομολογήσει; Και γιατί ήταν αυτός που κρατούσε την επαφή με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο; Μα επειδή ήταν ο άνθρωπος του Προέδρου. Και λειτουργούσε αντ’ αυτού, και εν ονόματί του. Τόσο απλά, τόσο αφοπλιστικά. Ο Θόδωρος Τσουκάτος, ο άνθρωπος του Κώστα Σημίτη, το δεξί του χέρι, ο «στρατηγός», ποιος δεν το θυμάται; Δεν πάει δα και πολύς καιρός από τότε…
Σήμερα ο Θόδωρος Τσουκάτος δικάζεται για το ένα εκατομμύριο μάρκα που-ομολογημένα- εισέπραξε, στο πλαίσιο της μεγάλης δίκης για τα μαύρα ταμεία της Siemens. Μιας δίκης που σέρνεται και χρονίζει ανεπίτρεπτα. Της δίκης η οποία, παρά το αυταπόδεικτα τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον, έχει περιέλθει στα απολύτως αζήτητα της ειδησεογραφίας. Για λόγους τους οποίους ο καθένας αντιλαμβάνεται.
Είπε λοιπόν προχθές ο Τσουκάτος ότι μόνο κατά το έτος 2000 μπήκαν στα ταμεία του κυβερνώντος τότε ΠΑΣΟΚ, 16 δισεκατομμύρια δραχμές, από διάφορες μεγάλες εταιρείες, ως χορηγία για τις προεκλογικές του ανάγκες. Από εταιρείες που δρούσαν τότε, εξακολουθούν να δρουν και σήμερα, και –όπως ισχυρίστηκε- συνεχίζουν να χρηματοδοτούν πολιτικά κόμματα. Γνώριζε και ομολόγησε το παράνομο της πράξης του, μετανοεί γι’ αυτό καθώς είπε, και ζητά τη συγνώμη του ελληνικού λαού. Αν πάντως θέλει να θεωρηθεί ειλικρινής η μετάνοιά του, μάλλον θα πρέπει να μιλήσει συγκεκριμένα. Να μας πει σε ποιους επιχειρηματίες-«χορηγούς» αναφέρεται, και πως το ξέρει ότι εξακολουθούν και σήμερα να χρηματοδοτούν πολιτικά κόμματα. Διαφορετικά, τζάμπα μαγκιές. Και βέβαια λογικά θα έπρεπε να περιμένουμε εξηγήσεις από τον προϊστάμενο του Τσουκάτου, τον τότε Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Όπως και από όλους τους διατελέσαντες έκτοτε αρχηγούς, καθώς και από την σημερινή Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, του μετασχηματισθέντος σε ΚΙΝΑΛΛ. Θα έπρεπε να περιμένουμε εξηγήσεις. Λογικά. Όμως η λογική έχει πάει περίπατο, εν προκειμένω, εδώ και καιρό. Το ίδιο και το φιλότιμο…
Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Η χρηματοδότηση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εκ μέρους μεγαλοεπιχειρηματιών, για τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς εννοείται, αποτέλεσε πάγια πρακτική για δεκαετίες. Πάγια, συνήθη πρακτική, εντελώς της ρουτίνας πλην απολύτως «νομιμοποιημένη» στη συνείδηση των δωρητών όσο και των δωροληπτών. Απολύτως παράνομη παρ’ όλ’ αυτά, και καταφανώς ύποπτη. Και είναι γι αυτό που δεν μιλούν. Που «κωλύονται» να πουν οτιδήποτε. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο, δεν θα έπρεπε να ισχύει για τους σημερινούς αρχηγούς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά θα μπορούσαν, αν ήθελαν να απαλλαγούν από το βάρος του αμαρτωλού παρελθόντος, αν ήθελαν να δείξουν ότι κάνουν ένα νέο, ένα καθαρό ξεκίνημα, οφείλουν να μιλήσουν για όλ’ αυτά. Απλώς επειδή δεν μπορούν να τα κρύψουν. Επειδή ο λαός ξέρει. Και μάλλον δεν συγχωρεί. Πολύ περισσότερο που τα περί ων ο λόγος βρώμικα αλισβερίσια συνδέονται απολύτως με την χρεοκοπία στην οποία οδηγήθηκε η Χώρα, όπως βέβαια και με την πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Οφείλουν λοιπόν ο Μητσοτάκης και η Γεννηματά να ομολογήσουν τα ημαρτημένα των κομμάτων τους, και να δηλώσουν πως δεν έχουν πλέον καμιά σχέση με τέτοιες πρακτικές. Και να το αποδεικνύουν καθημερινά με τη συμπεριφορά τους. Να επιστρέψει, ας πούμε, η ηγεσία της ΝΔ στον Βαγγέλη Μαρινάκη τα χρήματα που ο εφοπλιστής «χορηγεί» για την συντήρηση και το ενοίκιο των γραφείων της στον Πειραιά. Αν δεν το κάνουν, που μάλλον δεν πρόκειται να το κάνουν, είναι κι εκείνοι υπόλογοι για ολ’ αυτά. Και, ας μην έχουν την παραμικρή αμφιβολία, ο ελληνικός λαός θα τους ζητήσει εξηγήσεις. Με τον τρόπο του…