«Το στοίχημα της ταινίας ήταν να δείξουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά ένας μοναχικός άνθρωπος, εντελώς αφοσιωμένος στη δουλειά του, κάπως ιδιόμορφος και πολύ σχολαστικός, όταν έρχεται ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα ακραίο γεγονός», λέει στη HuffPost Greece ο Στηβ Κρικρής, σκηνοθέτης της ταινίας «The Waiter».
Η ήσυχη ζωή του Ρένου διαταράσσεται όταν εξαφανίζεται ο γείτονάς του Μίλαν. Τότε θα παρουσιαστούν δυο πρόσωπα που συνδέονται με τον Μίλαν και θα οδηγήσουν τον Ρένο σε μια σειρά απρόσμενων γεγονότων. Σε μια προσπάθεια αλλαγής της καθημερινότητας και νοοτροπίας του, ο Ρένος θα γνωρίσει νέες καταστάσεις, ενώ οι σχέσεις ανάμεσα σε εκείνον και τους γύρω του, θα δοκιμαστούν.
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους κινηματογραφική δουλειά του κ.Κρικρή, μετά από πολυετή ενασχόληση του στο χώρο της διαφήμισης, παραγωγής και της καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Πάτμου.
Λίγο πριν την πρεμιέρα του «The Waiter» στο πλαίσιο του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ο σκηνοθέτης μιλάει για τη δημιουργία της ταινίας, την πορεία των ελληνικών ταινιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τα επόμενα επαγγελματικά βήματά του.
Έχετε χαρακτηρίσει το «The Waiter» ως μια νεο-νουάρ ταινία. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο είδος για την πρώτη μεγάλου μήκους κινηματογραφική σας δουλειά;
Στηβ Κρικρής: Το «The Waiter» είναι βασισμένο και εμπνευσμένο από μια σειρά πραγματικών γεγονότων που βίωσα όταν έμενα στη Νέα Υόρκη πριν από αρκετά χρόνια. Εκεί ήρθα αντιμέτωπος με ένα πολύ ακραίο γεγονός, έναν φόνο. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια, έγραφα διάφορα σενάρια μέχρι που βρέθηκα σε ένα σεμινάριο για συγγραφή σεναρίου, πυροδοτήθηκε η ιδέα του να ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Οδηγήθηκα κατά κάποιο τρόπο από τα γεγονότα στο να γράψω μια ταινία που θα ανήκει σε αυτό το genre, σε αυτή τη κατηγορία των νουάρ. Επιπλέον, είναι ένα είδος που μου αρέσει πολύ, βλέπω αρκετές ταινίες νουάρ και θεώρησα ότι θα ήταν μια καλή αρχή για μένα.
Πόσο καιρό διήρκησαν τα γυρίσματα της ταινίας;
Τα γυρίσματα διήρκησαν 27 μέρες, παρόλο που αρχικά προγραμματίζαμε για 30 περίπου. Ήταν μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού, οπότε ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός τη στιγμή που δεν έχεις τους πόρους και τη χρηματοδότηση για να μπορείς να πραγματοποιήσεις κανονικά τα γυρίσματα. Θα έλεγα ότι «τρέχαμε» κατά έναν τρόπο στο να φτάσουμε σε ένα χρονικό περιθώριο, να φτάσουν και τα χρήματα.
Ο Ρένος είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, αφοσιωμένος εξ ολοκλήρου στη δουλειά του, μέχρι την αναπάντεχη αλλαγή στην καθημερινότητά του. Πιστεύετε ότι ο θεατής θα μπορούσε να ταυτιστεί με τον κεντρικό χαρακτήρα και την ψυχολογία του και πώς;
Πρόκειται για μια ταινία την οποία εγώ ονομάζω character study, είναι δηλαδή μια μελέτη ενός χαρακτήρα που βασίζεται σε μια αρχή: ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εαυτό του και η ρουτίνα της επανάληψης είναι το κλειδί για μια καλή και ευτυχισμένη ζωή. Αυτή σε απελευθερώνει από την αγωνία της αναζήτησης και του καινούργιου που ενδεχομένως να επιφυλάσσει εκπλήξεις. Πάνω σε αυτό το σκεπτικό κινήθηκε η συγκεκριμένη ιστορία που θεωρώ ότι είναι μια αρχή που λίγο πολύ κάπως όλοι μας έχουμε και βιώνουμε. Αυτός ήταν και ο δρόμος που ακολουθήσαμε από την αρχή στη δημιουργία αυτής της ταινίας.
Πώς βλέπετε την πορεία των ελληνικών ταινιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να προωθηθούν καλύτερα;
Είναι πραγματικά ένας προβληματισμός. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα, υπάρχει το δυναμικό, υπάρχουν πάρα πολύ άξιοι κινηματογραφιστές και τεχνικοί. Αλλά δυστυχώς, τα μέσα και οι εγχώριες χρηματοδοτήσεις είναι πολύ δύσκολες. Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα ανοιχτό παράθυρο και μια εξωστρέφεια στο να μπορεί πλέον και η ελληνική ταινία να αναζητήσει συμπαραγωγούς στο εξωτερικό. Να μπορέσει δηλαδή να βρει δυο ή τρεις χώρες να συγχρηματοδοτήσουν ένα πρότζεκτ που στο τέλος θα έχει μια μεγαλύτερη απήχηση και γκάμα πωλήσεων ή διανομής. Θεωρώ επίσης ότι το δύσκολο κομμάτι είναι η εκμετάλλευση και η διανομή της ελληνικής ταινίας. Είναι ένα πολύ καίριο κομμάτι στην αλυσίδα της ελληνικής παραγωγής, το γεγονός ότι οι διανομείς ίσως να μην προτιμήσουν την ελληνική ταινία. Ο κόσμος δεν πηγαίνει να δει ελληνικές ταινίες όπως θα δει μια ξένη ταινία ή ένα Χολιγουντιανό blockbuster. Άρα εκεί πιστεύω ότι χρειάζονται εναλλακτικοί τρόποι, ίσως κινηματογράφοι που θα μπορούν να επιδοτηθούν από την πολιτεία για να προωθήσουν τις ελληνικές ταινίες, να υπάρχει μια μεγαλύτερη διαφήμιση, ένας τρόπος να μαθαίνει το κοινό για την ελληνική ταινία.
Θεωρώ ότι αυτές είναι κάποιες κινήσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και εγχώρια την προώθηση της ελληνικής ταινίας. Στο εξωτερικό, σίγουρα τα φεστιβάλ και οι προγραμματιστές τους δείχνουν ότι έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην Ελλάδα, από τη στιγμή που ξεκίνησε και η κρίση νομίζω περισσότερο. Κι αυτό επειδή εδώ κάτι γίνεται, αναμοχλεύονται οι καταστάσεις, είναι ένα έδαφος που προσφέρεται στο δημιουργό να κάνει πράγματα παρόλο που είναι δύσκολο. Σε καταστάσεις κρίσης, κάποιοι δημιουργοί μπορούν να λειτουργήσουν ίσως καλύτερα, έχουν το ερέθισμα.
Το να κάνεις ταινίες στην Ελλάδα είναι μεν δύσκολο, αλλά είναι δύσκολο σε όλο τον κόσμο. Δεν νομίζω ότι και στις ανεπτυγμένες βιομηχανίες που παράγονται περισσότερες ταινίες, είναι ευκολότερα τα πράγματα. Υπάρχει δυσκολία και στις χρηματοδοτήσεις και στο να βρεις τον τρόπο να πεις την ιστορία που θέλεις, να βρεις τους κατάλληλους ηθοποιούς, τους κατάλληλους συνεργάτες, είναι μια διαδικασία επίπονη αλλά που έχει μια μαγεία και ανταμείβεται στο τέλος της ημέρας.
Μετά την πρεμιέρα του «The Waiter» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα;
Επειδή για πολλά χρόνια βρισκόμουν στο χώρο της διαφήμισης και σκηνοθετούσα διαφημιστικά σποτ, τώρα έχω απορροφηθεί από την ταινία, θα ήθελα να γυρίσω κι άλλη. Ήδη συζητώ με δυο σεναριογράφους και δουλεύουμε κάποιες ιδέες για δυο διαφορετικά πρότζεκτ. Επιπλέον, με ενδιαφέρει και η ελληνική τηλεόραση, παρόλο που γνωρίζω ότι είναι λίγο δύσκολο να μπορέσεις να κάνεις κάτι και να γίνει καλή δουλειά. Από εκεί και πέρα, το πεδίο δράσης είναι ανοιχτό, το να κάνεις μια ταινία είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Για μένα ήταν πολύ ευχάριστο γιατί δούλεψα με ανθρώπους που ήξερα χρόνια μέσα από τη διαφήμιση, ασχοληθήκαμε με κάτι εντελώς διαφορετικό και λειτούργησε πολύ ωραία. Ευελπιστώ να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω σύντομα ακόμα μια ταινία, αυτός είναι ο απώτερος σκοπός.
Σενάριο/Σκηνοθεσία/Παραγωγή: Στηβ Κρικρής
Πρωταγωνιστούν οι: Άρης Σερβετάλης, Γιάννης Στάνκογλου, Κιάρα Γκενσίνι, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Αντώνης Μυριαγκός, Μαρία Καλλιμάνη, Γιώργος Γλάστρας, Ελεάνα Φινοκαλιώτη.
Συμπαραγωγός: Νικόλας Αλαβάνος
Διευθυντής Φωτογραφίας: Γιώργος Καρβέλας
Σκηνογράφος: Κώστας Παππάς
Μουσική: CotiK