Ανεβαίνει στη σκηνή μαζί με τον Πέτρο Φιλιππίδη (στην πρώτη συνάντηση τους μετά από εικοσιέξι χρόνια) και γίνεται ο ένας από τους τέσσερις κομματάρχες στις «Δάφνες και Πικροδάφνες», το έργο - διαμάντι των Δημήτρη Κεχαΐδη - Ελένης Χαβιαρά, που θα παρουσιαστεί σε περιοδεία ανά την Ελλάδα, με πρώτο σταθμό το Κατράκειο Θέατρο στις 15 Ιουλίου.
Δρομέας μεγάλων αποστάσεων, με πολυετή θητεία στο Εθνικό Θέατρο, κατά τη διάρκεια της οποίας δοκιμάστηκε σε ένα ευρύτατο ρεπερτόριο -από Σαίξπηρ και Μπρεχτ μέχρι Τένεσι Ουίλιαμς και Αλέκο Σακελλάριο- από το οποίο Εθνικό και αποχώρησε φλερτάροντας ανοιχτά με το ελεύθερο θέατρο στο οποίο βρίσκεται έκτοτε, ο Τάσος Χαλκιάς μιλά στη HuffPost, λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα.
Χαρακτηρίζει τις «Δάφνες και Πικροδάφνες» ένα «ελληνικό πολιτικό θρίλερ, ένα πλήρες πολιτικό σχόλιο με όχημα την κωμωδία», καταθέτει την εκτίμηση του για το φθινόπωρο της θεατρικής Αθήνας, απαντά στην ερώτηση τι του έχει λείψει από την εποχή των μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών, αλλά και εάν υπήρξε κάποια στιγμή που ένιωσε την επιθυμία να επιστρέψει στο Εθνικό Θέατρο, από τη Δραματική Σχολή του οποίου άλλωστε και αποφοίτησε με άριστα (το σωτήριον έτος 1974).
-Ξανά με τον Πέτρο Φιλιππίδη μετά από…
… Μετά από 26 χρόνια συναντιόμαστε με τον Πέτρο επί σκηνής.
-Η πρώτη συνάντηση σας πάντως, ήταν τηλεοπτική με τη σειρά «Χάι Ροκ».
Ακριβώς, στη σειρά της Ελένης Μαβίλη τις σεζόν 1990-91 και 92.
-Πότε δουλέψατε μαζί στο θέατρο;
Πρώτη φορά επί σκηνής συναντηθήκαμε στο «Αταίριαστο ζευγάρι» του Νιλ Σάιμον το 1994, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου -γι′ αυτό λέω ότι έχουν περάσει 26 χρόνια.
Μετά, το 2008, στη σπονδυλωτή παράσταση «Κουζίνες» που ανέβηκε στο θέατρο «Ηβη» και στην οποία ο Πέτρος ήταν σκηνοθέτης. Ακολούθησε, ξανά στο «Ηβη», μία εξαιρετική δουλειά, οι «Τρομεροί Γονείς» του Ζαν Κοκτώ, πάλι σε σκηνοθεσία του Πέτρου και η τελευταία μας συνάντηση ήταν στο θέατρο «Μουσούρη», όπου κάναμε την «Μαύρη Κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ. Μετά αφοσιώθηκα στη δραματική σχολή μου, δεν έκανα για τέσσερα χρόνια θέατρο, και τώρα ξανασυναντιόμαστε, μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, υπό την έννοια ότι αρκετές φορές είχαμε πει να συνεργαστούμε, αλλά όλο και κάτι είχε κανονίσει ο καθένας.
-Πώς προέκυψαν οι «Δάφνες και Πικροδάφνες»;
Ο Πέτρος είχε μία δουλειά στα σκαριά, τον «Ταρτούφο», με τον οποίον επρόκειτο να κάνει μία μεγάλη περιοδεία το καλοκαίρι, κι εγώ από την πλευρά μου, περίμενα ότι θα κάναμε με την Κάτια Δανδουλάκη επίσης μία μεγάλη περιοδεία με «Το Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» -την παράσταση που παίζαμε τον χειμώνα. Οι δύο παραστάσεις έτυχε να είναι του ιδίου παραγωγού. Οπότε όταν άρχισαν να ακυρώνονται οι πολυπρόσωπες παραστάσεις λόγω πανδημίας, προτάθηκε -και από εμένα και από τον Πέτρο- το έργο των Κεχαΐδη - Χαβιαρά. Η πρόταση έγινε δεκτή, οπότε είπαμε με τον Πέτρο να εγκαινιάσουμε μία συνεργασία, η οποία μπορεί να έχει και συνέχεια.
-Εξαιρετικό έργο από κάθε άποψη -θεματική, δομή, χαρακτήρες, διάλογοι.
Ακριβώς και κατ’ εμέ, βρίσκεται στον αντίποδα ενός άλλου σπουδαίου έργου τους, το «Με δύναμη από την Κηφισιά». Εκείνο με τέσσερις γυναίκες, οι «Δάφνες και Πικροδάφνες» με τέσσερις άνδρες. Νομίζω ότι αυτή ήταν και η πρόθεση τους. Η νεοελληνική δραματουργία έχει δώσει σημαντικά έργα -δεν χώλαινε ποτέ.
-Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες της νεοελληνικής κωμωδίας για έναν ηθοποιό, σε σχέση για παράδειγμα, με μία κωμωδία του Φεϊντό;
Στη συζήτηση που είχαμε με τον Πέτρο για την παράσταση, έλεγε ότι του φαίνεται πιο δύσκολο από τον Φεϊντό που έπαιζε τον χειμώνα -όπου επίσης είχε κάνει τη σκηνοθεσία.
Είναι πραγματικά έργο - σπίρτο και ένα έργο τεσσάρων πρωταγωνιστών. Οι τέσσερις είναι συνεχώς επί σκηνής. Δεν αποχωρίζονται στιγμή τη σκηνή και η σκηνή δεν αποχωρίζεται αυτούς.
“Αλλά, το θαύμα του έργου είναι ότι οι τέσσερις είναι κομματάρχες του ιδίου κόμματος. Και καθένας προωθεί έναν υποψήφιο βουλευτή για την πάρτη του, για το δικό του συμφέρον.”
Είναι, ας μου επιτραπεί η έκφραση, μία βιρτουοζιτέ τεσσάρων ηθοποιών, απέναντι σε τέσσερις ξεχωριστούς και εντελώς διαφορετικούς ρόλους. Μπορεί να υπάρχουν ομοιότητες και συγγένειες στους ρόλους, αλλά οι χαρακτήρες είναι εντελώς διαφορετικοί.
Θα χαρακτήριζα τις «Δάφνες και Πικροδάφνες» ένα ελληνικό πολιτικό θρίλερ. Ένα πλήρες πολιτικό σχόλιο με όχημα την κωμωδία. Δεν αφήνει τίποτα απ’ έξω.
-Έχουν περάσει 41 χρόνια από τότε που γράφτηκε το έργο για το Θέατρο Τέχνης και το γεγονός ότι παρακολουθούμε καταστάσεις που είναι οικείες και εντοπίζουμε αναλογίες με όσα συμβαίνουν σήμερα, είναι περίπου τρομακτικό.
Το έργο έχει σημείο αναφοράς την μικρή κλίμακα της επαρχίας -η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Τρίπολη κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου. Στην ελληνική κοινωνία δεν θεωρώ ότι ο τρόπος όσον αφορά την πολιτική έχει αλλάξει ιδιαιτέρως μέσα στα χρόνια, εάν εξαιρέσει κανείς την εισερχόμενη ακόμη και στην πολιτική, τεχνολογία. Πέρα από την τεχνολογία -το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- που έχει παρέμβει στην πολιτική σε βαθμό καταλύτη, νομίζω ότι στην Ελλάδα η μορφή των πολιτικών πραγμάτων παραμένει ίδια.
Στην πραγματικότητα και χωρίς να θέλω να αναφερθώ σε συγκεκριμένα πολιτικά γεγονότα, δεν έχουμε απομακρυνθεί πολύ από τα συνθήματα του Πολυτεχνείου. Επί της ουσίας, οι «Δάφνες και Πικροδάφνες» μιλούν για το πίσω μέρος της πολιτικής. Για όσα δεν φαίνονται μπροστά και όσα δεν γίνονται δημόσια. Γι αυτό και η επικαιρική διάσταση του έργου παραμένει τόσο δυνατή.
-Ο ρόλος σου;
Ο παλαιότερος από τους τέσσερις κομματάρχες. Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην υπηρεσία ενός στρατηγού, ενός απόστρατου που θέλησε να ασχοληθεί με την πολιτική, τον οποίον θα λέγαμε πατριώτη, όχι εθνικόφρονα, που πιστεύει ότι ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσει να προσφέρει στην πατρίδα μετά τον στρατό είναι ο πολιτικός στίβος. Στόχος του χαρακτήρα που ενσαρκώνω είναι να βοηθήσει τον στρατηγό να επανεκλεγεί -γιατί αυτό έχει ήδη συμβεί μία φορά.
-Το πιο αντιπαθητικό στοιχείο του ρόλου, του δικού σου κομματάρχη, ποιο είναι;
Την ίδια αντιπάθεια μπορούν να προκαλέσουν και οι τέσσερις κομματάρχες, αλλά ταυτόχρονα και την ίδια συμπάθεια. Μπορώ να πω ότι αυτός γίνεται και λίγο πιο συμπαθητικός από τους άλλους, κατά κάποιον τρόπο, γιατί μπερδεύεται με μια παλαιότερη ιστορία αυτής της πόλης, όπου διαφαίνεται ότι είχε πάει να προδώσει τον ήρωα του, τον στρατηγό. Έρχεται στην επιφάνεια μία υπόθεση ως κεραυνός εν αιθρία με πρωταγωνίστρια μία γυναίκα.
Στο έργο κυριαρχεί με συνεχείς αναφορές μία γυναίκα, η οποία υπήρξε ερωμένη του στρατηγού και φαίνεται να ελέγχει το πολιτικό παιχνίδι.
“Αυτή τη χρονική στιγμή όμως, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Λιγνάδη, θα ήθελα πραγματικά να έχω μία συμμετοχή στο Εθνικό -τουλάχιστον για την Επίδαυρο.”
Αλλά, το θαύμα του έργου είναι ότι οι τέσσερις είναι κομματάρχες του ιδίου κόμματος. Και καθένας προωθεί έναν υποψήφιο βουλευτή για την πάρτη του, για το δικό του συμφέρον. Αυτός είναι ο πυρήνας του έργου και γύρω από αυτό περιστρέφεται η θριλερική σάτιρα των συγγραφέων.
-Υπήρξε κάποια στιγμή που επιθύμησες να επιστρέψεις στο Εθνικό Θέατρο;
Δεν έχω επιθυμήσει το Εθνικό Θέατρο μετά από το Εθνικό Θέατρο που γνώρισα. Έχω επιθυμήσει βεβαίως, την Αγίου Κωνσταντίνου και την Κεντρική Σκηνή, όπως και τη Νέα Σκηνή που έχει μετονομαστεί σε Σκηνή Νίκος Κούρκουλος. Όπως και την Επίδαυρο και οποιαδήποτε δραστηριότητα θεατρική του Εθνικού Θεάτρου. Δεν ζήλεψα όμως τα χρόνια που ακολούθησαν, πλην της θητείας του Νίκου Κούρκουλου, με τον οποίον είχαμε δύο φορές συνομιλήσει για να παίξω στο Εθνικό -που και τις δύο δυστυχώς, για λόγους πρακτικούς δεν ευοδώθηκε (όχι εξαιτίας κάποιας διαφωνίας με τον Νίκο).
Αυτή τη χρονική στιγμή όμως, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Λιγνάδη, θα ήθελα πραγματικά να έχω μία συμμετοχή στην Πρώτη Κρατική Σκηνή -τουλάχιστον για την Επίδαυρο.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε μέσα στο θέατρο, με έναν πατέρα ο οποίος υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο, γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στον κόσμο του θεάτρου και επίσης, θεωρώ ότι δεν έχει ίχνος αλαζονείας.
-Από τις μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες τι σου έχει λείψει (πέρα από το αυτονόητο, τις καλές αμοιβές);
Η μεγάλη αγάπη του κόσμου που κέρδισα μέσα από την τηλεόραση, ο απόηχος της οποίας με ακολουθεί μέχρι σήμερα. Όμως άλλο να έχεις μία παρουσία σταθερή και άλλο στη χάση και στη φέξη και να σε θυμούνται εξ αναμνήσεως.
-Η ιστορία με τα χρέη από την Πρώτη Πράξη, τη δραματική σχολή που ίδρυσες;
Τα χρήματα που έβγαλα από την τηλεόραση και από τη δουλειά μου στο θέατρο, τα επένδυσα ξανά στη δουλειά μου. Αλλά επειδή δεν είμαι επιχειρηματίας, την πάτησα. Με αποκορύφωμα τη δραματική σχολή. Η ιστορία δεν έχει τελειώσει, απλά έχω μπει σε μία σειρά όσον αφορά τις οφειλές μου έναντι του Δημοσίου. Εννοείται ότι τα έσοδα μου έχουν συρρικνωθεί και έχω ακόμη ανήφορο.
-Παρά ταύτα, δεν πήρες χρήματα για την εμφάνιση σου στις «Άγριες Μέλισσες». Μου έκανε εντύπωση όταν το διάβασα.
Εντύπωση πρέπει να σου κάνει το γεγονός ότι από τις δύο τελευταίες τηλεοπτικές μου δουλειές -την «Ονειροπαγίδα» τη σεζόν 2009-10 με τον Γιώργο Καραμίχο και την Μαρία Σολωμού και το «Κάτω Παρτάλι» το 2014, δεν πληρώθηκα (στη δεύτερη περίπτωση δεν πληρώθηκα τη συμφωνία μου, πήρα το ένα δέκατο αυτών που είχα συμφωνήσει). Συνεπώς, τα δύο επεισόδια στις «Αγριες Μέλισσες» τα αντιμετώπισα ως φιλική συμμετοχή.
-Η εκτίμηση σου για τη θεατρική Αθήνα το φθινόπωρο;
Προσωπικά πιστεύω ότι θα ανέβουν παραστάσεις, όχι στον βαθμό που θα ανέβαιναν υπό κανονικές συνθήκες και όχι πολυπρόσωπες παραγωγές. Αποφάσεις οριστικές δεν υπάρχουν ακόμη, όλα είναι σε εξέλιξη.
-Κάνεις ακόμη όνειρα για το θέατρο;
Δεν θα μπορούσα να ονομάζω δικαίως τον εαυτό μου καλλιτέχνη, εάν δεν συνέχιζα να έχω όνειρα για ρόλους, στον βαθμό που η ηλικία μου επιτρέπει και πάντα με την πείρα όλων αυτών των ετών.
Info
Δάφνες και Πικροδάφνες
των Δημήτρη Κεχαΐδη - Ελένης Χαβιαρά
Πρεμιέρα: 15 Ιουλίου, Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ντένια Στασινοπούλου
Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Καπλανίδης (Studio Kaplanidis)
Παίζουν:
Πέτρος Φιλιππίδης (Βασίλης), Τάσος Χαλκιάς (Κώστας), Κωνσταντίνος Ασπιώτης (Αλέκος), Θανάσης Πατριαρχέας (Τάσος)
Περιοδεία:
Ιούλιος: 15/7 Κατράκειο, 16/7 Βεάκειο, 17-18/7 Παπάγου, 19/7 Πετρούπολη, 20/7 Καρδίτσα, 21/7 Γιαννιτσά, 22/7 Κιλκίς, 23/7 Βέροια, 24/7 Κομοτηνή, 25/7 Αλεξανδρούπολη, 26-27/7 Θεσσαλονίκη, 29/7 Πτολεμαΐδα 30/7 Σκύδρα, 31/7 Σίβηρη.
Αύγουστος:1/8 Μουδανιά, 2/8 Δίον, 3/8 Δελφοί, 6-7/8 Πάτρα, 8/8 Αίγιο, 9/8 Ήλιδα, 10/8 Αρχαία Ολυμπία, 11/8 Κυπαρισσία, 12/8 Σπάρτη, 13/8 Σαλαμίνα, 25-26/8 Ηράκλειο, 27-28/8 Χανιά, 30/8 Αιγάλεω, 31/8 Ηλιούπολη.
Σεπτέμβριος: 1/9 Κορυδαλλός, 2/9 Λιβαδειά, 3/9 Θήβα, 4/9 Βύρωνας, 6/9 Μενίδι, 7/9 Βριλήσσια.
Προπώληση
Viva.gr