Δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα η κυβέρνηση με το θέμα των Τεμπών. Η πίεση συνέχεια θα αυξάνεται σε όλα τα επίπεδα. Και δεν έχει να κάνει μόνο με την πολιτική και τα κόμματα. Αυτό που Πρωθυπουργός και Υπουργοί, αποκαλούν «κομματική εκμετάλλευση για αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης εκμεταλλευόμενη το πόνο οικογενειών για 57 αδικοχαμένους σε μιά εθνική τραγωδία». Έτσι το διατυπώνουν, αμυνόμενοι με επίθεση. Μόνο που με τη δική μου λογική θα πρόσθετα ότι δεν είναι μια απλή εθνική τραγωδία, αλλά μιά φονική εγκληματική σύγκρουση.
Η πίεση κυρίως έρχεται πια από τους ίδιους τους πολίτες. Είναι συγκλονιστικά τα ποσοστά που δίνουν πολλαπλές δημοσκοπήσεις. Καμία εμπιστοσύνη (77%) στους κυβερνητικούς χειρισμούς και πεποίθηση (81%) για προσπάθεια συγκάλυψης.
Ποσοστά που συμπίπτουν με την αντίδραση των πολιτών στις τεράστιες συγκεντρώσεις που έγιναν την προπερασμένη Κυριακή σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Και φαντάζομαι ότι κανείς δεν θα ισχυριστεί ότι οι διαμαρτυρόμενοι υποκινήθηκαν συντεταγμένα από κόμματα της αντιπολίτευσης.
Και χθες ήλθε η ώρα της νεολαίας. Μαθητές και φοιτητές. Και δασκάλες/δάσκαλοι μαζί τους. Μιλάμε για εκείνα τα παιδιά που τον τελευταίο καιρό τα υποτιμούμε επειδή κάποια έχουν ταυτιστεί με μπούλινγκ, με βία και παραβατικότητα, με ποτά και τσιγάρα, με αρνητική διαδικτυακή επιρροή και δεν θυμάμαι τί άλλο,ακόμα.
Μόνο που δεν είναι έτσι. Η νεολαία χθες απέδειξε ότι είναι ένα ζωντανό κύτταρο ανάμεσα μας με τις ίδιες, ίσως και ακόμα μεγαλύτερες ευαισθησίες σε αυτό που όλοι μας ψάχνουμε. Την αλήθεια σε ένα κράτος Δικαίου. Και το σύνθημα τους πολύ απλό και ρεαλιστικό, αλλά ταυτόχρονα και προειδοποιητικό στους ταγούς της εξουσίας.
«Όσο μας στερείτε το οξυγόνο, τόσο ο αγώνας μας θα δίνει ανάσα για ζωή».
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι η νεολαία ήταν εκείνη, μέσα στο Πολυτεχνείο, που έκανε το πρώτο μεγάλο ρήγμα στη δικτατορία των συνταγματαρχών. Η νεολαία ήταν στη Νομική Σχολή. Η νεολαία τον Μάη του ’68 οδήγησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον τότε πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ. Τριάντα έξι χρόνια πέρασαν από την εξέγερση των φοιτητών στην πλατεία Τιεν Αν Μεν. Οι αξίες που ενέπνευσαν, συνεχίζουν να οδηγούν Kινέζους αντικαθεστωτικούς.
Συνεπώς σοφό και φρόνιμο είναι το κυβερνών πολιτικό σύστημα να μην υποτιμά τη νεολαία η οποία αποφάσισε να βγει μπροστά στο θέμα των Τεμπών. Και μάλιστα την επόμενη φορά που θα γίνουν πανελλαδικά συλλαλητήρια, στην μαύρη επέτειο 28 Φεβρουαρίου, θα είναι διακριτή και δυναμική η παρουσία φοιτητών και μαθητών δίπλα στους μεγάλους οι οποίοι έστειλαν ήδη το δικό τους πρώτο μήνυμα στις 26 Ιανουαρίου που σίγουρα αιφνιδίασε με σοκ Μαξίμου και Πειραιώς.