Στην πυρετώδη, από άποψη δημιουργικότητας, δεκαετία των ’60s εμφανίστηκαν οι μίνι και οι μάξι φούστες, τα καυτά σορτσάκια, τα έντονα πολύχρωμα σχέδια και τα μεταλλικά υφάσματα. Τη δεκαετία των ’70s τα παντελόνια σχεδιάστηκαν με καμπάνες, ήρθαν οι ολόσωμες φόρμες, τα παπούτσια πλατφόρμες και τα ογκώδη αξεσουάρ. Στα ’80s τα χρωματιστά κολάν κυκλοφορούσαν παντού παρέα με τα σέξι κορμάκια, τα ρομαντικά φλοράλ φορέματα και τα ψηλοκάβαλα παντελόνια. Στα ’90s ήταν τα ημιδιαφανή γυαλιστερά φορέματα που πρωτολανσαρίστηκαν με τα τοπ μόντελς του Βερσάτσε, τα τσόκερς, τα αξεσουάρ που στόλιζαν τα μαλλιά, οι κορσέδες και τα χοντροκομμένα μποτάκια. Την εποχή του μιλένιουμ το τόταλ ντένιμ και τα αθλητικά ρούχα βγήκαν στους δρόμους σαν μια πρόταση άνεσης και ελευθερίας και τώρα… τι;
Μετά τα χρόνια της πανδημίας, όπου όλοι σχεδόν, από ανάγκη, ταύτισαν το προσωπικό τους στυλ με το αθλέιζουρ, άλλαξε ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη μόδα. Το 2022 ήταν μια χρονιά σκεπτικισμού και για τους σχεδιαστές. Μετά από μακρά εμπορική δυσλειτουργία ήταν λες και υπήρχε μεταξύ τους μια άτυπη συνεννόηση να παρουσιάσουν όσες περισσότερες τάσεις μπορούν. Μιλάμε όμως για τάσεις ή για επαναπροσδιορισμό επιτυχημένων σχεδιαστικών γραμμών; Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στην ποικιλία των στιλιστικών προτάσεων γιατί υπήρχε κάτι για όλα τα γούστα. Η συνταγή απέδωσε και συνεχίστηκε και τις επόμενες τέσσερις σεζόν.
Ναι, είναι γνωστό ότι η μόδα κάνει κύκλους κι αφού οι εποχές της παρθενογένεσης έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, τα τρεντς επανέρχονται κατά καιρούς «βαφτισμένα» διαφορετικά και προτεινόμενα σε ευχάριστα ανέλπιστους συνδυασμούς. Υπάρχει μόδα, αλλά έχει αλλάξει ο τρόπος προσέγγισης της. Οι σχεδιαστές στέλνουν με τον δικό τους τρόπο τα μηνύματα αυτής της αλλαγής που επικεντρώνεται στην ταυτότητα εκείνου ή εκείνης που θα επιλέξει τη σχεδιαστική πρόταση. Δίνεται έμφαση στην προσωπικότητα και στο στυλ, κι αυτό είναι ωραίο. Μπορεί να φοράμε όλοι το ίδιο παντελόνι ή την ίδια φούστα, ο τρόπος όμως που θα το συνδυάσουμε, τα αξεσουάρ που θα επιλέξουμε, θα δώσουν μια τελείως διαφορετική εικόνα και θα αναδείξουν τη μοναδικότητα μας. Γιατί είμαστε όλοι διαφορετικοί.
Άραγε αυτό δεν υπήρχε και στο παρελθόν; Υπήρχε, όμως πλέον έχει άλλη βαρύτητα γι ’αυτό και τα τρεντς δεν έχουν πια να κάνουν τόσο με το ρούχο, αλλά περισσότερο με το πως αυτό θα φορεθεί. Τα στυλ «πρέπι» (preppy style), «ήσυχη πολυτέλεια» (quiet luxury), «μομπ γουάιφ» (mob wife), «σκουλ γκερλ» (school girl), είναι η τρανή απόδειξη ότι οι τάσεις κατευθύνονται σε άλλο επίπεδο, αυτό της ολοκληρωμένης εικόνας, που ζητά τις προσωπικές πινελιές για να ολοκληρωθεί και να ξεχωρίσει.
O Αντριάν Απιολάζα, δημιουργικός διευθυντής του οίκου Moschino δήλωσε πρόσφατα στο CNN: «Ντύσου όπως σου αρέσει, όχι όπως θα έπρεπε» και αυτό τα λέει όλα. Μπορούμε να φορέσουμε τη ζακέτα της γιαγιάς που θυμίζει την εποχή των ’40s, αλλά το πως θα τη συνδυάσουμε μπορεί να μας αναδείξει είτε σε φασιονίστα γεμάτη αναζητήσεις, είτε σε κλασική κυρία.
«Σε έναν κόσμο που φλέγεται υπάρχει κάτι πολύ ανθρώπινο στην απλή τέχνη του ντυσίματος» δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Bottega Veneta, Μάθιου Μπλέιζι στην παρουσίαση που έκανε στο Μιλάνο. Ας ντυθούμε ακόμα με τον πιο απλό τρόπο, αρκεί να μας εκφράζει.
Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται πως βρίσκεται και ο βετεράνος του χώρου Τζόρτζιο Αρμάνι, ο οποίος μετά την πρόσφατη επίδειξη στο κέντρο της ιταλικής μόδας έκανε την εξής δήλωση: «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ούτε να λύσουμε όλα τα προβλήματα που τον περιβάλλουν, μπορούμε όμως να χαρίσουμε στους ανθρώπους μια στιγμή χαλάρωσης.» … και η χαλάρωση έρχεται μέσα από τη διαδικασία πειραματισμού, μέσα από τα παιχνίδια συνδυασμών, μέσα από την άνεση που εμείς δημιουργούμε στο στυλ μας, μέσα από την έκφραση της δικής μας προσωπικότητας. Εξάλλου, όπως είπε και ο Έλληνας σχεδιαστής, Γιώργος Ελευθεριάδης, στην πρόσφατη συνέντευξη του στην Huffpost.gr «Οι γυναίκες πρέπει να ντύνονται από ευχαρίστηση».