Οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να δαπανήσουν πολιτικό κεφάλαιο στη Λιβύη (τουλάχιστον όχι το ίδιο με άλλες δυνάμεις) όμως έχουν τοποτηρητές. Η Γαλλία στα θέματα που αφορούν τη Μεσόγειο είναι πολύ κοντά στις αμερικανικές θέσεις. Τι θέλουν λοιπόν οι ΗΠΑ στη Λιβύη;
1. Τη μη αλλαγή του καθεστώτος ενός και ενιαίου κράτους, κάτι που επίσημα ανακοινώνουν διαρκώς. Η αλλαγή του status quo αν έλθει από ή και από τη Ρωσία, δε συμφέρει τις ΗΠΑ.
2. Για την Τουρκία, οι ΗΠΑ θεωρούν ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, ο τουρκικός ρόλος εκεί ίσως γίνει αμερικανικό κληροδότημα. Αυτό προϋποθέτει δύο πράγματα: Μια αλλαγή 180 μοιρών του Ερντογάν ή μια πολιτειακή αλλαγή στην Τουρκία η οποία θα συνοδεύεται από μια φιλοαμερικανική κυβέρνηση στην Τουρκία.
3. Για τις ΗΠΑ η Αίγυπτος είναι πολύ σημαντική. Αν η Αίγυπτος καταρρεύσει τότε ολόκληρη η αρχιτεκτονική ασφαλείας της περιοχής, θα πρέπει να αλλάξει και αυτή η αλλαγή δε θα είναι φίλα προσκείμενη στα αμερικανικά συμφέροντα.
4. Για τις ΗΠΑ, η Λιβύη σχετίζεται με τη Συρία και με την Ουκρανία. Η Ρωσία αν δεν ικανοποιηθεί στην Ουκρανία δεν πρόκειται να πάψει να υπονομεύει την αμερικανική πολιτική στη Μεσόγειο καθώς έτσι διασφαλίζει την έξοδό της στη Μεσόγειο. Από το 2015 και μετά μάλιστα, η Ρωσία έχει αυξήσει την επιρροή της στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
5. Η Αίγυπτος όμως έχει ανάγκη από υποστήριξη καθώς έχει ένα μεγάλο πρόβλημα με την Αιθιοπία που αφορά το τον Νείλο αλλά και ένα εσωτερικό πρόβλημα (που είναι ουσιαστικά πρόβλημα συνοχής και ασφάλειας) αυτό των Αδελφών Μουσουλμάνων. Η Γαλλία έθεσε στο ΝΑΤΟ ζητήματα που αφορούν τον αντισυμμαχικό ρόλο της Τουρκίας εντός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Έστω και με τη σιωπή της η Ουάσινγκτον φαίνεται πως συναινεί με την πρωτοβουλία της Γαλλίας η οποία μαζί με τον άλλον σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή (το Ισραήλ) δεν επιθυμεί την τουρκική πολιτική στη Μεσόγειο.
6. Ο μύθος ότι αν η Τουρκία πάρει κάποια οφέλη στη Συρία θα κατευναστεί, έχει καταρρεύσει οπότε αναμένουμε πως όταν τελειώσει η πόλωση στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ, η αμερικανική πολιτική θα γίνει πιο δραστήρια στην περιοχή, αφήνοντας την πολιτική της ουδετερότητας άπαξ και η φθορά μεταξύ των όσων εμπλέκονται στην περιοχή, βγάλει ξεκάθαρους νικητές που είναι αναθεωρητικές δυνάμεις, κάτι που είναι απευκταίο για τις ΗΠΑ.