Ο νεαρός άνδρας φορούσε πάνινα παπούτσια με κόκκινη και λευκή σόλα σε αυτό που αποδείχθηκε το μοιραίο τελικό ταξίδι του.
Τα παπούτσια ήταν ακόμα στα πόδια του όταν οι Ισπανοί διασώστες έβγαλαν το άψυχο σώμα του από τα κύματα της Μεσογείου και το τύλιξαν με αλουμινόχαρτο, σαν μακάβριο δώρο.
Λίγο αργότερα δύο μεγαλόσωμοι άνδρες με λευκές φόρμες έφτασαν στο σημείο με ένα πλαστικό φέρετρο. Οι μπότες τους έτριζαν πάνω στο βότσαλο καθώς μετέφεραν το πτώμα: άλλο ένα σώμα, ξεβρασμένο σε μια ακόμη ευρωπαϊκή ακτή.
Μετά τις παραλίες στην Ελλάδα, την Ιταλία και αλλού, μια κηλίδα ισπανικής επικράτειας στη βόρεια ακτή της Αφρικής αυτή την εβδομάδα έγινε το πιο πρόσφατο θανατηφόρο σημείο ανάφλεξης στη μάχη της Ευρώπης για τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών από τις λιγότερο τυχερές περιοχές του κόσμου που πλήττονται από συγκρούσεις, φτώχεια και άλλες δυστυχίες.
Σε μια άνευ προηγουμένου 48ωρη πολιορκία που σήμανε γρήγορα συναγερμό στις ισπανικές αρχές, περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι σκαρφάλωσαν στους συνοριακούς φράκτες και κολύμπησαν από το Μαρόκο στον ισπανικό θύλακα της Θέουτα.
Οι ισπανικές αρχές ανέσυραν δύο πτώματα από τα κύματα - αμφότερα ανήκαν σε δύο νέους από το Μαρόκο.
Μερικοί κολυμβητές γονάτισαν και προσευχήθηκαν πριν ξεκινήσουν το πέρασμα από τις παραλίες του Μαρόκου στη Μεσόγειο, ελπίζοντας να πατήσουν τη γη στη Θέουτα και, από εκεί, να φτιάξουν μια νέα ζωή στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Κάποιοι κολύμπησαν φέροντας μαζί τους όλα τους τα υπάρχοντα. Οι πιο αδύναμοι ζορίστηκαν με τα κύματα και τα θαλάσσια ρεύματα.
Ενας μορφασμός πόνου παραμόρφωσε το πρόσωπο ενός νεαρού μετανάστη καθώς σπαρταρούσε στα τελευταία μέτρα πριν την ακτή.
Ξυπόλυτος έφτασε στη Θέουτα τόσο εξαντλημένος που δεν είχε τη δύναμη να βγει από τη θάλασσα. Ξάπλωσε με το πρόσωπο προς τα κάτω και το δεξί του χέρι έσφιξε την υγρή άμμο.
Αργότερα, όταν συνήλθε, αγκάλιασε μια Ισπανίδα εργαζόμενη του Ερυθρού Σταυρού, που τον παρηγορούσε, και ξέσπασε σε λυγμούς.
Αλλοι μετανάστες στοιβάχτηκαν σε σαθρές βάρκες. Ενα μικρό σκάφος με 14 νεαρούς άνδρες - ο ένας πάνω στον άλλο - επέπλεε με το ζόρι, επικίνδυνα χαμηλά στο νερό. Χρησιμοποίησαν άδεια μπουκάλια για να βγάλουν το νερό που έμπαζε και να μην βουλιάξουν. Ενας άλλος άντρας κολυμπούσε ακριβώς πίσω, κρατώντας την πρύμνη.
Σπεύδοντας να κλείσουν τις τρύπες στα πορώδη σύνορα μέσα από τα οποία οι μετανάστες συνέρεαν, τα ισπανικά στρατεύματα με τα γκλομπ και τις «πανοπλίες» τους περικύκλωσαν τους νεαρούς με τις βερμούδες, τα μαγιό και τις φανέλες ποδοσφαίρου που έφεραν τα ονόματα των μεγαλύτερων αστεριών του αθλήματος.
Στρατιώτες κυνηγούσαν μέσα στα βότσαλα και την άμμο τους μετανάστες, που προσπαθούσαν μάταια να ξεφύγουν με τα σανδάλια και τα σάπια παπούτσια που φορούσαν.
Το βράδυ, στα σοκάκια στη Θέουτα αντηχούσαν τα ελαφρά βήματα των μεταναστών που έτρεχαν να κρυφτούν.
Από την πλευρά του Μαρόκου, όλο και περισσότεροι νεαροί άνδρες κατευθύνονταν προς τον θύλακα μέσα από φρεσκοσχηματισμένα μονοπάτια, περιτριγυρισμένα από ψηλούς, ανθισμένους θάμνους.
Τοποθετημένοι κατά μήκος ενός πανύψηλου συνοριακού φράχτη, οι Ισπανοί στρατιώτες παρακολουθούσαν μέσα από το πλέγμα τους μετανάστες που συγκεντρώνονταν από την άλλη πλευρά, ανάμεσα σε βράχια και άγονους λόφους με θέα τη Θέουτα.
Οι ισπανικές δυνάμεις έριξαν βροχή από δακρυγόνα στα πλήθη, με τον έντονο λευκό καπνό να δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών, οι ακτές της «επαγγελίας» ήταν τόσο κοντά όσο και η δυνατότητα ενός νέου ξεκινήματος στην Ευρώπη.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτών - πάνω από 7.000 - εστάλη πίσω γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες. Οι στρατιώτες τους συνόδευσαν σε μια πύλη στο συνοριακό φράχτη, επαναπροωθώντας τους στο Μαρόκο.
Αλλά για πόσο καιρό; Μέχρι τα νερά να τους ξαναβγάλουν προς τα εκεί.
