Για στήριξη στους διατλαντικούς δεσμούς και συμβολή στην «στρατηγική» αυτονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μίλησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας, από το φόρουμ των Δελφών. Αναφέρθηκε επίσης στην αποκλιμάκωση του «βλαπτικού για όλους εμπορικό πόλεμο».
Συγκεκριμένα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «άνοιξε» την αυλαία στο 10ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών με την ομιλία του, με τίτλο: «Η Ελλάδα απέναντι στις παγκόσμιες ανακατατάξεις - Άλλοτε και τώρα».
Ο κύριος Τασούλας δήλωσε: «σε μια εποχή κατά την οποία ήδη διαφαίνονται παγκόσμιες ανακατατάξεις και τεκτονικές ανατροπές τόσο στη γεωπολιτική όσο και στη γεωοικονομία, με μια προπολεμικού τύπου επιβολή έντονου προστατευτισμού που διασαλεύει και επιδεινώνει το μεταπολεμικό παγκόσμιο ελεύθερο οικονομικό σύστημα, η πατρίδα μας καλείται να βαδίσει σε μονοπάτια γνώριμα και δοκιμασμένα».
Στεκούμενος στα μαθήματα που μπορεί να πάρει η Ελλάδα από το παρελθόν της είπε πως «η εμπειρία του 20ού αιώνα μας έχει αφήσει παρακαταθήκες και διδάγματα, που αποτελούν πολύτιμο οδηγό για ένα αβέβαιο μέλλον. Όπως θέτει ορθά το ζήτημα ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες διπλωμάτες του προηγούμενου αιώνα, ο Βύρων Θεοδωρόπουλος, η ιστορική γνώση ”διδάσκει, όχι τόσο τι πρέπει να κάνει ο σημερινός διπλωμάτης ή πολιτικός, αλλά πάντως τι πρέπει να μην κάνει”. Και αυτό που δεν πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να βρεθεί απομονωμένη από παραδοσιακούς συμμάχους και νέους εταίρους. Κάθε φορά που κάτι τέτοιο συνέβη ο ελληνισμός το πλήρωσε ακριβά. Αντίθετα, όταν η Ελλάδα ήταν μέλος ευρύτερων συμμαχιών -τόσο περιφερειακών όσο και διεθνών- η επιτυχία, ο θρίαμβος, η εθνική ανάταση ήλθαν περίπου ως φυσικά επακόλουθα».
Μιλώντας για την ασφάλεια της χώρας και τους συμμάχους της, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε χαρακτηριστικά: «Μπροστά στη νέα ανακατάταξη της διεθνούς αρχιτεκτονικής ασφαλείας και όχι μόνον, η Ελλάδα παραμένει σταθερή στις αρχές της και στους προσανατολισμούς της, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει περισσότερο την ωφελιμότητά της απέναντι στην διαμορφούμενη νέα αρχιτεκτονική απέναντι σε εταίρους και συμμάχους σε πολυμερές αλλά και διμερές επίπεδο».
Ο Κωνσταντίνος Τασούλας αναφέρθηκε και στο ρόλο της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, σημειώνοντας πως «έχουμε αναγνωριστεί σε μια περιοχή μεγάλης ρευστότητας ως πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας, αλλά και ενεργειακός κόμβος σημαντικός. Συγχρόνως διατηρούμε και καλλιεργούμε στενές σχέσεις μέσα στην πολύπλοκη γεωπολιτική σκακιέρα της γειτονιάς μας, ενώ αρθρώνουμε λόγο και συμμετέχουμε, ιδίως ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στη διαχείριση των μεγάλων προκλήσεων του κόσμου μας».
«Παραμένουμε δε προσηλωμένοι στην αξία του διαλόγου και της ειρηνικής επίλυσης προβλημάτων επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου, περιλαμβανομένου του Δικαίου της Θάλασσας. Δεν επικαλούμαστε, όμως, μόνο το δίκαιό μας για να ακουστούμε, αλλά και την αναγνωρισμένη αξιοπιστία μας ως συμμάχου και εταίρου», συμπλήρωσε.
Ο κύριος Τασούλας αναφέρθηκε και στις αρετές και ικανότητες που οφείλει να έχει η Ελλάδα στο απαιτητικό διεθνές περιβάλλον του σήμερα.
«Η διαρκής εμβάθυνση των υφιστάμενων συμμαχικών και εταιρικών δεσμών της Ελλάδας αποτελεί αναγκαία, όχι όμως και τη μοναδική προϋπόθεση, ώστε η χώρα μας να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις ενός αβέβαιου και διαρκώς μεταβαλλόμενου διεθνούς περιβάλλοντος. Και μη λησμονούμε πως αυτοί οι δεσμοί είχαν ευρύτερη πολιτική συναίνεση, η έστω εκ των υστέρων έγκριση, από όσους αρχικά διαφωνούσαν. Οφείλει ακόμα να αγρυπνά, να προστατεύει την κοινωνική της συνοχή, να είναι πάντα έτοιμη διά παν ενδεχόμενο, να πείθει τους εταίρους, τους φίλους της, αλλά και τους άλλους για την αξιοπιστία της πολιτικής της, κυρίως όμως να διαθέτει ορθή κρίση, ώστε να διαγιγνώσκει με νηφαλιότητα και ακρίβεια τις διεθνείς εξελίξεις και να προσαρμόζεται σε αυτές».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκλεισε την ομιλία του, δηλώνοντας: «Οι Έλληνες δεν είμαστε πολλοί. Είμαστε όμως - και έχουμε τη συνείδηση ότι είμαστε - εκπρόσωποι ενός πολιτισμού που δεν είναι πλέον μόνον δικός μας: είναι ο δυτικός πολιτισμός στο σύνολό του. Ερχόμαστε από μακριά και πήγαμε κατά τη μακρά μας ιστορία μακριά. Πάντοτε όμως με τη συνείδηση ότι εκπροσωπούμε αυτές τις μεγάλες αξίες. Σήμερα, για μια ακόμη φορά καλούμαστε να γίνουμε ταυτόχρονα και άνθρωποι των καιρών μας και άνθρωποι της ιστορίας για να αντιμετωπίσουμε αυτό που λέγεται ”ανακατατάξεις” στην παγκόσμια αρένα. Όπως παρέθεσα το έχουμε ξανακάνει. Συνεπώς μπορούμε και τώρα!».