Είναι από τις λίγες φορές το τελευταίο χρονικό διάστημα που οι ελληνοτουρκικες σχέσεις δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της πατρίδας μας. Επιπροσθέτως, είναι από τις ελάχιστες φορές που ο εθνικιστικός παροξυσμός των πολιτικών της γειτονικής μας χώρας δεν συνοδεύεται από την δημιουργία μικρών θερμών επεισοδίων.
Σαφέστατα, δεν θα πρέπει η μείωση αυτή της έντασης να μας οδηγήσει στο να πέσουμε στην παγίδα του εφησυχασμού αλλά αντιθέτως να μας οδηγήσει σε μια πιο ενδελεχή μελέτη και ανάλυση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Τουρκία και να προσαρμόσουμε κατάλληλα και την στρατηγική της πατρίδας μας.
Ένα από τα βασικά δεδομένα της προεκλογικής περίοδου είναι η μετατροπή της γειτονικής μας χώρας σε μη δημοκρατία αλά κάρτ με θεσμούς υπό αίρεση και τους φορείς που θεωρητικά προστατεύουν την δημοκρατία και του κράτους δικαίου, όπως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να μην επιτελούν τον ρόλο που θεωρητικά έπρεπε να επιτελούν. Ενδεικτικό της διολίσθησης της γειτονικής μας χώρας σε ένα κράτος ημιδημοκρατίας είναι το εμπάργκο του Τούρκου προέδρου Ταγιπ Ερντογαν στην δημοσίευση της συνέντευξης που είχε παρθεί από δημοσιογράφο της Χουριέτ από τον υποψήφιο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Μουχαρέμ Ιντζέ που φαίνεται ότι έχει αρχίσει να ενοχλεί τον Τούρκο Πρόεδρο κυρίως λόγω του πολιτικού του προφίλ που φλερτάρει με τα λαϊκιστικά ένστικτα μερίδας της Τουρκικής Κοινωνίας.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που αρχίζει και λαμβάνει σάρκα και οστά, και θα επηρεάσει και την μετεκλογική περίοδο της γειτονικής μας χώρας, είναι η δεδηλωμένη πρόθεση του Τούρκου προέδρου να οδηγήσει σε αποστρατεία την γενιά με την οποία πορεύτηκε στις αρχές της πολιτικής του διαδρομής ο Ερντογαν. Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει ήδη απευθύνει κάλεσμα στην νέα γενιά της Τουρκίας να συμπαραταχθεί με το κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Αναλυτές θεωρούν ότι στόχος του Προέδρου είναι να κυβερνήσει με ανθρώπους που γαλουχήθηκαν πολιτικά κατά την διάρκεια της πολιτικής του θητείας και δεν έχουν πολιτικές αναφορές που είναι στον αντίποδα της πολιτικής κουλτούρας του Ερντογαν όπως ο Κεμαλισμός και το κοσμικό κράτος. Αναμφισβήτητα, στόχος του Τούρκου προέδρου δεν είναι η διάνοιξη ενός δρόμου ένταξης στην πολιτική διαδικασία της νέας γενιάς αλλά η ευκολότερη πολιτική διαχείριση της επόμενης ημέρας.
Τα δυο αυτά γεγονότα μπορεί να φαντάζουν ήσσονος σημασίας για την πατρίδα μας αλλά και για την εν εξελίξει προεκλογικό περίοδο αλλά αποτελούν ενδείξεις για το προς τα που θα στραφεί ο Τούρκος Πρόεδρος αμέσως μετά τις εκλογές σε περίπτωση εκλογής του. Στην, και με την έγκριση του λαϊκού σώματος, μετατροπή της Τούρκικης δημοκρατίας σε «δημοκρατικό καθεστώς» τύπου Μπααθ των Αραβικών χωρών, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των ελληνο-τουρκικών σχέσεων. Και αυτό θα έπρεπε ήδη να μας είχε κάνει να αναθεωρήσουμε σκέψεις, βλέψεις και στρατηγικές.