Τις τελευταίες ημέρες η Τουρκία έπαιξε το παιχνίδι που γνωρίζει άριστα και αποτελεί την αγαπημένη της τακτική σε θέματα στρατηγικής, είτε με νεο-οθωμανό είτε με κεμαλικό στον προεδρικό θώκο της χώρας. Πρόκειται για το παιχνίδι των αμφισβητήσεων, εκείνο που δίνει στην Άγκυρα τη δυνατότητα να διεκδικήσει ό,τι περισσότερο μπορεί απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, ο Ερντογάν δήθεν έκπληκτος με τις εξελίξεις και τις δηλώσεις Γιούνκερ ότι είναι Κύπριος, τόνισε πως «Η Τουρκία προχωρά στο δρόμο της επίμονα, παρά εκείνους που επιχειρούν να την αποκλείσουν από την ευρωπαϊκή οικογένεια» και συνέχισε αποκαλύπτοντας την αλήθεια. «Η ΕΕ χρειάζεται την Τουρκία περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται η Τουρκία την ΕΕ» είπε ο Τούρκος πρόεδρος κλείνοντας πονηρά το μάτι στους Ευρωπαίους. Καμιά απειλή και μυστικό εμπάργκο δεν θα μας σταματήσει» τόνισε κατά την διάρκεια του πρώτου δείπνο (ιφτάρ) μετά την ολοήμερη νηστεία του ραμαζανιού). Ενδεχομένως και να ήθελε να θυμίσει στο ευρωπαϊκό ακροατήριο την προέλαση των Τούρκων μέχρι την Βιέννη μετά την πτώση του Βυζαντίου, αλλά προτίμησε να σωπάσει και να αφήσει τις εξελίξεις που επεξεργάζεται να μιλήσουν.
Όπως είναι κατανοητό, ο νεο-οθωμανός πρόεδρος της χώρας, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να προβάλλει το παρελθόν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε πραγματικά και ουσιαστικά για την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας όπως την είχε φανταστεί ο πρώτος πρόεδρος της χώρας, Μουσταφά Κεμάλ. Η Ευρώπη είναι καλή για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του και να μπορεί να εναποθέτει στα πόδια του νέου χαλίφη,τα ευρωπαϊκά κονδύλια.
Θα μου επιτρέψετε εδώ να τονίσω πως ο Ερντογάν δεν επιθυμεί να γίνει απλά σουλτάνος, όπως τον αποκαλούν πολλά δυτικά MME, αλλά χαλίφης. Ο χαλίφης προέρχεται από το αραβικό χαλίφα που σημαίνει κυριολεκτικά ο διάδοχος του Μωάμεθ. Πρόκειται για ηγεμονικό μουσουλμανικό κληρονομικό τίτλο, θρησκευτικό και πολιτικό. Είναι ένας τίτλος ανώτερος του σουλτάνου, ο οποίος προέρχεται από το αραβικό sultah που σημαίνει εξουσία, δύναμη.
Για να επιτύχει τα μεγαλόπνοα σχέδια του, θα πρέπει να καταστήσει την Τουρκία έναν από τους παίκτες της περιοχής, δίνοντας της ενεργό ρόλο και λόγο στο ενεργειακό παιχνίδι της Νοτιο-ανατολικής Μεσογείου. Το όνειρο της Μεγάλης Τουρκίας ως αποτέλεσμα του ένδοξου παρελθόντος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δε συνδέεται απλά με τον έλεγχο των μουσουλμανικών πληθυσμών που ζουν από την Αφρική μέχρι τα Βαλκάνια και την Κριμαία (οι οποίοι θα χρησιμοποιηθούν ως τα κατάλληλα πιόνια). Η αναβίωση προϋποθέτει ενεργειακή ασφάλεια, το ίδιο και τα projects που έχουν εκπονήσει σε βάθος από την τούρκικη προεδρία.
Αρχικός σκοπός του Ερντογάν είναι η υλοποίηση του project 2023. «Εμείς θα καταβάλλουμε κάθε είδους προσπάθεια για να φτάσουμε στους στόχους του 2023 και για να καταστήσουμε την Τουρκία μία από τις 10 ισχυρότερες σε κάθε πεδίο χώρες του κόσμου» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά. Τον Οκτώβριο του 2023 συμπληρώνονται 100 από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους, την οποία ο Ερντογάν οραματίζεται ως ένα πάντρεμα μιας ισχυρής χώρας με το οθωμανικό στοιχείο της παλιάς ένδοξης Αυτοκρατορίας. Η Τουρκία μέχρι τότε επιθυμεί να ελέγχει όλη την περιοχή και να καθορίζει εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον ρόλο της ηγέτιδας ισλαμικής δύναμης και ελέγχοντας όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς (όπως ήταν το σχέδιο των Αδερφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου).
Ταυτόχρονα, μένοντας στην τουρκική Ιστορία ως ο μεγαλύτερος σύγχρονος ηγέτης και οδηγώντας σε αναβίωση του χαλιφάτου, ακολουθούν άλλα δυο project.
Πρόκειται για το project 2053 που έχει ως σημείο αναφοράς τα 600 χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και την πτώση του Βυζαντίου. Ας μη λησμονούμε ότι κάθε χρόνο, με ιδιαίτερη έμφαση τα τελευταία έτη, ο Ερντογάν την ημέρα της άλωσης της Πόλης διοργανώνει πανηγυρικές εκδηλώσεις. Πριν ένα χρόνο, έφτασε στο σημείο, να προβάλλει βίντεο χολιγουντιανού επιπέδου όπου εμφανίστηκαν ηγετικές μορφές της τουρκικής ιστορίας, όπως ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ή Αμπνουλχαμίτ, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο Αντνάν Μεντερές, ο Τουργκούτ Οζάλ για να καταλήξει η εικόνα στο «σύγχρονο ηγέτη» Ερντογάν.
Ακολουθεί το project 2071 όπου συμπληρώνονται 1.000 χρόνια από τη μάχη του Ματζικέρτ και την είσοδο των Τούρκων στα παράλια της Ιωνίας (Μικρά Ασία). Η μάχη έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία). Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ’ Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων, όπως και η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στην Ιωνία. Με τον τρόπο αυτό ο Ερντογάν ακόμη και μετά θάνατο, θα έχει καταφέρει το προσωπικό του θαύμα, να μείνει στην Ιστορία ως ο πρώτος «σύγχρονος» χαλίφης.
Τα παραπάνω για να είναι υλοποιήσιμα ζητούν ενέργεια και για να την αποκτήσει, σταδιακά και με τον γνωστό αναθεωρητικό τρόπο της Τουρκίας θα διεκδικήσει ό,τι μπορεί από την περιοχή της Μεσογείου. Όμως το παιχνίδι της ενέργειας δεν είναι μόνο θέμα πολιτικών και χωρών, αλλά κυρίως θέμα πολυεθνικών και συμφερόντων και εγώ αρχίζουν τα δύσκολα για όλους και για τον Ερντογάν.
Οι Δυτικοί γνωρίζουν ότι ένας κεμαλικός πρόεδρος θα ήταν πιο χρήσιμος αυτή την στιγμή. Η Ελλάδα αλήθεια γνωρίζει ότι μ΄ένα κεμαλικό στον προεδρικό θώκο, η Τουρκία θα επιστρέψει στα δυτικά σαλόνια; Ο Πούτιν πάντως το ξέρει, γι΄αυτό εκμεταλλεύεται την στιγμή.
Πρώτη δημοσίευση στο Geopolitics and Daily News