Ηταν στις αρχές του 2021, εποχή που ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στην Ελβετία. Ενα βιβλίο, το Happiness Becomes You και ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Tina από το HBO έδωσε την αφορμή μιας συνέντευξης του θρύλου του rock’n’roll, που εγκατέλειψε μια αγροτική κοινότητα και μια κακοποιητική σχέση για να αναδειχθεί σε μια από τις κορυφαίες καλλιτέχνιδες της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.
Εχοντας ολοκληρώσει έναν κύκλο κατακτήσεων που την έφεραν στην κορυφή της επιτυχίας, κατασταλαγμένη, με πολλές εμπειρίες αλλά και τη σοφία μιας γεμάτης ζωής που ωστόσο της επεφύλαξε πολλές τραγωδίες (χάνοντας δυο γιούς, τον Κρεγκ και τον Ρόνι κι αντιμετωπίζοντας εγκεφαλικό και καρκίνο), η, 81χρονη Τίνα Τέρνερ - που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 83 ετών την Τετάρτη - παραχώρησε μια συνέντευξη σε ιδιαίτερα εξομολογητικές διαθέσεις στο Harvard Busines Review.
Στη νεαρή κοπέλα που μεγάλωνε στο Τενεσί, Άννα Μέι Μπούλοκ, άρεσε να τραγουδά και να απαγγέλλει κινηματογραφικούς διαλόγους για να διασκεδάσει την οικογένειά της. Στα 20 της είχε νέο όνομα—Τίνα Τέρνερ—και μια ανερχόμενη μουσική καριέρα με τον σύντροφό της, Άικ. Όμως, εκείνος πίσω από τα φώτα στα παρασκήνια, την κακοποιούσε. Τελικά, βρήκε το θάρρος να τον εγκαταλείψει και να συνεχίσει την καριέρα της ως σόλο καλλιτέχνης με μεγάλα χιτς στα τσαρτ και με παγκόσμιες περιοδείες.
- Πάντα ονειρευόσασταν μια μουσική καριέρα;
Ως έφηβη ήμουν βοηθός νοσοκόμας και πρόσεχα και μικρά παιδιά. Πάντα μου άρεσαν τα παιδιά και το να νοιάζομαι για τους άλλους ήρθε φυσικά. Η μητέρα μου πίστευε ότι θα γίνω είτε νοσοκόμα είτε δάσκαλος, αλλά στην καρδιά μου, ήξερα ότι αυτά τα μονοπάτια δεν θα ήταν δικά μου. Μου άρεσε να τραγουδάω και να χορεύω ως παιδί και όλοι μου έλεγαν πόσο απολάμβαναν να με ακούν να τραγουδάω. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα έντονα να γίνω επαγγελματίας τραγουδίστρια μέχρι που μεγάλωσα.
- Οι καλλιτεχνικές σας δεξιότητές ήταν έμφυτες ή τις δημιουργήσατε;
Είμαι περφόρμερ από μικρό παιδί. Ως κορίτσι, με κάθε ευκαιρία που είχα, πήγαινα στον κινηματογράφο της περιοχής και απομνημόνευα σκηνές για να μπορέσω να τις αναπαραστήσω. Παρόλο που είχα λίγη εκπαίδευση στο τραγούδι στο γυμνάσιο και έμαθα ακόμη και όπερα, οι ικανότητές μου στη φωνή και στο χορό μου ήταν ως επί το πλείστον φυσικές.
- Πώς βρήκατε τη δύναμη να αφήσετε τον (πρώην σύζυγό σας), ΄Αικ Τέρνερ;
Για πολύ καιρό ένιωθα ότι ήμουν κολλημένη, χωρίς διέξοδο από την ανθυγιεινή κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Το να μην ξέρω πού πήγαινα ή τι μπορούσα να κάνω για να βγω ήταν επώδυνο. Στη συνέχεια όμως είχα μια σειρά από συναντήσεις με διαφορετικούς ανθρώπους που με ενθάρρυναν να αρχίσω να φωνάζω. Τελικά (τους) άκουσα. Χάρη σε αυτή την πρακτική, άρχισα να συνειδητοποιώ τις τάσεις που με κρατούσαν χαμηλά και με κατέβαζαν. Και μόλις μπορούσα να δω καθαρά τον εαυτό μου, άρχισα να αλλάζω, ανοίγοντας το δρόμο στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος. Χρειάστηκαν μερικά χρόνια, αλλά τελικά μπόρεσα να υπερασπιστώ τη ζωή μου και να ξεκινήσω από την αρχή.
- Από όλα τα βραβεία που έχετε κερδίσει, ποια σημαίνουν τα περισσότερα και γιατί;
Όταν περνούσα μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή μου ως σόλο καλλιτέχνης, κάποιοι από τους φίλους μου (από το χώρο) της τζαζ, ο Γουέιν Σόρτερ και ο Χέρμπι Χάνκοκ και οι οικογένειές τους, πήραν εμένα και τους γιους μου και με βοήθησαν να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Μερικές φορές τραγουδούσαμε μαζί για αρκετές ώρες και ονειρευόμουν ένα μέλλον στο οποίο θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι. Έτσι, η κατάκτηση του Γκράμι του άλμπουμ της χρονιάς για το River: The Joni Letters με τον Χέρμπι και τον Γουέιν ήταν κάτι πολύ γλυκό.
- Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους που προσπαθούν να διακριθούν σε δημιουργικούς τομείς;
Να μένουν πιστοί στον εαυτό τους, να δουλεύουν σκληρά και είναι αξιόπιστοι. Το να ακολουθήσουμε ένα δρόμο που δεν τον έχουν ακολουθήσει πολλοί, είναι συχνά πιο δύσκολο, αλλά αξίζει τον κόπο. Και ό,τι κι αν γίνει, ας μην τα παρατάμε ποτέ.
- Τι κάνετε κατά την περίοδο της συνταξιοδότησής σας;
Η συνταξιοδότησή μου μου έδωσε περισσότερο χρόνο να χαλαρώσω και να σκεφτώ. Προσέφερε μια ευκαιρία να ακολουθήσω κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και δεκαετίες: να γράψω ένα βιβλίο για το πνευματικό μου ταξίδι. Αυτή η περίοδος στη ζωή μου μου έδωσε επίσης περισσότερο χρόνο για να διαβάσω, να υποστηρίξω το διαθρησκειακό έργο Beyond Music και να αφιερώσω χρόνο απλώς στο να ζω.
- Τα τελευταία χρόνια ξεπεράσατε ένα εγκεφαλικό και τον καρκίνο. Αυτό απαίτησε μια νέα ανθεκτικότητα;
Για περισσότερα από 50 χρόνια τώρα, βασίζομαι στην πνευματική μου πρακτική για να με βγάλει μέσα από δύσκολες εμπειρίες. Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα όταν αντιμετώπιζα ζοφερές συνθήκες ήταν να επιλέγω την ελπίδα αντί της απελπισίας. Μερικές φορές τα προβλήματά μας φαίνονται ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ. Ξέρω ότι πολλοί από εμάς νιώθουμε έτσι τώρα. Αλλά όπως λέει ένα από τα αγαπημένα μου βουδιστικά ρητά, «ο χειμώνας γίνεται πάντα άνοιξη». Οι προκλήσεις μου μπορούν είτε να με κάνουν μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου είτε να με συντρίψουν, και έχω μια επιλογή ως προς αυτό. Είναι τόσο σημαντικό να θυμόμαστε ότι έχουμε μια επιλογή, ακόμα και όταν αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε. Επιλέγω να είμαι αισιόδοξη και να τιμώ κάθε εμπειρία στη ζωή μου, αρνητική και θετική, ως μια ευκαιρία να αυξήσω τη σοφία, το θάρρος και τη συμπόνια μου.
- Είναι η ευτυχία καλός ή ρεαλιστικός στόχος για όλους μας;
Απολύτως. Ανεξάρτητα από πολιτιστικό ή θρησκευτικό υπόβαθρο, προσωπικές πεποιθήσεις ή οποιονδήποτε άλλο παράγοντα, ο καθένας από εμάς μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την προσωπική του εκδοχή μιας ειρηνικής και ευτυχισμένης ζωής. Η συμβουλή που μοιράζομαι στο Happiness Becomes You έχει σκοπό να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους να αξιοποιήσουν τη δική τους πηγή χαράς. Είμαι βέβαια ότι όλοι μπορούν γιατί το έκανα μόνη μου, ακόμα και όταν αντιμετώπισα φαινομενικά αδύνατες (προς διαχείριση) περιστάσεις ξανά και ξανά. Δεν είμαι υπεράνθρωπο ον. Είμαι απλώς μια κυρία από το Νάτμπους του Τενεσί. Αν μπορώ να το κάνω εγώ, μπορούμε να το κάνουμε κι όλοι.
ΠΗΓΗ: hbr.org