Στην ηλικία οκτώ ετών, ο Λορεν Μαρτίνεζ κακοποιήθηκε σεξουαλικά από έναν ιερέα. Σαράντα χρόνια αργότερα, επέλεξε να μετατρέψει την ιστορία του σε θεατρικό έργο, δείχνοντας μέσα από αυτό τις καταστροφικές συνέπειες ενός τέτοιου οδυνηρού βιώματος αλλά και πώς το να μιλάει κανείς για αυτό που του συνέβη μπορεί να βοηθήσει στην επούλωση των πληγών.
Το έργο με τίτλο «Συγνώμη;» βασίζεται στη ζωή του Γάλλου συγγραφέα και ηθοποιού, περιγράφοντας πώς ένιωσε να καταβροχθίζεται από την κακοποίηση αλλά και πόσο αγωνίστηκε στην ίδια την καθημερινότητα του μετά από αυτή την τραυματική εμπειρία.
Το θεατρικό έργο του Μαρτίνεζ παρουσιάστηκε μάλιστα σε επισκόπους της Εκκλησίας νωρίτερα φέτος, πριν από την δημοσίευση της έκθεσης, την περασμένη εβδομάδα, βάσει της οποίας εκτιμάται πως περίπου 330.000 παιδιά στη Γαλλία κακοποιήθηκαν σεξουαλικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων 70 ετών από ιερείς και άτομα που σχετίζονται με την Καθολική Εκκλησία στη Γαλλία.
Παρά τις σοκαριστικές αποκαλύψεις, ο Μαρτίνεζ δηλώνει μετά λύπη ότι «δεν υπάρχει - απολύτως καμία - αίσθηση του επείγοντος» μέσα στην εκκλησία.
«Ξεκάθαρα σοκαρίστηκαν από τους αριθμούς», αλλά «απλώς μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε», είπε σε συνέντευξή του στο Associated Press.
Ο ιερέας-βιαστής του κατηχητικού
Για τον Μαρίνεζ, 52 ετών, οι αναμνήσεις από την κακοποίηση του παραμένουν ζωντανές.
Ο ιερέας που δίδασκε το κατηχητικό έβρισκε τρόπους για να μείνει μόνος με τον 8χρονο τότε Μαρτίνεζ. Για να τον φιλάει, για να αγγίζει τα γεννητικά το όργανα.
Μια μέρα, θυμάται ο Μαρτίνεζ, ο κακοποιητής ιερέας τον κάλεσε στο διαμέρισμά του και ανάγκασε το αγόρι να του κάνει στοματικό σεξ. Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία, αυτό θα χαρακτηρίζεται ως βιασμός.
Ο Μαρτίνεζ το είπε αργότερα στους γονείς του, οι οποίοι ειδοποίησαν τη Μητρόπολη και ο ιερέας απομακρύνθηκε. Πιστεύει ότι ο ιερέας είναι πλέον νεκρός.
Όπως τα περισσότερα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στους κόλπους της Εκκλησίας, πριν τα μεγάλα σκάνδαλα και τις αποκαλύψεις τη δεκαετία του 2000, ο Μαρτίνεζ και η οικογένειά του δεν προσέφυγαν νομικά. Και τώρα πια είναι πολύ αργά καθώς το αδίκημα έχει παραγραφεί.
Για δεκαετίες, ο Μαρτίνεζ έκρυβε την κακοποίηση του, μιλώντας για αυτό μόνο στις δύο γυναίκες συντρόφους του.
«Τις σεξουαλικές σχέσεις, τις ένιωθα μέσα μου ως κάτι απαγορευμένο. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να το ξεπεράσω και είχα ανάγκη πολύ υπομονετικές συντρόφους».
Το θεατρικό έργο που έγραψε δείχνει πώς η κακοποίηση επηρέασε τη συναισθηματική και σεξουαλική του ζωή ως ενήλικα, κάνοντάς τον μερικές φορές να γίνεται επιθετικός ή να αντιδρά υπερβολικά σε καθημερινά προβλήματα αλλά και πώς τον έκανε να είναι πολύ προστατευτικός απέναντι στα παιδιά.
″Ήταν σαν ένας καρκίνος μέσα μου”
Ο Μαρτίνεζ λέει ότι πέρασε 40 χρόνια «φορώντας τη μάσκα κάποιου άλλου» και πάντα «προσπαθώντας να κρύψω κάτι που ήταν σαν καρκίνος μέσα μου».
Πριν από μερικά χρόνια, ένιωσε ότι έπρεπε να μιλήσει επειδή είχε βαρεθεί να κρατάει αυτό το τραύμα μέσα του.
«Σκέφτηκα: πρέπει να κάνω κάτι. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε έτσι ».
Το θεατρικό ανέβηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Τέχνης της Αβινιόν το 2019. Τότε ήταν που αποκάλυψε και στους δύο γιους του, ηλικίας 21 και 11 ετών τι του είχε συμβεί.
Έκτοτε, το θεατρικό του Μαρτίνεζ έχει παιχτεί σε κινηματογράφους στο Παρίσι και σε όλη τη Γαλλία και μια παράστασή ανέβηκε στο καθολικό τηλεοπτικό δίκτυο KTO της Γαλλίας.
«Πονάω τόσο καιρό, και τώρα είμαι ηθοποιός...παίζω τον πόνο μου. Δεν είμαι πλέον μέσα σε αυτόν», είπε στο Associated Press.
″Συγχώρεσα τον ιερέα που με βίασε”
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Μαρτίνεζ, ο οποίος έχασε την πίστη του μετά την κακοποίηση, έκανε ένα νέο, αποφασιστικό βήμα. Μετά από μια μακρά περίοδο δισταγμού, ρώτησε τον επικεφαλής της Διάσκεψης των Επισκόπων της Γαλλίας, Έρικ ντε Μουλίνς-Μποφόρ, αν θα μπορούσε να ζητήσει τη συγχώρεση του Μαρτίνεζ στο όνομα του κακοποιητή του.
«Δέχτηκε και ήταν απίστευτα συναισθηματικά φορτισμένο για όλους μας εκείνο το βράδυ», θυμάται ο Μαρτίνεζ.
«Έδωσα τη συγχώρησή μου στον ιερέα που με βίασε». Μετά από αυτό, «ένιωσα πραγματικά εντελώς απαλλαγμένος από όλο το βάρος του θυμού, από την επιθυμία της εκδίκησης. Όλα τα άσχημα συναισθήματα που είχα εξαφανίστηκαν, μόνο και μόνο επειδή τον είχα συγχωρήσει...Σιγά σιγά το τραύμα εξαφανίζεται...Αυτό που βοήθησε περισσότερο ήταν να μπορέσω να συγχωρήσω τον ιερέα».
Ο ηθοποιός είχε προηγουμένως έρθει σε επαφή με τον Έρικ ντε Μουλίνς-Μποφόρ, καθώς είχε υποστηρίξει το έργο του Μαρντίνεζ και είχε προσφερθεί να το δείξει σε Γάλλους επισκόπους στο πλαίσιο των προσπαθειών της Εκκλησίας να αντιμετωπίσει τα επαίσχυντα μυστικά που ήταν από καιρό κρυμμένα.
Ηταν μια κίνηση καθυστερημένης συνειδητοποίησης της καθολικής ιεραρχίας ότι η ακρόαση των επιζώντων είναι θεμελιώδες μέρος της αναγκαίας για τη Εκκλησία διαδικασίας να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να βοηθήσει τα θύματα να θεραπευτούν.
″Ευχαριστώ. Αυτή είναι και η δική μου ιστορία”
Μεταξύ των πολλών προτάσεων που διατυπώνονται στην έκθεση που δημοσιοποιήθηκε για την σεξουαλική κακοποίηση στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας στην Γαλλία, ήταν και η ακρόαση των θυμάτων.
Η έκθεση εκτιμά ότι τουλάχιστον 2.900-3.200 άνδρες κληρικοί ήταν υπεύθυνοι για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών στη Γαλλία από τη δεκαετία του 1950 και κατηγορεί την Εκκλησία για συστημική συγκάλυψη.
Ο Μαρτίνεζ γνωρίζει ότι θεατρικό του έργο βοηθά άλλους ανθρώπους που υπέστησαν παρόμοιες δοκιμασίες και ελπίζει ότι τους ενθαρρύνει να μιλήσουν και να ζητήσουν βοήθεια.
Κάποιοι «έρχονται να με δουν και μου λένε:”Ευχαριστώ πολύ, γιατί, ξέρεις, αυτή είναι και η δική μου ιστορία. Και είσαι ο πρώτος άνθρωπος που του το λέω”».
«Το πιο δύσκολο είναι να το πεις μια φορά», τόνισε ο Μαρτίνεζ. «Τότε παίρνεις τη δύναμη να το λες ξανά και ξανά και ξανά. Και τότε είσαι ελεύθερος, ή τουλάχιστον είσαι σε καλό δρόμο προς την ελευθερία».