Η ανατροφή των παιδιών δίκαια θεωρείται μια υπέροχη και μοναδική διαδικασία. Ωστόσο, ενδέχεται σε ορισμένες φάσεις να προκαλέσει σύγχυση και απογοήτευση. Ένας γονέας που χαρακτηρίζεται υπερβολικά «ελαστικός» ενδέχεται να μεγαλώσει ένα παιδί που συμπεριφέρεται αλαζονικά, ενώ ένας γονέας που συμπεριφέρεται με υπερβολική σκληρότητα μπορεί να προκαλέσει τραύματα στον γιο ή την κόρη του. Προκειμένου να καταλήξουμε στην σωστή πρακτική σε ό,τι αφορά το μεγάλωμα των παιδιών μας, αξίζει να γνωρίζουμε τις τρεις βασικές έννοιες που σχετίζονται με τη συναισθηματική νοημοσύνη και βοηθούν έναν γονέα να κολυμπήσει ακόμα και σε βαθιά νερά.
Αρχικά, ένας γονέας που διορθώνει τις συμπεριφορές ενός παιδιού αντί να το επικρίνει για τα συναισθήματά του, βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Δεύτερον, μια μαμά ή ένας μπαμπάς που έχει τα αυτιά του ανοιχτά προκειμένου να καταλάβει, αντί να διδάσκει και να παραδίδει διαρκώς διαλέξεις είναι πιο πιθανό να ανοίξει ουσιαστικές και ειλικρινείς συζητήσεις με το παιδί του. Τέλος, ένας γονέας που παρέχει στο παιδί του τον χώρο να αυτο-στοχαστεί, του προσφέρει ταυτόχρονα την ευκαιρία να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί ως άτομο.
Προτού επικρίνουμε μια συμπεριφορά ή ένα συναίσθημα προσπαθούμε να το ερμηνεύσουμε
Συνήθως οι γονείς αποτρέπουν το παιδί τους από το να αισθάνεται θυμό ή απογοήτευση. Ωστόσο, το ενδεχόμενο να βιώσουμε τα συγκεκριμένα συναισθήματα, έστω και λίγες φορές στη ζωή μας, είναι αναπόφευκτο. Ο γονέας που σέβεται τα όσα αισθάνεται το παιδί του, έχει τη δυνατότητα να το βοηθήσει να αναγνωρίσει το οδυνηρό συναίσθημα που κρύβεται μέσα του και στη συνέχεια να προχωρήσει στην σωστή διαχείρισή του.
Ένα παιδί που αισθάνεται ότι το καταλαβαίνουν, σπάνια ενδίδει σε κακές συμπεριφορές. Αν αντιληφθούμε ότι το παιδί μας παρεκκλίνει ή διαπιστώσουμε αλλαγές στη συμπεριφορά του, τότε δεν έχουμε παρά να το ρωτήσουμε τί συμβαίνει. Το ειλικρινές ενδιαφέρον μας ίσως βοηθήσει το παιδί μας να ανακαλύψει και εκείνο τί του συμβαίνει.
Δεν κάνουμε διαρκώς διάλεξη
Μια μαμά ή ένας μπαμπάς που έχει τα αυτιά του ανοιχτά προκειμένου να καταλάβει αντί να διδάσκει και να δίνει διαρκώς διαλέξεις, κατορθώνει να διατηρεί την εγγύτητα με το παιδί. Αυτό θεωρείται κρίσιμο καθώς ως γονέας, αποφεύγει να επιβάλει άμεσα την ατζέντα της κουβέντας με το παιδί. Αντ′ αυτού διατηρεί τη συζήτηση εστιασμένη στο συναίσθημα που απασχολεί τον γιο ή την κόρη του.
Ωστόσο πάντοτε η ελευθερία χρειάζεται να συνοδεύεται από την επιβολή ορισμένων ορίων. Όταν επιτρέπουμε στο παιδί μας να σπάει τους κανόνες επειδή μας θλίβει η κατάστασή του, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να το εξαιρούμε από τις ευθύνες του και να το θυματοποιούμε. Εδώ μάλιστα, ελλοχεύει ο κίνδυνος, μόλις εδραιωθεί μέσα του η νοοτροπία του θύματος να μην βρεί ποτέ ξανά την αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητά του.
Δίνουμε το καλό παράδειγμα
Ένας γονέας ο οποίος προτού μαλώσει το παιδί του εξετάζει αν και ο ίδιος εκφράζει τα συναισθήματά του μέσα από τις κατάλληλες συμπεριφορές, σίγουρα μπορεί να «ανατροφοδοτήσει» ένα παιδί και να του δώσει κίνητρο να ελέγχει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του.
Μέσα από την ενδοσκόπηση θα διαμορφώσουμε μια γονική φιγούρα ιδανική να επικοινωνήσει με το παιδί. Όταν το παιδία μας αντιλαμβάνονται ότι τα συναισθανόμαστε, αλλά εξακολουθούμε να παρουσιάζουμε συνέπεια μεταξύ των λόγων και των πράξεών μας, τότε κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους και κάθε μελλοντική συζήτηση θα λειτουργήσει ευεργετικά για τη μεταξύ μας σχέση.
Πηγή: psychologytoday.com