Η παραίτηση του Α’ Γενικού Διευθυντή του ΥΠ.ΕΞ ενδεχομένως να αποτελεί την κορύφωση μιας σειράς προβληματικών πολιτικών δηλώσεων, αναφορικά με την υπεράσπιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις.
Όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά» … και δυστυχώς αυτό επιβεβαιώνεται με την παραίτηση του Α’ Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών, γεγονός το οποίο εκθέτει την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Οι πρόσφατες δημόσιες δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών αναφορικά με την τουρκική προκλητικότητα στη νήσο Κάσο, για παράδειγμα, δημιούργησαν τεράστια ερωτηματικά και έθεσαν εύλογα το ερώτημα αν πρόκειται για κάποιο «νέο δόγμα» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που εστιάζει στην υποχώρηση της ελληνικής πλευράς έναντι κάθε τουρκικής προκλητικής ενέργειας, προκειμένου να αποφευχθεί η οποιαδήποτε ένταση με τη γείτονα χώρα.
Οι συνεχείς ελληνικές υποχωρήσεις στις επιδεινούμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο από το 1996 και εντεύθεν, συνθέτουν ένα ιδιαιτέρως επιβαρυμένο ιστορικό, γεγονός που δικαιολογεί τις ανησυχίες της ελληνικής κοινωνίας για την αποτελεσματική προστασία των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Αν η ελληνική εξωτερική πολιτική επιλέγει την υποχώρηση σε κάθε προκλητική ενέργεια της γείτονας, τότε οδηγούμεθα με μαθηματική ακρίβεια στην επανάληψη της ιστορίας.
Η Τουρκία παραβιάζει συστηματικά το διεθνές δίκαιο όχι μόνο σε σχέση με την Ελλάδα αλλά και με όλες τις γειτονικές χώρες αρχής γενομένης με την εισβολή και κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου, την εισβολή και κατοχή τμήματος της βορειοανατολικής Συρίας, την εισβολή στο βόρειο Ιράκ, την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη και ούτω καθεξής.
Δυστυχώς, οι συνεχείς υποχωρήσεις της Ελλάδας στις τουρκικές προκλητικές ενέργειες, ενισχύουν ακόμη περισσότερο την τουρκική προκλητικότητα και επιτείνουν την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Και τούτο διότι η Ελλάδα δεν εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο, όπως την επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας σε 12 ναυτικά μίλια, την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών όπως έχει ζητηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η οποία μάλιστα έχει παραπέμψει την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό δικαστικό δικαστήριο για μη συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό δίκαιο), τον καθορισμό της ΑΟΖ με την Κύπρο, ακόμη δε και το τραγικό λάθος να μη συμπεριληφθεί το σύμπλεγμα της Μεγίστης στην χάραξη της ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Εν κατακλείδι, οι συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς δείχνουν ξεκάθαρα στη γείτονα χώρα αλλά και σε ολόκληρη την διεθνή κοινότητα ότι η Ελλάδα στερείται εθνικής στρατηγικής και με αυτόν τον τρόπο διακυβεύεται το μέλλον της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας.-
***
Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.