Η μετάβαση του κόσμου από την λεγόμενη ″μονοπολική στιγμή″ σε ένα διεθνές σύστημα ισορροπίας ισχύος, προχωράει ταχύτατα. Ήδη η διεθνής επικαιρότητα καταλαμβάνει ολοένα και περισσότερο χώρο σε εφημερίδες, sites, ραδιόφωνα και tv. Συνήθως τα πολλά νέα, δεν είναι καλά, όμως η εξέλιξη του ιστορικού γίγνεσθαι δεν ενδιαφέρεται για καλές ή κακές ειδήσεις. Το 2020 θα είναι πολύ σημαντικό καθώς διαδέχεται ένα έτος το οποίο έβαλε σε ράγες σημαντικά θέματα που θα επηρεάσουν την παγκόσμια πολιτική.
Ελληνοτουρκικά
Πόσο θα ″ομφαλοσκοπούσαμε″ αν λέγαμε οτι τα ελληνοτουρκικά επηρεάζουν σε πλανητικό επίπεδο εξελίξεις; Καθόλου. Η Τουρκία έχει αποθρασυνθεί και διεκδικεί στην κυριολεξία τη μισή Μεσόγειο Θάλασσα. Ήδη ο Ιανουάριος του 2020 θεωρείται ο επικίνδυνος μήνας για εξελίξεις που θα επηρεάσουν καθοριστικά τις σχέσεις των δύο χωρών για τα επόμενα χρόνια. Ο East Med, η ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε αλλά και η μεσογειακή πολιτική Ελλάδας, Ισραήλ, Αιγύπτου, Κύπρου, Ιταλίας και Γαλλίας, το προσφυγικό καθώς και η συνοχή του ΝΑΤΟ, επηρεάζονται άμεσα από την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Οι ΗΠΑ θα επιλέξουν ...Ρωσία
Για πρώτη φορά στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Κίνα αναφέρθηκε ως προβληματισμός των κρατών-μελών της συμμαχίας. Οι ΗΠΑ υπέγραψαν μια συμφωνία εμπορική με την Κίνα που όμως δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά τις σινοαμερικανικές σχέσεις. Η Κίνα θεωρεί οτι πλησιάζει ο καιρός που θα διεκδικήσει τα πρωτεία στη διεθνή σκηνή και δεν είναι διατεθειμένη να ακυρώσει τα σχέδιά της όσο και να προσπαθούν οι ΗΠΑ για κάτι τέτοιο. Οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας θα ξεκινήσουν να μπαίνουν σε μια νέα τροχιά καθώς στην Ουάσινγκτον γνωρίζουν πως τους χωρίζουν πολλά με τη Ρωσία αλλά είναι ″the devil you know″. Η Κίνα είναι ο μακροπρόθεσμος αντίπαλος των ΗΠΑ καθώς η Ρωσία δεν έχει τους συντελεστές εκείνους που θα της επιτρέψουν να διεκδικήσει την δεσπόζουσα θέση στην ιεραρχία του διεθνούς συστήματος. Μέσα σε όλα αυτά, το Χονγκ Κονγκ, η Ταϊβάν και η Νότια Σινική Θάλασσα θα κρίνουν μαζί με την Κορεατική Χερσόνησο την σταθερότητα της περιοχής.
Σχέσεις Ισλάμ και Δύσης
Οι αραβικές αλλά και ισλαμικές χώρες μοιάζουν διαιρεμένες μεταξύ τους. Τέσσερις χώρες ερίζουν για το ποιά θα είναι η δύναμη του ″πολιτικού Ισλάμ″. Αίγυπτος, Ιράν, Σαουδική Αραβία και Ιράν, διεκδικούν μια θέση πρωτοκαθεδρίας. Στη Βόρεια Αφρική, η Λιβύη επανέρχεται σε αστάθεια λόγω και των παραβατικών πολιτικών της Τουρκίας και με την Συρία να είναι ακόμη σε αστάθεια, η Μέση Ανατολή είναι ξανά το μεγάλο ρήγμα του πλανήτη. Η Δύση έχει πολλές φορές εμπλακεί σε αυτές τις περιοχές έχοντας πληρώσει βαρύ τίμημα, όμως μπορεί το 2020 να είναι το έτος στο οποίο οι δυτικές χώρες θα επανεξετάσουν ειρηνευτικές παρεμβάσεις. Οι σχέσεις Ιράν-Τουρκίας-Χαμάς-Χεζμπολά-Κατάρ, με : Ισραήλ-Σαουδική Αραβία-Αίγυπτο θα είναι στο επίκεντρο.
Τα Βαλκάνια που εξαρτώνται από τα Σκόπια
Η κινητικότητα στα Βαλκάνια είναι μεγάλη μετά και τη Συμφωνία των Πρεσπών η οποία έφερε εξελίξεις. Η Γαλλία έβαλε stop στην ενταξιακή πορεία της γειτονικής μας χώρας αλλά και της Αλβανίας. Οι πρόωρες εκλογές στη γειτονική μας χώρα στις 12 Απριλίου, θα ανοίξουν ξανά το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά θα επηρεάσουν σίγουρα και τις σχέσεις του περίκλειστου κρατιδίου με την Αλβανία. Τα θέματα Σερβίας-Αλβανίας είναι ακόμη ακανθώδη και όσο η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων ατονεί, τόσο πιο πιθανό είναι να έχουμε ζητήματα στην βόρεια γειτονιά μας.
Η τιμωρία της Τουρκίας
Η Τουρκία έχει υπερεκταθεί. Δημιουργεί προβλήματα σε Συρία, Ανατολική Μεσόγειο και σε Λιβυκό Πέλαγος. Μετά, κατά τη συνήθη πρακτική της παρουσιάζεται σαν καταλύτης στα ίδια τα προβλήματα που δημιουργεί. Το αδιέξοδο της Τουρκίας, πλησιάζει νομοτελειακά καθώς οι πολιτικές του Ερντογάν θίγουν πλέον συμφέροντα και των ΗΠΑ αλλά και της Ρωσίας. Να έχουμε κατά νου πως το τουρκικό πολιτικό σύστημα, δεν δέχεται ″εθνικές ήττες″ και αυτό σημαίνει πως ατυχείς επιλογές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, φέρνουν συνήθως εσωτερική αστάθεια.