Όταν ο μετεωρίτης που προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας προκάλεσε πυρκαγιές και τσουνάμι και πέταξε τόσο μεγάλη ποσότητα θείου στην ατμόσφαιρα που «κρύφτηκε» ο ήλιος- με αποτέλεσμα μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας, η οποία εν τέλει σήμανε το τέλος των δεινοσαύρων: Αυτό είναι το σενάριο το οποίο υποστηρίζουν οι περισσότεροι επιστήμονες, και νέα μελέτη της οποίας ηγήθηκε το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν το επιβεβαιώνει, χάρη στην ανακάλυψη ακλόνητων στοιχείων στους βράχους που γέμισαν τον κρατήρα μέσα στις πρώτες 24 ώρες μετά την πρόσκρουση.
Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνουν ίχνη από ξυλάνθρακα, όγκους βράχων από το τσουνάμι και (ύποπτη) απουσία θείου. Όλα αυτά εντάσσονται σε ένα «αρχείο» βράχων που παρέχει την πλέον λεπτομερή εικόνα για την καταστροφή που σήμανε το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων, σύμφωνα με τον Σον Γκούλικ, ερευνητή του UTIG (University of Texas Institute for Geophysics).
«Είναι ένα εκτεταμένο αρχείο των γεγονότων που ήμασταν σε θέση να ανακτήσουμε από το εσωτερικό του “σημείου μηδέν”» είπε ο Γκούλικ, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης και του International Ocean Discovery Program το 2016, κατά την οποία ανασύρθηκαν οι βράχοι από το σημείο πρόσκρουσης στη Χερσόνησο Γιουκατάν.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences στις 9 Σεπτεμβρίου και βασίζεται σε προηγούμενη έρευνα σχετικά με τον σχηματισμό του κρατήρα και την ανάκαμψη της ζωής στο σημείο.
Το περισσότερο από το υλικό που γέμισε τον κρατήρα μέσα στις ώρες μετά τη σύγκρουση δημιουργήθηκε επί τόπου ή παρασύρθηκε από τα νερά της θάλασσας που εισήλθαν σε αυτόν από τον Κόλπο του Μεξικού. Η διαδικασία αυτή έλαβε χώρα με ταχύτατους ρυθμούς για τα γεωλογικά δεδομένα, και ως εκ τούτου δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τις επιπτώσεις του γεγονότος που προκάλεσε την εξαφάνιση του 75% της ζωής στον πλανήτη.
Ο Γκούλικ κάνει λόγο για μια βραχυχρόνια «κόλαση» σε τοπικό επίπεδο, που ακολουθήθηκε από μια μακρά περίοδο παγκόσμιας πτώσης της θερμοκρασίας. «Τους τηγανίσαμε και μετά τους παγώσαμε» είπε ο ίδιος. «Δεν πέθαναν όλοι οι δεινόσαυροι εκείνη την ημέρα- μα πολλοί πέθαναν».
Επιστήμονες υπολογίζουν πως ο αστεροειδής χτύπησε με τη δύναμη 10 δισεκατομμυρίων ατομικών βομβών αντίστοιχων αυτών που χρησιμοποιήθηκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η έκρηξη είχε ως αποτέλεσμα να πιάσουν φωτιά δέντρα και φυτά που ήταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και προκάλεσε ένα πελώριο τσουνάμι που έφτασε βαθιά στην ενδοχώρα. Μέσα στον κρατήρα, οι ερευνητές βρήκαν ξυλάνθρακα και ένα χημικό ίχνος που σχετίζεται με μύκητες εδάφους, μέσα ή πάνω σε στρώματα άμμου που δείχνει σημάδια εναπόθεσης από νερά. Αυτό με τη σειρά του δείχνει πως υλικά από τη ρημαγμένη γύρω περιοχή παρασύρθηκαν στον κρατήρα με τα νερά που υποχωρούσαν λόγω του τσουνάμι.
Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα της έρευνας πάντως ήταν είχε να κάνει όχι με παρουσία, αλλά με απουσία: Η περιοχή γύρω από τον κρατήρα είναι γεμάτη βράχια πλούσια σε θειάφι. Ωστόσο, στον πυρήνα δεν υπήρχε θείο. Το εύρημα αυτό υποστηρίζει τη θεωρία ότι η πρόσκρουση του αστεροειδούς είχε ως αποτέλεσμα να εξατμιστούν τα θειούχα ορυκτά που υπήρχαν στο σημείο και να απελευθερωθεί το θείο στην ατμόσφαιρα, με δραματικές επιπτώσεις στο κλίμα της Γης, καθώς εμπόδιζε το φως του ήλιου και προκάλεσε πτώση της θερμοκρασίας. Εκτιμάται πως κατά την πρόσκρουση εκλύθηκαν περίπου 325 δισεκατομμύρια μετρικοί τόνοι.
Αν και η πρόσκρουση του αστεροειδούς προκάλεσε τρομακτική καταστροφή σε τοπικό επίπεδο, ήταν η κλιματική αλλαγή αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους- και μαζί τους και μεγάλο μέρος των ειδών που υπήρχαν τότε στον πλανήτη.