Ζούμε, ως γνωστόν, με το φάντασμα της προσάρτησης της κατεχόμενης Κύπρου από την Τουρκία του Ερντογάν. Εδώ και χρόνια, ακόμα και σε καιρούς εξελίξεων στο Κυπριακό, Τουρκία και κατοχικό καθεστώς συζητούν την προσάρτηση, κάτι που θα βάλει την οριστική ταφόπλακα στις οποιεσδήποτε προσπάθειες για λύση μέσω διαπραγματεύσεων. Τουλάχιστον αυτό θα ήταν το λογικό.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την προσάρτηση τεσσάρων κατεχόμενων περιοχών της Ουκρανίας, περιοχές που αποτελούν το 15% της χώρας. Μετά από τα σικέ δημοψηφίσματα, πολλές φορές υπό απειλή όπλου, ο νεοφασίστας της Μόσχας προχωρά στην εδραίωση των τετελεσμένων της ρωσικής εισβολής, που διανύει τον όγδοο μήνα της.
Κι αν αυτή η πράξη δεν θα είναι η επιβεβαίωση πως ο Πούτιν δεν εισέβαλε στην Ουκρανία για να «σώσει» τους ρωσόφωνους (ή μάλλον τους ρωσόφιλους) αλλά για να κατακτήσει μέρος ή ολόκληρη τη χώρα, τότε τι θα είναι; Ειδικά σε Ελλάδα και Κύπρο, που ξέρουμε καλά τι σημαίνει προσάρτηση και κατοχή, δεν έχουμε άλλες δικαιολογίες, συνωμοσιολογικές ή μη. Ή θα καταγγείλουμε τη ρωσική εισβολή/κατοχή στην Ουκρανία ή θα φάμε στη μάπα τα δικά μας δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Τελικά ο Πούτιν έστησε τη μεγαλοπρεπή «φιέστα» του στο Κρεμλίνο και ανακοίνωσε την προσάρτηση των τεσσάρων περιοχών, στην παρουσία των πρακτόρων του. Αυτών, τέλος πάντων, που διόρισε ως επικεφαλής των κατεχόμενων ουκρανικών πόλεων. Ανακοίνωσε τη μεγαλύτερη προσάρτηση περιοχών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιβεβαιώνοντας και το προσωνύμιο «Πούτλερ» και την αντιμετώπιση της Ρωσίας ως καθαρά ιμπεριαλιστικής δύναμης.
Λίγες ώρες πριν, έφτασε η είδηση της απελευθέρωσης ολόκληρης της πόλης Κουπιάνσκ στη βορειοανατολική Ουκρανία, 200 χιλιόμετρα από το Λουχάνσκ, στις όχθες του ποταμού Οσκίλ. Οι Ρώσοι στρατιώτες εκδιώχθηκαν από τους Ουκρανούς που συνεχίζουν την αντεπίθεσή τους από τα τέλη Αυγούστου.
Αυτό που επιμένει να αγνοεί ο νεοτσάρος της Μόσχας είναι τη διάθεση των Ουκρανών να αντισταθούν και να απελευθερώσουν τα εδάφη των παππούδων τους. Όμως, με τις προσαρτήσεις του Ντονέτσκ, του Λουχάνσκ, της Χερσώνας και της Ζαπορίζια, δικαιολογεί -εκ νέου- κάθε πράξη αντίστασης του ουκρανικού λαού. Όπως ο Ερντογάν στην Κύπρο. Ελευθερία στην Ουκρανία. Ελευθερία στην Κύπρο.