Το είχε προαναγγείλει τον περασμένο Φεβρουάριο, κάνοντας λόγο για το τέλος μας περιόδου. «Μετά από αρκετά χρόνια συναυλιών, φορτισμένα με μια απρόσμενη ανταπόκριση και αγάπη, φτάνει στο τέλος της η «Διονυσιακή» περίοδος. (Αν και όταν επιστρέψω, το Απολλώνειο στοιχείο θα υπερτερεί)», είχε δηλώσει, χωρίς να αποσαφηνίζει πόσο μεγάλη θα είναι αυτή η παύση από τις συναυλίες.
Το βράδυ της Κυριακής 16 Ιουνίου, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου αποχαιρέτησε το κοινό του με το τελευταίο προγραμματισμένο live στο κατάμεστο Θέατρο Βράχων.
Σε βίντεο που κυκλοφόρησε στα social media, ο αγαπημένος τραγουδοποιός ευχαριστεί τους θαυμαστές του, δηλώνει ότι η επόμενη συνάντηση θα είναι δισκογραφική, αναφέρεται στην καλλιτεχνική δημιουργία και προτρέπει: «Κρατήστε τα τραγούδια κι εμένα ξεχάστε με».
«Λοιπόν, θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ! Και εσάς που είστε εδώ σήμερα -και αυτούς που ήτανε στο παρελθόν... Το μεγαλύτερο που έχετε κάνει είναι ότι παραβλέψατε τις ανεπάρκειές μου -ναι, ρε γαμώτο! Και σταθήκατε στην ουσία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο αυτό. Το επόμενο διάστημα θα συναντιόμαστε δισκογραφικά – τουλάχιστον. Θέλω να πω όμως και το εξής: Το λέω συνέχεια θα το πω για ακόμη μία φορά. Νομίζω ότι η ανταπόκριση που υπήρχε και η αγάπη… Νομίζω ήταν υπερβολική! (γέλια). Ακούστε, ακούστε… Να το εξηγήσω για μία ακόμα φορά.
Αυτό που έκανα, δηλαδή να ασχοληθώ με τα τραγούδια… εντάξει, ήταν μία ανάγκη που δεν μπορούσα να την ελέγξω... Αντιλήφθηκα όμως ότι το έκανα για τη δικιά μου την ύπαρξη. Για να μπορέσω να σταθώ όρθιος σ’ αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο που είναι η ζωή, έτσι; Άρα, εν ολίγοις , η δημιουργία είναι μία εγωιστική διαδικασία. Το λέω συνέχεια… Αυτό που στεφανώνει την ανθρώπινη ύπαρξη είναι η θυσία, παιδιά, κι εγώ δεν ένιωσα ότι θυσίασα κάτι. Οπότε… Κρατήστε τα τραγούδια κι εμένα ξεχάστε με.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τους συνεργάτες. Και τους σημερινούς και αυτούς που υπήρχαν στο παρελθόν, που μ’ αντέξανε… Μ’ αντέξανε...
Βλέπω διάφορα πρόσωπα εδώ και μπροστά και στους συνεργάτες, λυπημένα και στενοχωρημένα κλπ. Μη στεναχωριέστε! Ζήστε τη στιγμή! Ζήστε το παρόν! Σα να μην υπάρχει αύριο! Αλλά όμως, αλλά όμως… Όχι άτσαλα, να θυμάστε πάντα αυτούς που υπήρξαν πριν από μάς και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από εμάς».