Η θλιβερή απόφαση Ερντογάν, και μάλιστα επισπεύδοντας την υπογραφή του προεδρικού διατάγματος (με εξέπληξε το συγκεκριμένο σκέλος, εκτός εάν προετοιμάζεται για εκλογές) έχει τις εξής διαστάσεις:
- Επιστεγάζει τη στροφή/κλίση της Τουρκίας στην Ανατολή και τη συνολική οπισθοδρόμηση της σε όλα τα επίπεδα (κράτος δικαίου, διάκριση εξουσιών, ατομικές και θρησκευτικές ελευθερίες).
- Οικοδομεί σταθερά ένα σύστημα α’ λά τούρκα, με νόμους, δίκαια (ή ερμηνείες αυτών) και κανόνες, ωσάν η Τουρκία να είναι μία μεγάλη χώρα που επιβάλλει τους όρους του παιχνιδιού.
- Επιχειρεί να καταστήσει την Κωνσταντινούπολη παγκόσμιο σημείο αναφοράς του σουνιτικού Ισλάμ, αξιοποιώντας το μούδιασμα των αραβικών χώρων και δη αυτών του Κόλπου και της Αιγύπτου.
- Τροφοδοτεί τις θρησκευτικές εντάσεις, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
- Χτίζει τείχος απέναντι στον πολιτισμένο κόσμο και τη χριστιανοσύνη, εξελίσσοντας την Τουρκία στο σουνιτικό Ιράν (υπάρχουν και άλλα παραδείγματα)
- Ξυπνάει μνήμες της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η ελπίδα είναι να αφυπνιστεί η Δύση ώστε να συνειδητοποιήσει με ποια Τουρκία συναναστρέφεται (να δούμε αν η κοινή γνώμη θα πιέσει τις ηγεσίες).
- Γκρεμίζει τον Κεμάλ ώστε να αντικατασταθεί από τον Ερντογάν ως ο νέος πατέρας των Τούρκων (Ατατούρκ).
Πλέον, αναμένεται με ενδιαφέρον η αντίδραση των ΗΠΑ (ο Τραμπ τιμώρησε τον Ερντογάν μόνο στην περίπτωση του πάστορα Μπράνσον και έχει μπροστά του εκλογές και ένα χριστιανικό ακροατήριο αλλά και λόμπι, που ίσως τον υποχρεώσουν να πάρει θέση), της ΕΕ και της Ρωσίας.
Ως προς την Ελλάδα, δύο επισημάνσεις:
- Μας προσφέρεται η δυνατότητα να επιχειρηματολογήσουμε για την ανάγκη φρεναρίσματος της γείτονος, με τη λήψη (ακόμη και προληπτικών) μέτρων έναντι της και οπωσδήποτε έγκαιρων προειδοποιητικών βολών στο παρασκήνιο.
- Καθίσταται προϊόντος του χρόνου πρόβλημα για τη Δύση, όχι μόνο για τον ελληνισμό. Απαιτείται, όπως εδώ και καιρό αναφέρουμε, συστηματική εκστρατεία ενημέρωσης σε όλα τα fora από μεριάς μας
- Η εν λόγω κίνηση φέρνει την Τουρκία απέναντι σε ένα σημαντικό μέρος της διεθνούς κοινότητας. Αν το μήνυμα έναντι της Άγκυρας είναι επιτέλους κρυστάλλινο, τα περιθώρια για περιπέτειες στην Ανατολική Μεσόγειο μειώνονται. Προφανώς, δεν έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν ότι έτσι της ανοίγει η όρεξη, ωστόσο, δύσκολα θα προβεί σε μία τέτοια κίνηση ενώ έχει βάλει απέναντι της το σύνολο (και όχι μόνο) της Δύσης.
Αναδημοσίευση από τη σελίδα του κ. Κωνσταντίνου Φίλη στο FB με την άδεια του συγγραφέα