Η Roma Gallery ξεκίνησε τη λειτουργία της στο Κολωνάκι με μία κίνηση υψηλού συμβολισμού. Συνδέθηκε με τον Παύλο, έναν δημιουργό της γενιάς του ’60, που κατόρθωσε να γίνει γνωστός διεθνώς με το μικρό του όνομα. Και καθώς η γκαλερί φιλοδοξεί να γίνει ένας ζωντανός χώρος που θα λειτουργεί με πρόγραμμα αφιερωμένο στη μεταπολεμική και σύγχρονη τέχνη, αυτή η πρώτη της έκθεση αποδίδει τιμή στο εικαστικό δυναμικό της χώρας που σε δύσκολες εποχές άνοιξε φτερά στη διεθνή σκηνή.
«Εγώ ο ίδιος είμαι ένα κίνημα εν κινήσει. Δεν δημιουργώ, διασκεδάζω» είχε πει ο Παύλος Διονυσόπουλος (1930) κι όλη του η τέχνη δείχνει ακριβώς αυτό: ένα παιδί που έκανε πολύ σοβαρά πράγματα «παίζοντας». Ερχόμενος σε επαφή με τα μέλη της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών στο Παρίσι, έκανε ζωγραφική χρησιμοποιώντας ευρηματικά ένα νέο μέσο: την αφίσα. Ένας πίνακας με κομμένες παράλληλες λωρίδες αφισών, από εκείνες που ο δημιουργός έβρισκε περπατώντας στον δρόμο, έκανε τον θεωρητικό «πατέρα» του κινήματος Πιερ Ρεστανί, όχι απλώς να τον προσέξει, αλλά να τον επιβάλει στη σκηνή του Παρισιού. «Νομίζαμε πως όλα είχαν λεχθεί σχετικά με την αφίσα, μέχρι που εμφανίστηκε ο Παύλος», είπε τότε ο Ρεστανί. Έτσι, το παιδί από τα Φιλιατρά έγινε ένας μοναδικός κολορίστας συσκευάζοντας κομμάτια χρωματιστού χαρτιού.
Ταξίδεψε χάρη στην τέχνη του σε διάφορες χώρες της Ευρώπης αλλά και στην Αμερική. Το 1972 οργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στο Kunstverein, στο Ανόβερο και το 1997 στη Σχολή Καλών Τεχνών (Εργοστάσιο) στην Αθήνα. Πολυάριθμες είναι και οι συμμετοχές του σε διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται παρισινά σαλόνια, οι Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1958, του Παρισιού το 1965 και το 1978 και της Βενετίας το 1980 και τα Ευρωπάλια το 1982.
Ο Καθηγητής Μάνος Στεφανίδης σημειώνει εύστοχα για τον δημιουργό.
«Πού θα κατέτασσα σήμερα τον Παύλο; Στην Pop Art, το Nouveau Réalisme ή την τέχνη των κατασκευών και του assemblage που κυριαρχεί την δεκαετία του ’80; Μου φαίνεται πως ένας μεγάλος καλλιτέχνης δεν χωράει εύκολα σε έτοιμα σχήματα, κινήματα ή μόδες. Ο Παύλος εξέλιξε την προσωπική του τεχνική γεννώντας από το ελάχιστο στιβαρές, μνημειακές εικόνες και αντικείμενα-σύμβολα. Πιστεύοντας στην διακοσμητικότητα με την πιο υψηλή σημασία της έννοιας. Πράγμα που εξάλλου έκαναν ο Tiepolo, ο Vasareli, ο Ακριθάκης ή οHockney. Δηλαδή καλλιτέχνες που υπηρετώντας την ιδέα της πραγματικότητας και της αναπαράστασης κατέληξαν σε μορφές ατόφιας ποίησης».
Ρώμα 5, Κολωνάκι, έως 10 Μαρτίου 2019. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 11:00 – 17:00 , Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 – 21:00
