Η συμμετοχή στα συλλαλητήρια που διοργάνωσε ο σύλλογος συγγενών θυμάτων Τεμπών εντός και εκτός Ελλάδας ήταν μεγαλειώδης. Για τον απλό κόσμο είναι αυτονόητη η συμπαράσταση στο βαρύτατο πένθος των οικογενειών που έχασαν τους ανθρώπους τους -ιδιαίτερα τα νέα παιδιά. Πολλοί συμπολίτες μας επίσης εκτιμούν ότι είναι πιθανόν να έχουν μια ανάλογη μοίρα στο ενδεχόμενο μιας επόμενης τραγωδίας. Κάθε εχέφρων άνθρωπος απαιτεί την απόδοση της δικαιοσύνης ως ύστατη συμβολή στη δικαίωση των αδικοχαμένων όπως και κάθε αδικοχαμένου: στην πανδημία, στο Μάτι, στην Μάνδρα, στην Μαρφίν, στα χρόνια των Μνημονίων. Σαν πολίτες μας προσβάλει που ακόμα σήμερα σε μια Ευρωπαϊκή χώρα αποτελεί ζητούμενο η ασφάλεια της σιδηροδρομικής σύνδεσης Αθήνας -Θεσσαλονίκης όπως και η επέκταση του πιο ασφαλούς και οικολογικού μέσου μεταφοράς στο εθνικό μας δίκτυο, του σιδηροδρόμου, παρά τα δεκάδες θύματα αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων ετησίως.
Προκαλεί όμως οργή και θα επιστρέψει σε αυτούς που το επιχειρούν η προσπάθεια εργαλειοποίησης του τραγικού αυτού συμβάντος από κόμματα της αντιπολίτευσης και ολιγάρχες για μικρο-κομματικά οφέλη. Παρά τις όποιες ενστάσεις και κριτικές μας σε κατά καιρούς αποφάσεις της, θα πρέπει ως κοινωνική πλειοψηφία να συμφωνήσουμε ότι η Ελληνική δικαιοσύνη είναι αυτή που έχει τον τελικό λόγο στην απόδοση των ποινικών ευθυνών. Αυτό το δικαιακό σύστημα, παρά τις ατέλειες και τα τρωτά του, είναι που μας διαφοροποιεί και πρέπει να μας διαφοροποιεί από απολυταρχικά καθεστώτα όπως αυτά της Τουρκίας, του Ιράν ή της Ρωσίας όπου η απόφαση του ηγεμόνα καθορίζει και την επιβληθείσα ποινή.
Το σύνολο της δικογραφίας της υπόθεσης εδώ και δυο χρόνια βρίσκεται στα χέρια ενός έγκριτου εφέτη ανακριτή στη Λάρισα, ο οποίος συλλέγει όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης, περιλαμβανομένων 250 από τα 300 αιτήματα διερεύνησης από τις οικογένειες των θυμάτων. Στοιχεία της δικογραφίας αποτελούν μεταξύ άλλων και το πόρισμα του, εκπροσώπου των οικογενειών των θυμάτων, κου Κοκοτσάκη και της ομάδας του, πορίσματα ιατροδικαστών, μαρτυρίες, προανακριτικό υλικό κλπ. Μοναδική ίσως εκκρεμότητα στην παρούσα φάση αποτελεί το πόρισμα του ΕΜΠ μετά από το οποίο ο ανακριτής οφείλει να ολοκληρώσει την ογκώδη έκθεση του και να την αποστείλει στον εισαγγελέα, ο οποίος θα συντάξει το κατηγορητήριο και θα ορίσει την δίκη.
Αυτό που επιχειρείται στην παρούσα φάση είναι να παρουσιαστούν τα ευρήματα του πορίσματος της ομάδας του κου Κοκοτσάκη ως η τελική και η μοναδική εκδοχή των γεγονότων. Η αναφορά αυτού του πορίσματος σε εύφλεκτο υλικό που μετέφερε παράνομα η εμπορική αμαξοστοιχία συνδέεται με το κάψιμο ανθρώπων μετά την μοιραία σύγκρουση που σε άλλη περίπτωση θα είχαν επιζήσει. Με ένα νοητικό άλμα οι καθυστερήσεις και οι αστοχίες στην προ-ανακρτική έρευνα οδηγούν στην εδραίωση της άποψης περί Κυβερνητικής συγκάλυψης (ποιου άραγε;) εκ της οποίας της αποδίδονται πολιτικές και ποινικές ευθύνες.
Στα κρίσιμα αυτά ζητήματα ο μόνος που θα μπορούσε να αποφανθεί αντικειμενικά είναι ο ανακριτής έχοντας την πλήρη εικόνα των στοιχείων της δικογραφίας. Το κρίσιμο σημείο εδώ είναι αν υπάρχει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του ανακριτή. Αν όχι υιοθετούμε το δόγμα του Παύλου Πολάκη, που κρίνοντας εξ ιδίων για την σκευωρία NOVARTIS, κάνει λόγο για την πλήρη χειραγώγηση της δικαστικής εξουσίας από την Κυβέρνηση, άποψη που βρίσκει εύφορο έδαφος σε μερίδα συμπολιτών μας λόγω των φαινομένων ατιμωρησίας από τις γνωστές παραβατικές ομάδες έως τους οικονομικούς ολιγάρχες μας.
Όμως οι καθυστερήσεις δεν προέρχονται κυρίως από την Κυβέρνηση αλλά από την αντιπολίτευση. Διότι πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η καταψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή της διάταξης περί της δυνατότητας του ανακριτή να μπορεί ν ακούσει το σύνολο των τηλεφωνικών συνομιλιών ή η καταψήφιση από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ της διάταξης περί παράκαμψης των δικαστικών συμβουλίων για την επιτάχυνση της δίκης; Γιατί ενώ βρίσκεται στο τελικό στάδιο η έκθεση του ανακριτή, μερίδα δικηγόρων ζήτησαν τώρα την αντικατάσταση του και απειλούνται μηνύσεις εναντίων του; Ποιοι και γιατί προχώρησαν σε μηνήσεις κατά των ιατροδικαστών αμφισβητώντας τα πορίσματα τους;
Διαφαίνεται ότι κάποιοι επιχειρούν την ματαίωση της δίκης…..
Είναι ακόμα νωπές οι μνήμες όταν στις πλατείες των αγανακτισμένων φώναζαν συνθήματα για την κατάργηση της Βουλής και της δικαστικής εξουσίας προσβλέποντας στα λαϊκά δικαστήρια. Σήμερα που η εκλογή Τράμπ ξαναφουντώνει τον αντι-συστημισμό και τον γενικευμένο ανορθολογισμό, επανέρχονται «ως φάρσα» σενάρια για μια ευρύτερη απονομιμοποίηση του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος και των θεσμών του. Άλλοι απεργάζονται με κοινωνικούς όρους ένα σενάριο προοδευτικής διακυβέρνησης όπως δήλωσε πρόσφατα ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δίπλα στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας έτσι να αντισταθμίσουν τη δεξιά αναδίπλωση της Κυβέρνησης, που σηματοδότησε η επιλογή Τασούλα για ΠτΔ.
Όμως όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με το πένθος και την δικαίωση των οικογενειών που έχασαν τους ανθρώπους τους. Αντίθετα αποτελούν σκύλευση των νεκρών και ύβρη. Την οποία όμως, για να είμαστε δίκαιοι, επέτρεψε σε μεγάλο βαθμό να ξεδιπλωθεί η ίδια κυβέρνηση, μια και ξανάφερε τον βασικό πολιτικό υπεύθυνο της τραγωδίας, τον Κώστα Καραμανλή, στη Βουλή, προσβάλλοντας το λαϊκό αισθητήριο, δημιουργώντας υποψίες συγκάλυψης και διευκολύνοντας την εργαλειοποίηση της τραγωδίας.