Ποιος κάνει άραγε την καλύτερη δουλειά, για λογαριασμό του «επιτελικού κράτους», στα νησιά; Τα ΜΑΤ ή μήπως τα ΜΜΕ; Μην το ψάχνεις, τα ΜΜΕ με διαφορά. Προπάντων τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια. Τα ΜΑΤ απλώς τρώνε τη σκόνη τους, και τους μένει κι η ρετσινιά. Έτσι ώστε αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο, μπορεί και να νομίζαμε μέχρι προχθές, ότι σε Λέσβο και Χίο επικρατούσε άκρα του τάφου σιωπή. Ή ίσως και πως οι κάτοικοι εκεί υποδέχονταν με λουλούδια τις μπουλντόζες, τις εντεταλμένες προς «αξιοποίηση» των επιταγμένων γαιών. Είναι μάλλον γι αυτό που ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε σε σύσκεψη στο Μαξίμου τους διευθυντές των ιδιωτικών καναλιών. Αν και μάλλον δεν χρειαζόταν. Την ήξεραν τη δουλειά από μόνοι τους, με τόσα χρόνια ευδόκιμη προϋπηρεσία…
Δεν ξέρω αν και πότε έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο. Η διά θαλάσσης και αέρος μεταφορά στρατού ολόκληρου από ΜΑΤ σε νησί, για την καταστολή τοπικών αντιδράσεων. Και τι καταστολή! Με τα χημικά και τα δακρυγόνα της, με τις κρότου - λάμψης της, με το βρωμόξυλό της, με τα όλα της. Και με πολεμικές ιαχές από τα παλιά, από τα πολύ παλιά, μπορεί κι από το 1922. Φαντάσου ότι μέχρι και τους «τουρκόσπορους» του μεγάλου διωγμού θυμηθήκανε τα παλληκάρια. Έτσι προκειμένου να προσλάβει και χρώμα εθνικοπατριωτικό το όλο σκηνικό…
Είναι λοιπόν εκεί στα αγρίως βεβαρημένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Που αρχικά τους υποσχέθηκαν μαγικές λύσεις, μετά τους τάξανε άμεση αποσυμφόρηση. Στη συνέχεια τους παραμύθιασαν ότι με τα «κλειστά κέντρα» θα λυθεί το πρόβλημά τους. Αλλά ότι, βέβαια, τα πάντα θα προχωρήσουν μέσω διαλόγου με τις τοπικές κοινωνίες. Κι όταν εκείνοι αντέδρασαν, προχώρησαν στο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν και επιτάσσομεν». Πάει περίπατο και η αποσυμφόρηση, και ο διάλογος και όλα. Κι ύστερα ήρθαν τα ΜΑΤ για να δώσουν τη λύση τη σωστή, την «τελική λύση»…
Ώσπου έφτασε η στιγμή, τόφερε μάλλον η κατάρα, μιας και δεν μπορούσαν να το κρύψουν πια, να ανακαλύψουν και τα μεγάλα κανάλια τον κακό χαμό στα νησιά. Και να τον προβάλουν, όσο εξωραϊσμένο, αλλά αρκετά κοντά στην πραγματικότητα. Τόφερε επίσης η κατάρα ν’ αναγκαστεί να ξαναθυμηθεί τον διάλογο η Κυβέρνηση. Αλλά και να εξαγγείλει την μερική αποχώρηση των ΜΑΤ. Ανάγκα και Θεοί πείθονται, βλέπεις, πόσο μάλλον ο Μητσοτάκης…
Τελικά γιατί όλο αυτό; Γιατί άραγε έπρεπε να φτάσουμε στο απροχώρητο ώστε να επικρατήσουν σκέψεις κάπως ωριμότερες και φρονιμότερες; Μα επειδή, καθώς είναι προφανές, η Κυβέρνηση ήθελε ν’ αποφύγει, όσο μπορούσε, την –υπεσχημένη ωστόσο- διασπορά των μεταναστών στην ηπειρωτική Ελλάδα. Εκεί όπου οι νεοδημοκράτες κατά το πλείστον τοπικοί παράγοντες απειλούσαν με αντάρτικο. Και οι οποίοι, όσο να ναι, είναι πολύ περισσότεροι από τους νησιώτες. Βαρύτερο όθεν το πολιτικό κόστος. Όμηροι, βλέπεις, οι φορείς της νέας κανονικότητας, του κλίματος ξενοφοβικής μισαλλοδοξίας που οι ίδιοι καλλιέργησαν όταν στα πράγματα βρίσκονταν οι επάρατοι συριζομαδούροι. Κι έτσι αποφασίστηκε να «καταδικαστούν» τα νησιά. Ως το μη χείρον…
Και να σκεφτεί κανείς ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετωπίζει σήμερα το προσφυγικό διαθέτοντας τρία μεγάλα πλεονεκτήματα. Το κανάκεμα από την πλειονότητα των ΜΜΕ πρώτα-πρώτα, των παραδοσιακά φίλα προσκείμενων. Το γεγονός ότι σχεδόν στο σύνολό τους οι τοπικοί άρχοντες, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, είναι δικοί της, κατάδικοί της. Και, το κυριότερο, ότι η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, σε πλήρη αντίθεση απ’ ό, τι έκανε εκείνη στη θέση της, δεν ξεσηκώνει σήμερα τον κόσμο με αντιμεταναστευτική ρητορική. Ειδικά γι αυτό το τελευταίο θα έπρεπε να τάζει λαμπάδες στον Αη Φανούρη ο Μητσοτάκης.
Αλλά τι τα θέλετε, όταν δεν υπάρχει σχέδιο. Όταν έχει χαθεί στην ομίχλη ο κατευθυντήριος μπούσουλας. Όταν η Κυβέρνηση των αρίστων πολιτεύεται αυτοσχεδιάζοντας κατ’ εξακολούθηση επί του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Και όταν εξακολουθεί να διακατέχεται από τις ιδεοληψίες των λαθροεισβολέων, των πιθανότατα φερόντων στα μέρη μας και τον κορονοϊό (η πιο πρόσφατη εκδοχή Πέτσα αυτή η τελευταία), ή της εμμονής ότι κάνοντας την ζωή δύσκολη στους μετανάστες αποτρέπει τις νέες ροές. Ε τότε τι να περιμένεις; Τέτοια και χειρότερα να περιμένεις. Μπορεί και πολύ χειρότερα…