Ανησυχία για μια πιθανή κρίση στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ εκφράζει ο καθηγητής Νομικής του Amherst College και συγγραφέας του «Will He Go? Trump and the Looming Election Meltdown in 2020», δεδομένων των αμφισβητήσεων που έχει εκφράσει ήδη από τώρα για την επιστολική ψήφο ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ.
Σε σχετικό δημοσίευμα του Vox παρουσιάζεται το σενάριο μιας νίκης Μπάιντεν τον Νοέμβριο με μικρή διαφορά, η οποία θα προκύψει εν μέσω ενός δεύτερου κύματος κρουσμάτων κορονοϊού, με χαμηλή προσέλευση ψηφοφόρων και μεγάλη χρήση της επιστολικής ψήφου. Σε ένα τέτοιο σενάριο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, δεν θα ήταν απίθανο να περιμένει κανείς ο Τραμπ να μη δεχτεί το αποτέλεσμα μιας τέτοιας οριακής/ δύσκολης αναμέτρησης και να περάσει το βράδυ των εκλογών γράφοντας στο Twitter πως έγινε απάτη στις εκλογές- ειδικά δεδομένου ότι έχει ήδη αρχίσει εδώ και καιρό τον «πόλεμο» κατά της επιστολικής ψήφου (υπενθυμίζεται πως ήταν σχετικό tweet του που υποδείχθηκε ως παραπλανητικό από το Twitter, προκαλώντας μια αντιπαράθεση του προέδρου με το εν λόγω μέσο κοινωνικής δικτύωσης και τα social media εν γένει). Μια τέτοια αντιπαράθεση θα μπορούσε να κρατήσει ημέρες, ίσως και μήνα, με τον Αμερικανό πρόεδρο να επιμένει πως το αποτέλεσμα ήταν «στημένο»- και πολλούς Ρεπουμπλικανούς να τον στηρίζουν, με αποτέλεσμα μια συνταγματικη κρίση στις ΗΠΑ.
Με το σενάριο αυτό αρχίσει το βιβλίο του Ντάγκλας, που το θεωρεί αρκετά πιθανό. «Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια χαοτική εκλογική αναμέτρηση. Πρώτο μεταξύ τους είναι το ότι έχουμε έναν πρόεδρο των ΗΠΑ ο οποίος έχει επανειλημμένα και επιθετικά υποδείξει την πρόθεσή του να μην αποδεχτεί μια εκλογική ήττα ειδικά εάν αυτή λάβει χώρα οριακά. Και φαίνεται πως πιθανώς θα είναι οριακή. Είναι πολύ πιθανό οι εκλογές του 2020 να εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα στις τρεις swing states που καθόρισαν τα αποτελέσματα του 2016: Την Πενσιλβάνια, το Μίτσιγκαν και το Ουϊσκόνσιν. Η άλλη ανησυχία είναι πως αν πέσουμε σε μια εκλογική κρίση και αρχίσουμε να βλέπουμε αμφισβητήσεις αποτελεσμάτων σαν αυτές που είδαμε το 2000, κατά την αναμέτρηση Μπους και Γκορ, τότε θα μπορούσαμε στα αλήθεια να δούμε ένα “meltdown”, επειδή το πολιτικό μας κλίμα είναι τόσο πολωμένο. Και για αυτό άρχισαν να ρωτώ, τι είδη ομοσπονδιακών νόμων έχουμε; Τι είδη συνταγματικών διαδικασιών έχουμε για να διορθώσουμε την κατάσταση; Και αυτό που βρήκα είναι πως δεν υπάρχουν».
Εκφράζοντας ανησυχία για μια συνταγματική κρίση, λέει πως εάν είναι να υπάρξουν «δικλείδες ασφαλείας» απέναντι στις επιθέσεις του Τραμπ κατά της εκλογικής διαδικασίας, θα έπρεπε να προέλθουν από τους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι όμως των στηρίζουν, όπως φάνηκε στην υπόθεση του impeachment.
«Μπορώ να φανταστώ ως πιθανό τον Ιανουάριο του 2020 να μην έχουμε πρόεδρο. Βάσει της 20ής Τροπολογίας, ο Τραμπ παύει να είναι πρόεδρος στις 20 Ιανουαρίου, και αντίστοιχα ο Πενς παύει να είναι αντιπρόεδρος. Σε εκείνο το σημείο, με βάση τον νόμο προεδρικής διαδοχής του 1947, η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, θα μπορούσε να γίνει υπηρεσιακή πρόεδρος, αλλά μόνο εάν παραιτηθεί από την έδρα της. Αλλά τι θα γίνει εάν ο Τραμπ συνεχίσει να επιμένει ότι επανεξελέγη και είναι ο νόμιμος πρόεδρος; Φανταστείτε στις 20 Ιανουαρίου ο Τραμπ να πραγματοποιήσει δική του τελετή ορκωμοσίας...τότε θα είχαμε τη Νάνσι Πελόζι και τον Τραμπ να ισχυρίζονται και οι δύο ότι είναι πρόεδροι».
Όσον αφορά στην παρέμβαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, ο Ντάγκλας υπογραμμίζει πως αυτός που έδωσε τέλος στην υπόθεση το 2000 ήταν ο ίδιος ο Αλ Γκορ, αποδεχόμενος την ήττα του.
«Θα είναι εκλογές που θα γίνουν υπό πολύ ασυνήθιστες συνθήκες. Θα υπάρχουν εν δυνάμει σκηνές χάους στα εκλογικά τμήματα, και ίσως υπάρξει νέο κύμα Covid-19 το φθινόπωρο. Τότε θα έχεις και εκατομμύρια να ψηφίζουν με επιστολική ψήφο...αυτές δεν θα έχουν μετρηθεί όλες στις 3 Νοεμβρίου. Αυτό δίνει σε κάποιον σαν τον Τραμπ περιθώριο να δημιουργήσει απίστευτο χάος».
Στη συνέχεια αναφέρεται στο αποκαλούμενο «blue shift»- την τάση οι επιστολικές ψήφοι να είναι οι περισσότερες υπέρ των Δημοκρατικών, δεδομένου ότι προέρχονται κυρίως από αστικές περιοχές, όπου υπερέχουν οι Δημοκρατικοί. Σε μια τέτοια περίπτωση, εάν ο Τραμπ έλεγε ότι οι ψήφοι αυτές δεν θα έπρεπε να υπολογιστούν, τότε το θέμα θα πήγαινε στα μέλη του Κολλεγίου των Εκλεκτόρων, που θα έπρεπε να αποφασίσουν πού να δώσουν τις ψήφους τους.
«Ένα από τα κύρια θέματα του βιβλίου μου ήταν να πω “γεια σας. Εάν τα πράγματα πάνε προς μία κατεύθυνση, υπάρχει ένα πρόβλημα τύπου Τσέρνομπιλ στο σύστημα των προεδρικών μας εκλογών, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε meltdown...φτάσαμε πολύ κοντά σε κάτι τέτοιο το 1876, στις εκλογές Χέιζ- Τίλντεν...ήταν πλήρες αδιέξοδο. Εν τέλει αυτοσχεδίασαν μια λύση, αλλά λειτούργησε μόνο επειδή ο Σάμιουελ Τίλντεν, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, συμφώνησε να αποδεχτεί την ήττα. Δεν βλέπω τον Τραμπ να κάνει κάτι τέτοιο».
«Έχω μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση προς το συνταγματικό μας σύστημα, αλλά...το σύστημα λαμβάνει ως δεδομένο πως οι πολιτικοί παίκτες έχουν εμπεδώσει τις νόρμες που το κάνουν να λειτουργεί. Αλλά αν έχεις έναν πρόεδρο που αγνοεί εκείνες τις νόρμες, αν έχεις ένα κόμμα που αγνοεί εκείνες τις νόρμες, που συνεχίζει να διευκολύνει την απόρριψή τους, και αν έχεις ένα κατακερματισμένο περιβάλλον των media που ανταμείβει τον πρόεδρο που απέρριψε αυτές τις νόρμες, τότε είμαστε σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση».