Υπάρχουν κάποιες διαχρονικές, παγκόσμιες παραδόσεις στον Τύπο και κυρίως τον κόσμο των περιοδικών που είναι αναγνωρίσιμες σε όλους. Αναμφισβήτητα το πιο δημοφιλές έντυπο, τόσο για την ιστορία του όσο και για την ποιότητα των άρθρων και θεματολογίας που ανέκαθεν παρουσίαζε, είναι το περιοδικό «The New Yorker».
Ακόμα ένα χαρακτηριστικό, για το οποίο ξεχωρίζει είναι τα εντυπωσιακά εξώφυλλά του, πάντα σχεδιασμένα από μια σειρά εικονογράφων, οι οποίοι συνήθως μέσα από τα σκίτσα τους απεικονίζουν κάποιο τρέχον γεγονός, κυρίως της πολιτικής επικαιρότητας.
Το πρώτο εξώφυλλο
Το πρώτο τεύχος του New Yorker κυκλοφόρησε στις 21 Φεβρουαρίου του 1925. Στο εξώφυλλο πρωταγωνιστούσε ο δανδής Eustace Tilley, μια φιγούρα που σχεδίασε ο Αμερικανός γραφίστας Rea Irvin και αργότερα υιοθετήθηκε ως η μασκότ του περιοδικού. Έμπνευση για τη δημιουργία της φιγούρας αποτέλεσε μια ζωγραφιά του Γάλλου καλλιτέχνη, δανδή Alfred d’Orsay, ο οποίος ήταν τόσο γνωστός στις αρχές του 19ου αιώνα για το ιδιαίτερο ντύσιμό του που συμπεριλήφθηκε ως και στην εγκυκλοπαίδεια Britannica.
Ο Tilley, το πιο εμβληματικό σκίτσο στην ιστορία του εντύπου, είναι γνωστός για το ψηλό του καπέλο, το μονόκλ και το χαρακτηριστικό αριστοκρατικό του ύφος. Πριν μετατραπεί στο σκίτσο-σήμα κατατεθέν του New Yorker, υπήρξε χαρακτήρας σε μια σειρά από χιουμοριστικά άρθρα του Corey Ford, με στόχο να αποκαλύψουν πληροφορίες για τον σχεδιασμό πίσω από το κάθε τεύχος του περιοδικού.
Με την πάροδο των χρόνων, η καλλιτεχνική ομάδα του New Yorker δημιούργησε παραλλαγές του Tilley ή νέες φιγούρες εμπνευσμένες από αυτόν: κατά καιρούς είδαμε τη γυναικεία εκδοχή, τη σκουρόχρωμη και την πανκ. Επιπλέον, ο Tilley από την ίδρυση του περιοδικού και μετά, εμφανίζεται στο εξώφυλλο κάθε επετειακού τεύχους.
Ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής του New Yorker ήταν ο Irvin, ο οποίος σχεδίασε-μεταξύ άλλων- και την εικονική γραμματοσειρά στις επικεφαλίδες του εξωφύλλου αλλά και εκείνες των άρθρων που φιλοξενούσε το έντυπο. Αυτή η γραμματοσειρά σχεδιάστηκε αποκλειστικά για το περιοδικό τη δεκαετία του ’20 και ανασχεδιάστηκε από τους Ben Kiel και House Industries. Αργότερα παρατηρήθηκαν προσπάθειες αντιγραφής της γραμματοσειράς, αλλά απέτυχαν αν τις συγκρίνουμε με την πρωτότυπη του New Yorker.
Οι ιστορίες πίσω από τα εξώφυλλα
Πίσω από κάθε εξώφυλλο, κρύβεται και μια ιστορία. Οι εικονογράφοι επηρεάζονται όχι μόνο από την ειδησεογραφία της εβδομάδας ή του μήνα, αλλά και από μικρές, καθημερινές σκηνές που παρατηρούν στο κοντινό τους περιβάλλον. Κάθε εξώφυλλο συνοδεύεται και από μια σύντομη ιστορία που περιγράφει την έμπνευση του κάθε εικονογράφου και είναι διαθέσιμη στην ηλεκτρονική και έντυπη έκδοση του περιοδικού.
Έχουμε δει εξώφυλλα που απεικονίζουν την πολιτική σκηνή της Αμερικής όπως τις ορκωμοσίες Αμερικανών προέδρων ή τις εκλογικές καμπάνιες και τις επιπτώσεις στους πολίτες, σημαντικά γεγονότα όπως την πτώση των δίδυμων πύργων το 2001, τις διαμάχες πολιτικών ηγετών διάφορων χωρών, θανάτους σημαντικών προσωπικοτήτων όπως αυτός του Steve Jobs, αλλά και πιο ευχάριστα θέματα όπως την έναρξη Ολυμπιακών Αγώνων ή τον ερχομό εορταστικών εποχών του χρόνου.
Τα θέματα των εξωφύλλων χωρίζονται σε κατηγορίες: Νέα Υόρκη, Πολιτική, Ρομάντζο, Ζώα, Οικογένεια, Μόδα, Εποχές και Καρτούν.
Οι εικονογράφοι
Ανάμεσα στους εικονογράφους του New Yorker που ξεχώρισαν την τελευταία δεκαετία για το ταλέντο και τις ιστορίες τους είναι οι: Adrian Tomine, Jenny Kroik, Tom Gauld και Françoise Mouly.
Πηγές: The New Yorker, Abe Books