Στο πένθος έχει βυθιστεί η ΕΛ.ΑΣ. από την είδηση του θανάτου της συζύγου του ειδικού φρουρού που εκτελούσε χρέη σκοπού την ημέρα που ο Ρουβίκωνας επιτέθηκε κατά της πρεσβείας του Ιράν, στο Νέο Ψυχικό.
Η άτυχη γυναίκα έπασχε από καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Πληροφορίες αναφέρουν ότι την ημέρα της επίθεσης του Ρουβίκωνα βρισκόταν σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο. Σήμερα Παρασκευή άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο.
Ο αστυνομικός παρότι βρέθηκε σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση για λόγους αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας δεν επικαλέστηκε το προσωπικό-οικογενειακό δράμα που ζούσε προκειμένου να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης.
Η είδηση του θανάτου της συζύγου του έγινε γνωστή από το Σωματείο Ειδικών Φρουρών Αττικής. Αναλυτικά η ανακοίνωση του Σωματείου:
Δυστυχώς η ζωή μας επιφυλάσσει την τελευταία κουβέντα στα γεγονότα, έχοντας τη δύναμη να ξεσκεπάζει την ανθρώπινη υποκρισία και υπεροψία, έχοντας τη δυνατότητα να υπερβαίνει τη μικροψυχία και την απανθρωπιά, παράλληλα όμως να αποκαλύπτει το μεγαλείο της υπομονής, της καρτερικότητας, της ΑΞΙΟΠΡΈΙΑΣ !
Αναφερόμαστε στον ”πρωταγωνιστή” της ”επιδρομής ”στην Πρεσβεία του Ιράν του οποίου το μεγαλείο της ψυχής του, αδιαφόρησε για τις ”σειρήνες′ των επικριτών του, αδιαφόρησε ακόμα και για τους βιαστικούς τιμωρούς του, χωρίς να ξεπουλήσει τον προσωπικό Γολγοθά του με τα ”αργύρια” της λύπησης, σηκώνοντας δύο σταυρούς , έναν τον προσωπικό του και έναν της υπηρεσιακής διαπόμπευσης.
Κανένας δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει, κανένας δεν ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει, ΕΚΤΟΣ από εκείνους που τον τιμώρησαν, εκτός από εκείνους που έδωσαν την εντολή μετακίνησης, εκτός από αυτούς που τη διέταξαν , ενώ θα έπρεπε να τον στηρίζουν και να τον προστατεύουν !
Διαμηνύουμε σε κάθε πλευρά, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες , την απαίτηση να εγκαταλειφθεί από την Διοίκηση η απαράδεκτη συμπεριφορά της αντιμετώπισης των χαμηλόβαθμών ως RES (πράγμα) παίρνοντας πίσω την άδικη και αναχρονιστική διαταγή της μετακίνησης .
Εμείς ζητούμε ταπεινά ΣΥΓΝΏΜΗ από τον Συνάδελφο αισθανόμενοι ότι είναι το ελάχιστο που οφείλουμε απέναντι στο μεγαλείο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του