Τι διαβάζουμε τώρα: Η HuffPost προτείνει 15 βιβλία για τον Απρίλιο

Μία ανοιξιάτικη βόλτα στα βιβλιοπωλεία της πόλης και στις νέες κυκλοφορίες.
skynesher via Getty Images

Ελίφ Σαφάκ, Χαρούκι Μουρακάμι με την πέμπτη συλλογή διηγημάτων του, Τζέισον Μοτ -με το βιβλίο που του χάρισε το National Book Award 2021-, Αλεσσάντρο Μπαρίκκο, Σεμπάστιαν Φίτζεκ, Μάθιου Κουέρκ, το διασημότερο βιβλίο της Άιρις Μέρντοχ σε νέα μετάφραση, Ντ. Χ. Λόρενς στο κλασικό «Γιοι και εραστές», ψυχολογικά θρίλερ, crime.

Η HuffPost προτείνει 15 βιβλία για τον Απρίλιο.

«Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ. Από μένα αυτά…» (εκδόσεις Πατάκη)

-Ας ξεκινήσουμε από το τι θεωρείτε ότι είναι αυτονόητο σε αυτή τη ζωή...

-Ότι ο άνθρωπος είναι θνητός. Η λέξη «θνητός» δείχνει ότι υπάρχει ένα «αυτονόητο βιολογικό», οπωσδήποτε και για οποιονδήποτε. Αν όμως θέλουμε να αναφερθούμε σε ένα ηθικοπνευματικό επίπεδο, τότε το αυτονόητο οφείλει να είναι ο πολιτισμός του καθενός. Και τι σημαίνει «πολιτισμός»; Αν ξεχάσεις τα πάντα που απέκτησες ως γνώσεις, αυτό που σου απομένει, άσχετα από όλα τα άλλα, είναι ο πολιτισμός σου. Επομένως στους νέους οφείλουμε να λέμε: «Το αυτονόητο είναι ο εαυτός σας».

«Στις σελίδες της ζωής της έχουν γραφεί όλες οι πιθανές δυσκολίες που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος, αλλά και η μεγαλύτερη αποθέωση που μπορεί να βιώσει χάρη στο έργο του: η προσφυγιά, ο παγκόσμιος πόλεμος, ο εμφύλιος, αλλά και η καταξίωσή της διεθνώς ως ανθρώπου και ως επιστήμονος, με έργο το οποίο θα μνημονεύεται εσαεί. Η μελέτη άλλωστε του Βυζαντίου θα χωρίζεται νομίζω πάντα, εφεξής, σε «προ Αρβελέρ» και «μετά Αρβελέρ» περίοδο. Το 2021, αμέσως μετά από μία συνέντευξη με την κυρία Αρβελέρ, είπα στην Έφη Βασιλοπούλου, τον επί δεκαετίες πιο κοντινό της άνθρωπο, ότι κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να καταγραφούν οι σκέψεις και τα πιστεύω της ώστε να μείνουν ως παρακαταθήκη – κάτι ίσως χρησιμότερο από μία ακόμα βιογραφία της. Η Έφη είχε την ίδια άποψη. Της μετέφερε αυτές τις σκέψεις μας. Η κυρία Αρβελέρ δέχθηκε και η πρώτη μας συνάντηση κανονίστηκε να γίνει στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, στην Πλάκα. Μόλις βρεθήκαμε, της είπα ότι ένας πιθανός τίτλος του βιβλίου θα μπορούσε να είναι «Αυτά πιστεύω». Εκείνη χαμογέλασε και αμέσως είπε: «Όχι, θα τον κάνουμε Από εμένα αυτά…». Οι δεκαπέντε συζητήσεις μας, όλες στην Πλάκα με εξαίρεση μία στους Δελφούς, κατέληξαν να είναι για εμένα η απόλυτη ψυχαγωγία. Ο διάλογος μαζί της ήταν επίσης διαρκώς ένας διανοητικός αιφνιδιασμός, μια πνευματική ηδονή· οι απόψεις της, η χωρίς παρωπίδες σκέψη της ως προς όλα τα θέματα, η υπέροχα κρυμμένη ευαισθησία της για τον άνθρωπο…». Αυτά σημειώνει στο προλογικό σημείωμα της έκδοσης ο Μάκης Προβατάς για τις απρόβλεπτες συζητήσεις με την Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ που μοιράστηκε με την Έφη Βασιλοπούλου.

Μεταξύ άλλων, η διάσημη βυζαντινολόγος και ιστορικός μιλά για τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, για τους γονείς της, την Κατοχή και την Αντίσταση, για τη ζωή της στη Γαλλία, για τη μητρότητα και τον ρόλο της ως γιαγιάς. Συζητά για την «ελληνική συνέχεια», την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, για τη νεότερη ελληνική ιστορία που «πελοποννησιάζει» αλλά και για τις «ανιστόρητες ανοησίες» του Ταγίπ Ερντογάν, για την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία.Καταθέτει τις απόψεις της για το κατά πόσον βελτιώνει η εκπαίδευση τον άνθρωπο, για τους νέους την εποχή του διαδικτύου και τον σχολικό εκφοβισμό, το τι είναι όντως αυτονόητο στη ζωή· για την έννοια της μνήμης, της λήθης και της αλήθειας· για τον έρωτα και τον ευτυχισμένο γάμο, την προδοσία και την απώλεια· για το εφικτό ή όχι της αυτογνωσίας και τον γρίφο που λέγεται «ψυχή»· για την ανθρωπιά ως μέγιστη αρετή και την τέχνη ως ζωντανό οργανισμό, για τους ποιητές που θαυμάζει. Η έκδοση συμπληρώνεται από παράρτημα με 14 δημοσιευμένα και αδημοσίευτα ποιήματά της.

«Οι τρεις κόρες της Εύας» της Ελίφ Σαφάκ (εκδόσεις Ψυχογιός, μετάφραση Άννα Παπασταύρου)

Η Πέρι, μια πλούσια Τουρκάλα, νοικοκυρά και μητέρα, πηγαίνει σ’ ένα δείπνο, σε μια παραθαλάσσια έπαυλη της Ιστανμπούλ, όταν ένας ζητιάνος τής αρπάζει την τσάντα. Καθώς πασχίζει να την πάρει πίσω, μια φωτογραφία πέφτει καταγής -μια παλιά Πολαρόιντ από το πανεπιστήμιο, που εικονίζει τρεις κοπέλες με τον καθηγητή τους. Απομεινάρι ενός παρελθόντος -και ενός έρωτα- που η Πέρι πάσχιζε απεγνωσμένα να ξεχάσει. Η φωτογραφία γυρίζει την Πέρι πίσω, στα δεκαεννιά της. Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και στον υπέροχο, επαναστάτη καθηγητή της, ο οποίος με το σεμινάριό του περί Θεού τής άλλαξε τη ζωή. Στο σπίτι που μοιράστηκε με τις δύο καλύτερές της φίλες, τη Σιρίν και τη Μόνα, και στις ζωηρές διαμάχες τους σχετικά με την ταυτότητα, το Ισλάμ και τον φεμινισμό. Και τελικά, στο σκάνδαλο που συντάραξε και τις τρεις.

Η Σιρίν, η Μόνα και η Πέρι: η Αμαρτωλή, η Πιστή και η Μπερδεμένη. Δεμένες με μια φιλία αταίριαστη, δύσκολη, ταραγμένη. Από την Ιστανμπούλ ως την Οξφόρδη, από τη δεκαετία του ’80 ίσαμε σήμερα, Οι τρεις κόρες της Εύας είναι μια ιστορία για την πίστη και τη φιλία, τον έρωτα και την απρόσμενη προδοσία, αλλά και για τη συντριπτική αντιπαράθεση ανάμεσα στην παράδοση και τη σύγχρονη σκέψη.

Από τη βραβευμένη και πολυμεταφρασμένη Βρετανο-Τουρκάλα συγγραφέα, που ζει μεταξύ Ανατολής και Δύσης -Λονδίνου και Κωνσταντινούπολης.

«Τα φιλιά» του Μανουέλ Βίλας (εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση Νάννα Παπανικολάου)

«Χωρίς ερωτική φαντασίωση η ζωή είναι ένα τίποτα, δεν αξίζει τον κόπο. Αν δεν είσαι ερωτευμένος, ακόμα κι αν πρόκειται για μια αυταπάτη μακρινή κι εξωπραγματική, η ζωή είναι άχρηστη. Γι’ αυτό, νομίζω, μιλάει το μυθιστόρημα του Θερβάντες. Αυτό μας είπε ο Θερβάντες. Διότι κάποιες φορές υποτιμήθηκε η σημασία του έρωτα του Δον Κιχώτη για την Δουλτσινέα και το μυθιστόρημα του Θερβάντες είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα. Η θρησκεία του Δον Κιχώτη ήταν ο έρωτας. Δεν σταθήκαμε ικανοί να αντιληφθούμε ότι ο έρωτας του Δον Κιχώτη για την Δουλτσινέα είναι η μοναδική αλήθεια του μυθιστορήματος του Θερβάντες και δεν καταφέραμε να το καταλάβουμε επειδή δεν πιστεύουμε στον έρωτα».

Ο συγγραφέας του βραβευμένου με Femina Étranger Ορδέσα, επιστρέφει με ένα νέο μυθιστόρημα για την αγάπη εν καιρώ πανδημίας -μια περίοδο μοναξιάς, όταν στερηθήκαμε κάθε σωματική επαφή. Ο Manuel Vilas δημιουργεί έναν στοχασμό για το πώς, εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης, δύο άνθρωποι προσπαθούν να βρουν το νόημα εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχει.

Το φιλί που σφραγίζει τη φλογερή και απροσδόκητη ιστορία αγάπης μεταξύ του Σαλβαδόρ και της Μονσεράτ γεννιέται εν μέσω της πανδημίας, σε ένα εξοχικό καταμεσής του δάσους, όπου ο Σαλβαδόρ, ένας πενηνταοχτάχρονος καθηγητής, βρίσκει καταφύγιο. Γνωρίζει τη Μονσεράτ σ’ ένα γειτονικό χωριό, στα περίχωρα της Μαδρίτης, να εργάζεται στο μοναδικό παντοπωλείο της περιοχής.

Τον Μάρτιο του 2020, ο Σαλβαδόρ ξαναδιαβάζει τον Δον Κιχώτη υπό το πρίσμα της αίσθησης του απόλυτου, του καταβροχθιστικού πάθους που τον δένει με τη Μονσεράτ. Η απρόσμενή του Αλτισιδόρα –όπως του αρέσει να την αποκαλεί– εμφανίζεται ως μια πράξη αντίστασης τον καιρό της αναγκαστικής απομόνωσης. Μέχρι που το παρελθόν τους αναδύεται, αναπόφευκτα, καθώς η ρουτίνα των δύο εραστών γίνεται πραγματικότητα.

Ένα ερωτικό μυθιστόρημα, τρυφερό και αισθησιακό, συχνά αστείο και δραματικό, όπου οι χαρακτήρες στην οικειότητά τους συνδέονται μοναδικά με τον αναγνώστη.

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (εκδόσεις Ψυχογιός, μετάφραση Βασίλης Κιμούλης)

«Πιστεύω ότι η αγάπη είναι το απαραίτητο καύσιμο που μας επιτρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε. Κάποτε αυτή η αγάπη μπορεί να τελειώσει. Ή μπορεί να μην οδηγήσει πουθενά. Αλλά, ακόμα κι αν ξεθωριάσει, ακόμα κι αν μείνει χωρίς ανταπόκριση, και πάλι μπορείς να κρατηθείς από την ανάμνηση ότι αγάπησες κάποιον, ότι ερωτεύτηκες κάποιον. Και αυτή είναι μια πολύτιμη πηγή θερμότητας».

Στην πέμπτη συλλογή διηγημάτων του, ο μάγος της παράξενης, αινιγματικής μυθοπλασίας Χαρούκι Μουρακάμι επιστρέφει με μια σειρά από οικείες ιστορίες για την αγάπη, τη μοναξιά, την παιδική ηλικία και τη μνήμη, γραμμένες σε πρώτο ενικό, που ισορροπούν δεξιοτεχνικά μεταξύ πραγματικότητας και μη πραγματικότητας, σ’ ένα μείγμα μαγικού ρεαλισμού και νοσταλγικής αυτοβιογραφίας.

Ονειρικές καταστάσεις, επινοημένα άλμπουμ της τζαζ, μαϊμούδες που μιλάνε και κλέβουν τα ονόματα των γυναικών που αγαπούν, το πάθος για τη μουσική και το μπέιζμπολ, η χαμένη νεότητα και οι εφηβικοί έρωτες: οκτώ μυστηριώδη όσο και φιλοσοφημένα αριστοτεχνικά διηγήματα από τον αδιαμφισβήτητο χρονικογράφο της σύγχρονης αποξένωσης.

«Το φοβερό βιβλίο» του Τζέισον Μοτ (εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Δέσποινα Κανελλοπούλου)

Ένας Αφροαμερικανός συγγραφέας γράφει ένα βιβλίο που γίνεται μπεστ σέλερ και γυρίζει την Αμερική για να το προωθήσει – συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, ειδικοί του μάρκετινγκ που χτίζουν το προφίλ του, το πρόσωπό του πρέπει να είναι παντού. Ο μικρός Μουτζούρης, αντίθετα, έχει μάθει από νωρίς πως, όσο λιγότερο φαίνεσαι, τόσο το καλύτερο – ποτέ δεν βγαίνει σε καλό να τραβάς την προσοχή αν είσαι Μαύρος.

Ποιος είναι όμως ο Μουτζούρης; Και ποιος είναι ο Μικρός, που εμφανίζεται συνεχώς μπροστά στον συγγραφέα, αλλά μάλλον δεν τον βλέπει κανένας άλλος; Κι όσο συμβαίνουν όλα αυτά, ακόμα ένα φονικό με δράστες αστυνομικούς και θύμα έναν Μαύρο συγκλονίζει τη χώρα.

Η τέχνη και τα χρήματα, η ταυτότητα και το δικαίωμα να διαλέγεις ποιος θα είσαι, η δόξα και η αγάπη, ο ρατσισμός και το τι σημαίνει να είσαι Μαύρος στην Αμερική του σήμερα σ’ ένα καλειδοσκοπικό μυθιστόρημα - National Book Award 2021-, αστείο και τραγικό, που τρέχει με μουσική υπόκρουση πυροβολισμούς εναντίον αθώων.

«Με τόλμη και επινοητικότητα, το Φοβερό βιβλίο (Hell of a Book ) του Jason Mott συνυφαίνει τρεις αφηγήσεις –για έναν συγγραφέα χωρίς όνομα, ένα αγόρι που το λένε Μουτζούρη και μια φιγούρα που αναφέρεται ως ο Μικρός­– σε ένα αριστοτεχνικό μυθιστόρημα. Σε μια τολμηρή, από άποψη δομής και σύλληψης, εξέταση της τέχνης, της φήμης, της οικογένειας και του τι σημαίνει να είσαι Μαύρος στην Αμερική, ο Mott με κάποιον τρόπο καταφέρνει το αδύνατο: να είναι παιγνιώδης, εμβριθής και βαθιά συγκινητικός την ίδια στιγμή. Ένα πραγματικά πρωτότυπο, εμπνευσμένο έργο που ανοίγει νέους δρόμους». Από το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής για τη βράβευση του Jason Mott.

«Η νεαρή νύφη» του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο (εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Άννα Παπασταύρου)

Στις αρχές του εικοστού αιώνα, σε µια εξοχική βίλα στον ιταλικό βορρά, φτάνει, από την Αργεντινή, η νεαρή µέλλουσα Νύφη. Η Οικογένεια την υποδέχεται, χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σηµασία, ο Γιος δε βρίσκεται εκεί, είναι στην Αγγλία, απασχοληµένος µε υποθέσεις της ανθηρής υφαντουργικής επιχείρησης. Στέλνει όµως εντυπωσιακά δώρα, ξανά και ξανά. Και η Νύφη τον περιµένει, µέσα στο προστατευµένο περιβάλλον του σπιτιού και τις επιβεβληµένες ιεροτελεστίες του.

Οι ατέλειωτες µέρες οργανώνονται γύρω από τα λουκούλλεια πρωινά, πανδαισίες γεύσεων και αισθήσεων, οι πρώτες νυχτερινές ώρες είναι ώρες αγωνίας, καθώς όλοι οι θάνατοι στην οικογένεια κατά τα τελευταία εκατόν δεκατρία χρόνια ήρθαν µε το σκοτάδι. Ο οικονόµος Μοντέστο περιφέρεται, δραστήριος και ακριβής, εγγυώµενος τους ρυθµούς της µικρής κοινωνίας. Ο Θείος ενεργεί και αποφασίζει πίσω από το πέπλο µιας υπνηλίας που δεν τον εγκαταλείπει ούτε την ώρα που παίζει τένις. Ο Πατέρας, µειλίχιος και σταθερός, κατεβαίνει στην πόλη κάθε Πέµπτη. Η Κόρη παλεύει ενάντια στον εφιάλτη της νύχτας. Η Μητέρα ζει στην αύρα της µυθολογικής της οµορφιάς. Όλα δείχνουν να συγκλίνουν προς την αναµονή του Γιου, που εξακολουθεί να στέλνει δώρα και να παραµένει άφαντος.

«Το τελεσίγραφο» του Σεμπάστιαν Φίτζεκ (εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Δέσποινα Κανελλοπούλου)

Αν ξέρεις την ώρα του θανάτου σου, έχεις κιόλας αρχίσει να πεθαίνεις. Είναι Σάββατο βράδυ, λίγο μετά τις δέκα. Ο Τζουλς Τάνμπεργκ έχει βάρδια σε μια τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για γυναίκες που θέλουν ν’ ακούν μια καθησυχαστική φωνή καθώς επιστρέφουν σπίτι μόνες αργά τη νύχτα, ή που τηλεφωνούν γιατί όντως κινδυνεύουν. Ως τώρα δεν έχει υπάρξει περίπτωση που να απειλείται η ζωή κάποιας. Όμως απόψε ο Τζουλς, που βρίσκεται στη γραμμή σύντομο χρονικό διάστημα, μιλάει με την Κλάρα. Η νεαρή γυναίκα είναι τρομοκρατημένη. Πιστεύει ότι την ακολουθεί ένας άνδρας -ένα πρόσωπο από το παρελθόν της. Κάποιος που της έχει γράψει με αίμα στον τοίχο του υπνοδωματίου της μια ημερομηνία: την ημέρα του θανάτου της. Κι αυτή η μέρα ξημερώνει σε λιγότερο από δύο ώρες.

Ο Σεμπάστιαν Φίτζεκ είναι ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ στη Γερμανία. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι τέσσερις γλώσσες κι έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο.

«Η ώρα του εκτελεστή» του Μάθιου Κουέρκ (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Ειρήνη Παϊδούση)

Ο Νικ Έιβροουζ ως πράκτορας των Μυστικών Υπηρεσιών αναλάμβανε την προστασία των πλέον ισχυρών ανδρών και γυναικών της Αμερικής. Έτσι ανέπτυξε τη μοναδική ικανότητα να σκέφτεται σαν εκτελεστής. Πλέον, αξιοποιεί αυτήν του την ικανότητα σε ένα σκιώδες, αλλά καίριο, πόστο. Ως µέλος της «κόκκινης ομάδας» παριστάνει τον εισβολέα στα σπίτια ανώτατων στελεχών της κυβέρνησης, ελέγχοντας τα συστήματα ασφαλείας τους και εντοπίζοντας πιθανά κενά.
Τελευταία του αποστολή να αξιολογήσει την ασφάλεια στο σπίτι του πρώην αρχηγού της CIA στην Ουάσινγκτον. Τη στιγμή, όμως, που παραβιάζει τον χώρο του γραφείου του αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Είναι και κάποιος άλλος εκεί – κάποιος που έχει επιτεθεί στον αρχηγό. Και τώρα πια ο Νικ αποτελεί στοιχείο της σκηνής του εγκλήματος. Οι ερευνητές που αναλαμβάνουν την υπόθεση είναι σίγουροι ότι µε κάποιον τρόπο εμπλέκεται.
Ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Ποιος, όμως, προσπαθεί να τον παγιδεύσει και γιατί; Η έρευνά του θα τον οδηγήσει σε µία συνωμοσία που πηγαίνει δεκαετίες πίσω και αποσκοπεί στη μόνιμη κατάληψη της εξουσίας, αρχίζοντας από το Οβάλ Γραφείο. Αν θέλει να σώσει τον εαυτό του και τους αγαπημένους του, ο Νικ πρέπει να σταματήσει τα κέντρα εξουσίας της Ουάσινγκτον πριν θάψουν και τον ίδιο μαζί µε τα μυστικά τους.

Ο Μάθιου Κουέρκ σπούδασε Ιστορία και Λογοτεχνία στο Χάρβαρντ και στη συνέχεια εργάστηκε επί πέντε χρόνια στο περιοδικό The Atlantic, όπου έγραψε για μια σειρά από θέματα, όπως το λαθρεµπόριο οπίου και οι διεθνείς συµµορίες. Έγινε γνωστός µε το πρώτο του µυθιστόρηµα, The 500, µε το οποίο ήταν υποψήφιος για βραβείο Edgar και τιµήθηκε µε τα International Thriller Writers Award, Strand Critics Award και Black Ribbon Award για καλύτερο πρώτο µυθιστόρηµα. Έχει µεταφραστεί σε πάνω από είκοσι γλώσσες. Το μυθιστόρημα του Νυχτερινός πράκτορας έγινε σειρά στο Netflix και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.

«Η Μαύρη Λύκαινα» του Χουάν Γκόμεθ-Χουράδο (εκδόσεις Κλειδάριθμος, μετάφραση Αγγελική Βασιλάκου)

Το νέο βιβλίο της σειράς με ηρωίδα την Αντόνια Σκοτ -και εκατομμύρια πωλήσεις σε 42 χώρες- είναι ένα πολιτικό μυθιστόρημα με κινηματογραφική πλοκή.

Στη νότια Ισπανία, στην Κόστα ντελ Σολ, ένας άντρας πρόσωπο - κλειδί της μαφίας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στη βίλα του, ενώ η έγκυος σύζυγός του, Λόλα Μορένο, μετά βίας γλιτώνει από μία απόπειρα δολοφονίας σε εμπορικό κέντρο και βρίσκεται κυνηγημένη. Όταν φτάνει σε λιμάνι της Ισπανία; από την Αγία Πετρούπολη ένα κοντέινερ με τα πτώματα εννέα γυναικών, η Αντόνια με τη συνδρομή του βοηθού της, είναι πλέον σίγουρη ότι πρέπει να εντοπίσει τα ίχνη της Λόλας -με τη διαφορά ότι δεν είναι η μόνη που την αναζητά. Η Μαύρη Λύκαινα πλησιάζει ολοένα και περισσότερο. Και η Αντόνια, για πρώτη φορά, είναι τρομαγμένη.

«Πανέξυπνα πλάσματα» της Σέλμπι Βαν Πελτ (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Ιλάειρα Διονυσοπούλου)

Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Τόβα Ισάλιβαν άρχισε να δουλεύει ως καθαρίστρια στη νυχτερινή βάρδια στο ενυδρείο του Σόουελ Μπέι. Τα καταφέρνει καλύτερα όταν έχει κάτι να ασχολείται -αυτό κάνει άλλωστε από τότε που ο γιος της εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στα δεκαοχτώ του, πριν από τριάντα χρόνια -ο Έρικ βρέθηκε στον πάτο μιας λίμνης και η Τόβα θεωρεί ότι εσφαλμένα ο θάνατος του θεωρήθηκε αυτοκτονία.

Στο ενυδρείο, η 70χρονη γυναίκα γνωρίζει τον ιδιότροπο Μάρκελο -Μάρκελλος ΜακΠλοκάμιας, ολόκληρο το όνομα του- ένα γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού. Ο Μάρκελος -η ιστορία εκκινεί με τη δική του αφήγηση, στην 1.299η μέρα της αιχμαλωσίας του- ξέρει περισσότερα απ’ όσα φαντάζεται κανείς µα δεν θα κουνούσε ούτε ένα από τα οκτώ του πόδια για τους δεσμώτες του – ώσπου, εντελώς ξαφνικά, δημιουργεί μια απροσδόκητη φιλία µε την Τόβα. Σαν καλός ντετέκτιβ, ο Μάρκελος συμπεραίνει τι συνέβη τη νύχτα της εξαφάνισης του γιου της Τόβα. Και καθώς η στοργή του για τη φίλη του μεγαλώνει, ξέρει πως πρέπει να χρησιμοποιήσει ό,τι τέχνασμα μπορεί να επιστρατεύσει το ασπόνδυλο σώμα του για να ανακαλύψει για χάρη της την αλήθεια, πριν να είναι πολύ αργά.

Το πρώτο αυτό βιβλίο της Shelby Van Pelt, μπεστ σέλερ των New York Times, που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε τουλάχιστον 21 χώρες είναι μια διερεύνηση της φιλίας και της ελπίδας – και μια υπενθύμιση πως μερικές φορές το να στρέφουμε το βλέµµα µε προσοχή στο παρελθόν μπορεί να µας βοηθήσει να φτιάξουμε ένα μέλλον που κάποτε µας φάνταζε αδύνατο.

«Ήλιος με ξιφολόγχες» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη (εκδόσεις Πατάκη)

Μεσοπόλεμος, πρώτο εξάμηνο του 1931. Ο ταγματάρχης Γόρδιος Κλήμεντος, επικεφαλής της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει να «ενοποιήσει τις πεποιθήσεις» στη γοητευτική πόλη που σπαράσσεται από συγκρούσεις: εθνικιστές εναντίον αριστερών και Εβραίων, βενιζελικοί κατά βασιλικών, τροτσκιστές κατά κομμουνιστών, 140.000 πρόσφυγες, κομιτατζήδες, παρακρατικοί, πράκτορες ξένων δυνάμεων, απεργίες και δολοφονίες. Όλοι εναντίον όλων. Ο ταγματάρχης, που υποφέρει και από ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος, προσπαθεί να κρατήσει τις αρχές του στον απελπισμένο αγώνα του να ελέγξει τη δυναμική των γεγονότων, που ωστόσο καταλήγουν, τον Ιούνιο του ’31, στην πρώτη μεγάλη επίθεση κατά των Ισραηλιτών στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: στο πογκρόμ και στον εμπρησμό του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ.

«Το βιβλίο αυτό είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε οδυνηρά γεγονότα που σημάδεψαν τη Θεσσαλονίκη της μπελ επόκ. Οι κεντρικοί ήρωες και οι ηρωίδες είναι επινοημένοι, όσο και η δράση τους. Ορισμένα περιστατικά έχουν χρονικώς αντιμετατεθεί. Τα πραγματικά πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην αφήγηση με αλλοιωμένα ή όχι ονόματα, πράττουν, κινούνται και μιλούν αυθαίρετα, ώστε να εξυπηρετήσουν την ανέλιξη της ιστορίας. Η δράση τους εν προκειμένω είναι πειραματική, πιθανή – όπως και όλη η εξιστόρηση η οποία είναι μια μισοφανταστική, λογοτεχνική εκδοχή, μια αίσθηση για το πώς ενδεχομένως έγιναν όλα. Που σημαίνει ότι τα βασικά συμβάντα καταγράφονται στις εφημερίδες της εποχής, αλλά στην αφήγηση ενυπάρχει το ποιητικό αυταπόδεικτο».

«Γιοί και Εραστές» του Ντέιβιντ Χέρμπερτ Λόρενς (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Βάσια Τζανακάρη)

Ο γάμος της Γερτρούδης και του Γουόλτερ Μορέλ έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Η Γερτρούδη, μια ιδιαίτερη και καθωσπρέπει γυναίκα, καθώς ο αμόρφωτος και ορισμένες φορές βίαιος σύζυγός της την απωθεί, αποφασίζει να αφοσιωθεί πλήρως στα παιδιά της, ειδικά στους γιους της, τον Γουίλιαµ και τον Πολ. Είναι αποφασισμένη να µην τους αφήσει να γίνουν ανθρακωρύχοι σαν τον πατέρα τους. Η σύγκρουση είναι όμως αναπόφευκτη όταν ο Πολ προσπαθεί να ξεφύγει από την ασφυκτική αγκαλιά της μητέρας του και αρχίζει να κάνει τις πρώτες του σχέσεις µε γυναίκες.

Το μνημειώδες μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται στη γενέτειρα του σπουδαίου Βρετανού συγγραφέα D. H. Lawrence («Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλι», 1928), το Νοτιγχαμσάιρ και έχει πλούσια αυτοβιογραφικά στοιχεία, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1913. Είναι το πρώτο ώριμο μυθιστόρημα του Lawrence και αποτελεί σπουδή πάνω στην οικογενειακή ζωή και τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας της αγγλικής εργατικής τάξης.

«Θάλασσα, Θάλασσα» της Άιρις Μέρντοχ (εκδόσεις Gutenberg, μετάφραση Αθηνά Δημητριάδου)

Ο Τσαρλς Άροουμπαϊ, πασίγνωστος θεατράνθρωπος, γοητευτικός και ναρκισσιστής αποφασίζει ξαφνικά να αποσυρθεί σ’ ένα σπίτι πλάι στη θάλασσα. Έχει φτάσει, όπως δηλώνει με τρόπο μελοδραματικό, η ώρα να ζήσει ως «σοφός γέρων», μακριά από το πλήθος και να γράψει τα απομνημονεύματα και τους στοχασμούς του. Τα σχέδιά του όμως ανατρέπονται όταν συναντά τυχαία τον εφηβικό του έρωτα. Παρόλο που ο χρόνος δεν έχει φερθεί καθόλου ευγενικά στην παλιά του αγαπημένη, ο Τσαρλς τυφλώνεται από το πάθος και, πολεμώντας να την ξανακερδίσει γίνεται επικίνδυνος και για τον εαυτό του και για τους γύρω του.

Το διασημότερο μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ (1919 - 1999), η οποία θεωρείται μια από «τις πέντε καλύτερες αγγλόφωνες συγγραφείς» (The Times) και αυτό που της χάρισε το βραβείο Booker το 1978, το οποίο αντιπροσωπεύει την περίοδο της μεγάλης ακμής της, κυκλοφορεί σε νέα μετάφραση. Συγγραφέας και φιλόσοφος, η Μέρντοχ -που έδωσε μάχη με τη νόσο του Αλτσχάιμερ τα τελευταία χρόνια της ζωής της-, υπήρξε εξαιρετικά παραγωγική: Έγραψε 26 μυθιστορήματα, φιλοσοφικά δοκίμια, ποιήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, αλλά και μία ογκώδη ιδιωτική αλληλογραφία, καθώς λάτρευε τις επιστολές.

«Ο υποβολέας» Ντονάτο Καρρίζι (εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Μαρία Οικονομίδου)

Έξι ακρωτηριασμένα αριστερά χέρια, τοποθετημένα σε κυκλικό σχηματισμό, ανακαλύπτονται θαμμένα σε ένα ξέφωτο στην καρδιά του δάσους. Τα πέντε μοιάζουν να ανήκουν σε κορίτσια, ηλικίας οχτώ ως δεκατριών ετών, που εξαφανίστηκαν πρόσφατα μέσα σε διάστημα λίγων ημερών. Ντέμπι. Άνεκε. Σαμπίν. Μελίσα. Κάρολαϊν. Το έκτο παραμένει αδιευκρίνιστο, ενώ δε βρίσκεται κανένα άλλο ίχνος. Την υπόθεση αναλαμβάνει η νεαρή πράκτορας Μίλα Βάσκες, ειδική στα θέματα εξαφανισμένων παιδιών. Δυναμική και σίγουρη για το πώς γίνονται τα πράγματα, έχει πίσω της μια δική της τραγική ιστορία. Η Μίλα καλείται να συνεργαστεί με τον διάσημο εγκληματολόγο Γκόραν Γκαβίλα, έναν ακατάστατο και ιδιαίτερα συγκρουσιακό άνθρωπο. Οι δυο τους αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση, και, όσο περισσότερo ξετυλίγουν το κουβάρι των σκοτεινών μυστικών του δάσους, τόσο περισσότερο η ζωή του ενός μοιάζει να βρίσκεται στα χέρια του άλλου. Δράστης φαίνεται να είναι ένας σαδιστής κατά συρροή δολοφόνος, που κατευθύνει την ομάδα στην ανακάλυψη των χαμένων νεκρών παιδιών, ένα προς ένα. Κάθε άψυχο σώμα φέρει ένα σημάδι, που καταλήγει σε «άντρες υπεράνω υποψίας», λύκους με προβιά προβάτου.

Ο Υποβολέας, που πρωτοεκδόθηκε το 2009, κυκλοφορεί αδιάλειπτα ως σήμερα σε περισσότερες από 26 γλώσσες και αποτελεί το συγγραφικό ντεμπούτο του Ντονάτο Καρρίζι. Το βιβλίο απέσπασε τέσσερα βραβεία στην Ιταλία, ανάμεσά τους και το Premio Bancarella, ενώ η γαλλική έκδοση απέσπασε το 2011 τα βραβεία Livre de Poche και Prix SNCF du polar.

«Όλες μας» του Λύο Καλοβυρνάς (εκδόσεις Gutenberg)

Τρεις αδελφές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Μια θηλυκή οικογένεια που δεν νιώθει οικογένεια. Μια μητέρα με ένα φοβερό μυστικό το οποίο μια ζωή προσπαθεί να κρύψει από τις κόρες της. Ένα ατύχημα θα αποκαλύψει το μυστικό και θα τις κάνει να βρουν τη δύναμη να αναμετρηθούν με το αιματηρό παρελθόν της οικογένειας, καθώς και με τις γυναικοκτονίες που τόσα χρόνια τις αντιμετώπιζαν σαν να μη συνέβαιναν.

Ένα μυθιστόρημα όπου συμπλέκονται ο μαγικός ρεαλισμός, η έμφυλη συνείδηση, τα οικογενειακά μυστικά, κομμάτια της προσωπικής ιστορίας του συγγραφέα και οι γυναικοκτονίες. Ο Λύο Καλοβυρνάς είναι ψυχοθεραπευτής (υπαρξιστική προσέγγιση), σύμβουλος σχέσεων (Emotionally Focused Therapy), συγγραφέας και μεταφραστής. Από το 2008 οργανώνει ψυχοθεραπευτικές ομάδες και εργαστήρια για γκέι άντρες, για τη σεξουαλικότητα, για τη γυναικεία σεξουαλική επιθυμία, καθώς και για τις διάφορες μορφές οικογενειακής κακοποίησης. Το 2012 οργάνωσε, πρώτη φορά στην Ελλάδα, βιωματικά εργαστήρια και ομάδες με θέμα την αμφιθυμία όσον αφορά τη μητρότητα και τις πιέσεις που ασκούνται στις γυναίκες να τεκνοποιήσουν. Έχει μεταφράσει περισσότερα από 50 βιβλία από τα αγγλικά και τα δανέζικα και έχει εκδώσει εννέα βιβλία μυθοπλασίας και μια μελέτη για την ομοφυλοφιλία και τους νέους τρόπους σεξουαλικής ύπαρξης.

Δημοφιλή