Συνήθως καταλαβαίνουμε απευθείας πότε κάποιος μιλάει σε ένα βρέφος ή ένα μικρό παιδί από μια χαρακτηριστική αλλαγή στην τονικότητα της φωνής και στον τρόπο ομιλίας. Έρευνα αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται μόνο για ανθρώπινη πρακτική, αφού και τα δελφίνια χρησιμοποιούν επίσης ένα είδος «μωρουδίστικης ομιλίας» σε υψηλό τόνο.
Συγκεκριμένα, πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι τα θηλυκά ρινοδέλφινα αλλάζουν τον τόνο τους όταν απευθύνονται στα μικρά τους. Οι ερευνητές κατέγραψαν τα σφυρίγματα 19 μητέρων δελφινιών στη Φλόριντα, όταν βρίσκονταν πλάι στα νεογνά τους και όταν κολυμπούσαν μόνα τους ή με άλλους ενήλικες.
Ο ξεχωριστός τύπος σφυρίγματος των δελφινιών είναι ένα μοναδικό και σημαντικό σήμα - παρόμοιο με το να φωνάζουν το όνομά τους.
«Χρησιμοποιούν αυτά τα σφυρίγματα για να παρακολουθούν το ένα το άλλο. Λένε περιοδικά, «Είμαι εδώ, είμαι εδώ», είπε μία από τους συγγραφείς της μελέτης, θαλάσσια βιολόγος του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole στη Μασαχουσέτη.
Σύμφωνα με τη μελέτη, όταν οι μητέρες απευθύνουν το σήμα στα μικρά τους, το σφύριγμά τους είναι υψηλότερο και το εύρος του τόνου είναι μεγαλύτερο από το συνηθισμένο. «Αυτό ίσχυε για κάθε μία από τις μητέρες στη μελέτη, και τις 19», είπε ο δεύτερος συγγραφέας της μελέτης και βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews στη Σκωτία.
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, οι επιστήμονες τοποθετούσαν ειδικά μικρόφωνα, πολλές φορές στις ίδιες μητέρες άγριων δελφινιών στον κόλπο Σεϊρασότα της Φλόριντα, για να ηχογραφήσουν τα χαρακτηριστικά σφυρίγματά τους. Αυτό περιλάμβανε χρόνια που οι μητέρες είχαν τα μικρά κοντά τους και τα χρόνια που δεν τα είχαν - τα μικρά δελφίνια μένουν με τις μητέρες τους για τρία χρόνια κατά μέσο όρο στη Σεϊρασότα, και μερικές φορές περισσότερο. Οι πατέρες δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην ανατροφή των παιδιών.
Το γιατί οι άνθρωποι, τα δελφίνια ή άλλα πλάσματα χρησιμοποιούν ενός είδους «μωρουδίστικης» γλώσσας δεν είναι σίγουρο, αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να βοηθήσει τους απογόνους να μάθουν να προφέρουν νέους ήχους. Έρευνα που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1980 δείχνει ότι τα ανθρώπινα βρέφη μπορεί να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στην ομιλία με μεγαλύτερο εύρος τόνου.
Οι θηλυκοί πίθηκοι ρέζους μπορεί να αλλάξουν τον τόνο τους για να προσελκύσουν την προσοχή των απογόνων. Και οι σπίνοι Ζέβρα ανεβάζουν τον τόνο τους και επιβραδύνουν το τιτίβισμά τους για να απευθύνονται σε νεοσσούς, ίσως διευκολύνοντας την εκμάθηση του τραγουδιού των πουλιών.
Για τη μελέτη των δελφινιών, οι ερευνητές εστίασαν αποκλειστικά στο κάλεσμα των θηλυκών δελφινιών στα μικρά τους, οπότε δεν ξέρουν αν τα δελφίνια χρησιμοποιούν επίσης τη βρεφική ομιλία για άλλες «συνομιλίες» - ή αν αυτή βοηθά τους απογόνους τους να μάθουν να «μιλούν».
Αυτή η πρακτική φαίνεται να βοηθά τα μικρά δεφλίνια να επικοινωνούν μαθαίνοντας να εκφωνούν ποικίλους ήχους και παράλληλα βοηθά τις μαμάδες τους να τραβήξουν την προσοχή τους. Είναι πολύ σημαντικό για ένα μωρό δελφίνι να ξέρει «Ω, η μαμά μου μιλάει τώρα» αντί η μητέρα να ανακοινώνει απλώς την παρουσία της σε κάποιον άλλο, παρατηρούν οι επιστήμονες βιολόγοι.
(Με πληροφορίες από Associated Press)