Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται σε περίοδο δημοσκοπικής και πολιτικής πτώσης και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου δεν πρόκειται να ανακάμψει πριν τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του αποτυγχάνουν σε τέσσερις τομείς που έχουν τεράστια σημασία στη διαμόρφωση της πολιτικής και εκλογικής δυναμικής.
Πρώτον, απέτυχαν στη διαχείριση του «δικού τους» τρίτου δανειακού προγράμματος-μνημονίου με αποτέλεσμα να έχουμε μπροστά μας καμιά εκατοστή προαπαιτούμενα που πρέπει να μετατραπούν από απλές υπογραφές σε κυβερνητική πολιτική, νέα μέτρα ύψους 5,5 δισ. ευρώ για το 2019-2020 και νέες δεσμεύσεις σε βάθος χρόνου.
Με τα δύο τρίτα των Ελλήνων να είναι σε οριακή οικονομική κατάσταση ή στο περιθώριο, οι πολίτες κρίνουν αυστηρά αυτούς που θα τους έβγαζαν το... 2015 από το μνημόνιο και τη λιτότητα.
Δεύτερον, η κυβέρνηση αποτυγχάνει στο χειρισμό κρίσιμων εθνικών θεμάτων. Έχει προχωρήσει σε μεγάλες εθνικές υποχωρήσεις έναντι των Σκοπίων με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει τη δυσαρέσκεια και την οργή του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα.
Γι’ αυτό έχει μετατραπεί σε επικοινωνιακό, πολιτικό πονοκέφαλο για την κυβέρνηση το πέρασμα Τσίπρα από τη ΔΕΘ. Ο πρωθυπουργός κινδυνεύει να πολιορκηθεί από πολίτες που θα εκφράζουν, ελπίζω με κόσμιο τρόπο, την αντίθεσή τους στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο «Μακεδονικό».
Τρίτον, η εξουσία και τα παρακλάδια της αδυνατούν να σταθούν στο πλευρό του πολίτη. Η καταστροφή στην Ανατολική Αττική με 97 νεκρούς απέκτησε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, εφόσον φάνηκε ότι δεν υπήρχε πυροπροστασία, σχέδιο πυρόσβεσης και στοιχειώδης συντονισμός μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών.
Η καθημερινότητα του πολίτη υποβαθμίζεται συνεχώς εξαιτίας της αδυναμίας της κυβέρνησης και της περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης να συντονιστούν για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων, από τα απλά μέχρι τα πιο σύνθετα και επικίνδυνα.
Όλοι τους έχουν μεγάλες απαιτήσεις από τους φορολογούμενους πολίτες και σχεδόν όλοι μικρή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Τέταρτον, με ευθύνη της κυβέρνησης υπονομεύεται συνεχώς η έννομη τάξη. Νομοθετικές αστοχίες όπως ο νόμος Παρασκευόπουλου, πολιτικές αντιλήψεις που διευκολύνουν από τις «συλλογικότητες» μέχρι τα παράνομα κυκλώματα «μεταναστών» και η αδιάφορη γραφειοκρατική αντιμετώπιση μεγάλων κοινωνικών θεμάτων συνδυάζονται για να δημιουργήσουν αίσθημα ανασφάλειας σε πολλούς συμπολίτες μας.
Μέσα στο πλαίσιο που περιγράψαμε μοιάζει αδύνατο να οργανωθεί η δημοσκοπική, πολιτική ανάκαμψη της κυβέρνησης. Κάποιες αλλαγές προσώπων δεν θα παίξουν ρόλο εφόσον χρειάζεται δραστική αλλαγή πολιτικής.