Δεν γεννηθήκαμε όλοι μας για να γίνουμε κορυφαίοι δρομείς ταχύτητας, και μερικοί φαίνεται να είναι καλύτερα «εξοπλισμένοι» ως αθλητές από άλλους.
Αλλά τώρα οι ερευνητές λένε ότι ένα ανατομικό χαρακτηριστικό μπορεί να είναι το κλειδί για την ταχύτητα και την βέλτιστη απόδοση στο σπριντ: τα μεγάλα οπίσθια.
Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Medicine & Science in Sports & Exercise, εμπειρογνώμονες από το Πανεπιστήμιο του Λάφμπορο και τον εθνικό οργανισμό British Athletics μελέτησαν την ανατομία των μυών στους σπρίντερ των 100 μέτρων για να καταλάβουν εάν το μέγεθος των μυών των ποδιών διέφερε μεταξύ του μέσου άνδρα και ενός αθλητή τοπ επιπέδου.
Χρησιμοποιώντας έναν μαγνητικό τομογράφο, οι ερευνητές μέτρησαν το μέγεθος των 23 μυών του κατώτερου σώματος σε 42 άνδρες: πέντε που ήταν κορυφαίοι σπρίντερ, 26 που θεωρήθηκαν ότι βρίσκονται κάτω από την ελίτ και 11 που ήταν υγιείς αλλά απροπόνητοι.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι κορυφαίοι σπρίντερ ήταν γενικά πιο μυώδεις, με ένα συγκεκριμένο μοτίβο στην κατασκευή τους - τα μέλη της ελίτ ομάδας είχαν «πολύ μεγαλύτερους» μυς από εκείνους των υπολοίπων.
Ιδίως οι μύες που επεκτείνουν την άρθρωση του ισχίου ήταν 32% μεγαλύτεροι στους αθλητές της ελίτ.
Εξετάζοντας μεμονωμένα τους μύες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το μέγεθος των οπίσθιων μηριαίων ενός αθλητή ήταν το κλειδί για την ταχύτητά του.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Τζόναθαν Φόλαντ, ειδικό στην νευρομυϊκή απόδοση στο Πανεπιστήμιο του Λάφμπορο, ήταν έκπληξη και για τον ίδιο το γεγονός ότι οι εκτείνοντες μύες του ισχίου και οι οπίσθιοι μηριαίοι είχαν τόσο ισχυρή επίδραση στην απόδοση.
«Η απόδοση στο σπριντ εξαρτάται από πολλά διαφορετικά πράγματα: ψυχολογία, τεχνική, διατροφή. Ολα τα είδη των παραγόντων. Βρήκαμε ότι οι οπίσθιοι μηριαίοι εξηγούν το 44% αυτής της μεταβλητότητας», εξήγησε.
Μεταξύ των σπρίντερ που αποτέλεσαν αντικείμενο της μελέτης υπήρχε κάποια διαφορά στην απόδοση, με επιδόσεις στα 100 μέτρα που κυμάνθηκαν από 9,91 δευτερόλεπτα έως 11,25 δευτερόλεπτα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το 44% αυτής της διαφοράς εξηγείται από το μέγεθος του πίσω μέρους του σώματος των αθλητών. Οι δρομείς που ανήκουν στην ελίτ είχαν οπίσθιους μηριαίους κατά 45% μεγαλύτερους.
Η ομάδα του Λάφμπορο συνεχίζει την έρευνα μελετώντας τώρα και γυναίκες σπρίντερ.
(με πληροφορίες από CNN)