Ποιος δεν θυμάται την Ελενα Ναθαναήλ στις ελληνικές ταινίες των ’60s;Υπήρξε η επιτομή του μποέμικου στυλ συνδυασμένου με έναν αέρα αριστοκρατίας. Σε αντίθεση με άλλες Ελληνίδες σταρ της εποχής ο σωματότυπος και το ύψος της, της επέτρεπαν να φοράει μακριές παντελόνες συνδυασμένες με ψηλά τσόκαρα, τα λεγόμενα σήμερα σαμπό.
Η Ναθαναήλ υπήρξε από τις πρώτες Ελληνίδες που φόρεσε τα ξύλινα, ρουστίκ παπούτσια την εποχή που άρχισαν να εμφανίζονται στον διεθνή χώρο της μόδας. Με την πάροδο των χρόνων τα σαμπό καθιερώθηκαν ως ένα από τα βασικά σχέδια της καλοκαιρινής υπόδησης, τα οποία κατασκευάζονταν με τους κλασικούς ξύλινους πάτους και με δέρματα σε χρώματα μπεζ, μαύρο και καφέ. Όλα αυτά μέχρι το 2018, όπου η καλλιτεχνική διευθύντρια του οίκου Dior, η Μαρία Γκράτσια Κιουρί, αποφασίζει να σχεδιάσει τα σαμπό διαφορετικά. Παρουσιάζει στην πασαρέλα το «Diorquake clog» με ένα εκσυγχρονισμένο σχέδιο και το χαρακτηρίζει ωδή στη μόδα της δεκαετίας του 1960. Ακολουθούν και άλλοι επώνυμοι οίκοι, οι οποίοι λανσάρουν ευφάνταστα σχέδια. Οι κλασικοί ξύλινοι πάτοι μόνο ξύλινοι δεν είναι μια και άλλα υλικά μπαίνουν στο προσκήνιο, πιο ελαφριά και πιο άνετα. Το καλούπι παραμένει το ίδιο όμως η φαντασία των σχεδιαστών καλπάζει. Τα σαμπό ή clogs προτείνονται πλέον και στις χειμερινές συλλογές με καλτσόν ή χοντρές κάλτσες και συνδυασμένα με τζιν καμπάνα ή με μακριές φούστες.
Πριν τη δεκαετία των ’60s
Το καλτ πολιτισμικό σύμβολο, που κατάφερε να παντρέψει το μποέμιαν στυλ με όλα τα υπόλοιπα, δεν είναι στιλιστικό στοιχείο αυτού του αιώνα. Τα πρώτα ξύλινα παπούτσια τα συναντάμε στους αρχαίους πολιτισμούς και συγκεκριμένα στην Ιαπωνία και στην Κίνα. Στην Ιαπωνία τα ονόμαζαν γκέτα, ενώ στην Κίνα ήταν γνωστά με την ονομασία μαχούα.
Στη Δύση τα σαμπό έκαναν την εμφάνιση τους τον 13ο αιώνα στην Ολλανδία όπου χρησιμοποιούνταν κυρίως από τους αγρότες και τους ψαράδες.
Μάλιστα η ονομασία «σαμπό», με την οποία έχουν καθιερωθεί, προέρχεται από την ολλανδική λέξη “sabot”, που σημαίνει τσόκαρο, ξύλινο παπούτσι.
Οι Ολλανδοί είχαν σχεδιάσει τα σαμπό για πρακτικούς λόγους. Ο ξύλινος σκελετός τους παρείχε προστασία από την υγρασία και τη λάσπη. Η σόλα με την σταθερή και σκληρή επιφάνεια ήταν ιδανική για να πατούν ακόμα και πάνω σε πηχτό πηλό. Στο καλούπι τους πρόσθεταν μια έξτρα πινελιά. Στο μπροστινό μέρος τοποθετούσαν μια σιδερένια λωρίδα, ώστε να προστατεύουν το ξύλο από τη φθορά. Η σιδερένια λωρίδα ή γωνία είναι ένα στοιχείο που ακόμα και σήμερα κάποιοι κατασκευαστές προσθέτουν. Στην Ολλανδία εκτός από τους αγρότες τα φορούσαν και οι ψαράδες. Ήταν το κατάλληλο υπόδημα για να προστατευθούν από την υγρασία στη λιμνοθάλασσα. Ο ξύλινος πάτος τους εξυπηρετούσε ώστε να διατηρούν την ισορροπία τους στις υγρές επιφάνειες. Σήμερα υπάρχουν ακόμα στην Ολλανδία καταστήματα, κυρίως τουριστικά, που πωλούν τα παραδοσιακά αυτά σαμπό, ως στοιχείο της ολλανδικής κουλτούρας.