Η Χώρα βρίσκεται για μία ακόμα φορά σε ένα σταυροδρόμι και οι πολίτες θα πρέπει να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον της, δείχνοντας ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν στη μεταπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μία ελεύθερη πτώση και τα προβλήματα στο εσωτερικό του δεν φαίνεται να είναι δυνατόν να ξεπεραστούν, ούτε από τις εσωκομματικές διαδικασίες το επόμενο δίμηνο.
Στη Νέα Δημοκρατία παρατηρούνται κάποιες γκρίνιες και με την πρόσφατη διαγραφή βουλευτή και παλιού στελέχους της παράταξης, ανεδείχθησαν ζητήματα διαφωνιών και παραπόνων για την ηγεσία του κόμματος, αλλά κυρίως συνολικά της κυβέρνησης η οποία σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργεί σαν να μην λαμβάνει υπόψη το κομματικό κοινό ( πχ εθνικά θέματα, οικονομία, ακρίβεια, γάμος ομόφυλων ζευγαριών κ.α.) και τις παραδόσεις της.
Στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ τα πράγματα είναι λίγο πιο ήπια, αν και βρισκόμαστε κοντά, όπως φαίνεται, στο τέλος ενός κύκλου, ο οποίος είναι πιθανόν να κλείσει μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο με τα ( θετικά ή αρνητικά) αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη της ηγεσίας του.
Παρά την φαινομενική ηρεμία όμως και το πολιτισμένο κλίμα που κυριάρχησε στην πρόσφατη τηλεμαχία, έχω την γνώμη ότι οι εξελίξεις στον χώρο, ανάλογα με το αποτέλεσμα, θα επηρεάσουν τα μέγιστα το σύνολο του πολιτικού συστήματος της χώρας, αλλά και το μέλλον της.
Μπορεί αυτή η αναφορά να μοιάζει με κινδυνολογία, αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προφανή διαπίστωση, με βάση την εμπειρία από τις τραγικές εξελίξεις που σημάδεψαν τη χώρα την τελευταία δεκαπενταετία.
Με την παραδοχή ότι το πολιτικό σύστημα έχει χάσει την ισορροπία του, από την απόλυτη κυριαρχία του κυβερνώντος κόμματος, πιστεύω ότι είναι καιρός να την ξαναβρεί, γιατί αυτή η κυριαρχία, εκτός του ότι δεν κάνει καλό στην ίδια την κυβέρνηση ( λόγω έλλειψης ισχυρής αντιπολίτευσης που θα μπορούσε να ελέγχει και να την πιέζει θετικά) δεν κάνει καλό και συνολικά στη χώρα.
Μέσα λοιπόν από τις εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ φαίνεται ότι επαναδραστηριοποιείται ένας κόσμος και θέλει να συμμετέχει στη διαδικασία, όπου είναι πιθανό να καλλιεργηθούν οι προσδοκίες με μία νέα ηγεσία, για τη δημιουργία του αναγκαίου άλλου πόλου.
Αυτό θα ήταν, υπό προϋποθέσεις, ένα θετικό σενάριο και οι πολίτες που έχουν γυρίσει από χρόνια την πλάτη στο πολιτικό σύστημα, ίσως να θελήσουν να συμβάλουν στην επιθυμητή αλλαγή, εφόσον η ηγεσία τους εμπνεύσει.
Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο εύκολα όσο φαίνονται, γιατί το ΠΑΣΟΚ υπήρξε μεγάλη και πολυσυλλεκτική παράταξη, αλλά εδώ και χρόνια έχει χάσει το ιδεολογικοπολιτικό του στίγμα με συνέπεια αυτό που ξαναενώνει τα μικρά κομμάτια, σήμερα του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, είναι η δυναμική επανασυσπείρωση όχι απαραίτητα με κοινά χαρακτηριστικά, αλλά με συγκολλητική ουσία την ανατροπή της σημερινής πολιτικής κατάστασης και την επαναφορά στην εξουσία μετά από πολλά χρόνια.
Αρκεί όμως αυτό για να γίνει ξανά το ΠΑΣΟΚ μεγάλη παράταξη; Προφανώς όχι γι΄ αυτό είναι απολύτως αναγκαίο η αυριανή ηγεσία να έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα κάνουν καθαρό το διαχωρισμό, τόσο από τα δεξιά του, όσο και από τα αριστερά του.
Και εξηγούμαι:
Ο προοδευτικός κόσμος, ότι επιλογές κι αν έκανε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, μετά την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, θέλει σήμερα απαντήσεις στα καίρια ζητήματα που τον απασχολούν στην καθημερινότητά του, αλλά και για τα μεγάλα διακυβεύματα του μέλλοντος.
Αυτή η ιδεολογική θολούρα που οδήγησε σχεδόν τις κοινωνίες όλης της Ευρώπης σε ακροδεξιές επιλογές, πρέπει άμεσα να σταματήσει γιατί οδηγεί σε νέα αδιέξοδα.
Αυτό μπορεί να γίνει με τη δημιουργία ενός ξεκάθαρου οράματος και ιδεολογικής πλατφόρμας με σοσιαλιστική κατεύθυνση, η οποία θα τον βγάζει από τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά αδιέξοδά του.
Κοινωνική προστασία, αξιοπρεπή εργασία και αμοιβή, δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, συμμετοχικότερη δημοκρατία κι όχι συγκεντρωτισμός (με αρχή στα όργανα της ΕΕ) και φυσικά ασφάλεια.
Ο κόσμος νιώθει ανασφαλής και απροστάτευτος μπροστά στην αυξανόμενη βία. Νιώθει απροστάτευτος στα ζητήματα της υγείας και της εργασίας, αλλά και στην καθημερινότητά του, καθώς με δυσκολία βγάζει, όχι τον μήνα πια, αλλά το δεκαπενθήμερο και περιμένει ένα επίδομα, μία ελεημοσύνη, για να επιβιώσει.
Κατά συνέπεια χρειάζεται ένα σχέδιο και μια απάντηση στην νεοφιλελεύθερη πολιτική που εξυπηρετεί τους ολίγους και να σχεδιάσει το μέλλον, με πρόταγμα το συμφέρον των πολλών.
Από την άλλη δεν θέλει με τίποτα να ξαναζήσει στιγμές της προηγούμενης δεκαετίας, με τη μηδενιστική ρητορική και την αδιέξοδη πολιτική χωρίς προτάσεις και λύσεις, από ανθρώπους που ελάχιστη σχέση είχαν με τις εφαρμοσμένες πρακτικές, αλλά και την πραγματικότητα.
Κατά συνέπεια αν μέσα από τις διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, αναδειχθούν στη ηγεσία του πρόσωπα που έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με την συντηρητική πολιτική και την κυβερνώσα παράταξη, θα προσφέρουν τεράστιο έργο στην στασιμότητα του χώρου, στην απογοήτευση και στην έλλειψη ελπίδας.
Από την άλλη μεριά αν αναδειχθεί κάποιος ο οποίος σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα ασπάζεται καταγγελτικές και λαϊκίστικες πολιτικές και κυρίως ”ακούει” πρόσωπα (είτε από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, είτε από άλλο χώρο) που έχουν αποδοκιμαστεί με εμφατικό τρόπο πρόσφατα από την κοινωνία, θα προσφέρει επίσης αρνητικές υπηρεσίες στην επανασυσπείρωση του χώρου.
Επειδή υφέρπει μία αδιόρατη τοξικότητα που κυριαρχεί σήμερα σε άλλο χώρο και προωθείται κατά κάποιο τρόπο και στο ΠΑΣΟΚ, (δια υπόγειων διαδρομών και συμμαχιών) ελπίζω να μην υιοθετηθεί ως πρακτική τις τελευταίες μέρες, γιατί ο κόσμος δεν τρέφεται πλέον από τις κραυγές, τον μηδενισμό και τις πρακτικές του παρελθόντος. Ο κόσμος αναζητά ηρεμία, αξιόπιστα πρόσωπα και σοβαρές προτάσεις, όχι κοκορομαχίες και ψευτοτσαμπουκάδες και φυσικά όχι ανέντιμα και κάτω από τη μέση χτυπήματα.
Επ ουδενί δεν θέλει να ξαναζήσει την τοξικότητα του 2010-2015 και τα συνακόλουθα αδιέξοδα.
Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κρίσιμες, γιατί θα καθορίσουν τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις και προοπτικές και οι προοδευτικοί πολίτες πρέπει να σκεφτούν και να πράξουν με σοβαρότητα για το μέλλον της χώρας.
Στην κατάσταση που βρίσκεται η κοινωνία δεν αντέχει ούτε συνέχιση αυτών των μονοδιάστατων δεξιών πολιτικών, ούτε τους λαϊκίστικους πειραματισμούς του παρελθόντος. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μέσα από την αυτόνομη πορεία του και ένα σοβαρό, σύγχρονο σοσιαλιστικό πρόγραμμα, το οποίο να είναι σε θέση να το υλοποιήσει μία ικανή ηγεσία, μπορεί να αποτελέσει την επόμενη αξιόπιστη κυβερνητική λύση για τη Χώρα.