Ο τίτλος κλεμμένος από την γνωστή, σε όσους από εμάς ανήκουν στην δεκαετία του ΄80, γιουγκοσλαβικής, αντιπολεμικής, ταινίας του Σριντιάν Ντραγκόγιεβιτς με θέμα, το φρικτό πόλεμο του 1993 στην Βοσνία Ερζεγοβίνη.
Κάνω λοιπόν ελεύθερη χρήση του τίτλου αυτού γιατί μου ήρθε πρώτος στο μυαλό ως απόλυτα ταιριαστός στο συναίσθημα και στις σκέψεις που αναδύονται από τον πυκνό καπνό από τις φλόγες που συνεχίζουν να κατακαίνε διάφορα χωριά και περιοχές της πατρίδας μας τις τελευταίες τέσσερις – πέντε μέρες.
Άλλωστε, και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για καταστροφές από ανθρώπους απέναντι σε ανθρώπους! Γενοκτονίες μεταξύ λαών που κάποτε ζούσαν μαζί, στην μία περίπτωση. Αφανισμός περιουσιών, φυσικού, ζωϊκού και πολιτιστικού περιβάλλοντος από την ανθρώπινη άγνοια και αδιαφορία στην περίπτωσή μας.
Υπάρχει κάτι που κρατά μια κοινωνία στα πόδια της. Έχει να κάνει με το ενδιαφέρον για την συνέχιση της ζωής της στο πλανήτη. Αυτό σχετίζεται απόλυτα με το φυσικό και πολιτιστικό της περιβάλλον. Κοινωνία που δεν ασχολείται με αυτόν τον σκοπό είναι καταδικασμένη στον αφανισμό, την υποβάθμιση και τέλος στην εξάρτηση από ξένους ή ντόπιους σωτήρες που μπορεί να λέγονται και επενδυτές.
Πόσες δεκαετίες ζούμε σε αυτήν την Χώρα ακούγοντας και ζώντας, κάθε σχεδόν καλοκαιρινή περίοδο, για καταστροφικές και θανατηφόρες πυρκαγιές;
Η κατάργηση της δασοπυρόσβεσης ως αυτοτελούς υπηρεσίας και η ένταξή της στην πυροσβεστική υπηρεσία λειτουργεί υπέρ της πρόληψης και αποτροπής των δασικών πυρκαγιών;
Η ενόψει υψηλών θερμοκρασιών φροντίδα των δασικών εκτάσεων για να μην αποτελούν πρόσφορη καύσιμη ύλη τίνος αρμοδιότητα είναι;
Καθαρίστηκαν οι εκτάσεις αυτές όπως επιβάλουν οι κανόνες των περιβαλλοντικών επιστημών;
Πόσες κρατικές καμπάνιες έγιναν για την σωστή φροντίδα των ιδιωτικών δασικών εκτάσεων ή κήπων πριν την έναρξη της θερινής περιόδου;
Τα δεκάδες εθελοντικά σώματα, που αποτελούν την ελπίδα όλων μας, έχουν ενταχθεί σε έναν γενικό, επιχειρησιακό σχεδιασμό ή δρουν κατά βούληση, πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής τους;
Πρέπει, επιτέλους, να συσταθεί σοβαρά επανδρωμένη και τεχνολογικά εξοπλισμένη Δασική Υπηρεσία ή αρκεί η ανάθεση των υπηρεσιών της στο Πυροσβεστικό Σώμα;
Το πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά θα απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά και άλλα από την κοινωνία μας, θα κρίνει εάν θα αρκούμαστε στην ερμηνεία των φονικών πυρκαγιών ως «καιρικών φαινομένων» και στην εκκένωση των σπιτιών μας ως την μόνη λύση αντιμετώπισής τους ή θα αντιμετωπίσουμε με γνώση και οργάνωση την πύρινη λαίλαπα που ασφαλώς οφείλεται και στις υψηλές θερμοκρασίες της εποχής μας.
Θα πρέπει ακόμα να έχουμε κατά νου ότι οι «εκκενώσεις» των χωριών και των πόλεων της Χώρας δημιουργούν την ψυχολογία του πρόσφυγα με ότι αυτό σημαίνει για το μέλλον ενός λαού.
Τέλος, θερμή παράκληση προς τους αρμόδιους που θα αποφασίσουν την ανάπλαση των καμένων δασικών εκτάσεων να λάβουν υπόψη τους την δυνατότητα φυσικής αναγέννησής τους για να μην τις καταστρέψουν τελείως. Τουλάχιστον ας τις προστατεύσουν για να μην γίνουν αγροτεμάχια, οικόπεδα και βοσκοτόπια