Σχεδόν μια φορά την εβδομάδα, περίπου στις 9 το βράδυ, ενώ τα αστέρια έχουν ξεπροβάλει, ο Ραούλ Μαρτίνεθ Μοράλες και η Αμάντα Μάντρι εξερευνούν τον Άρη. Το ζευγάρι, πρώην αστροφυσικός και λάτρης των αστεριών, μαζεύουν προσεκτικά τα εργαλεία τους πριν διασχίσουν μια θάλασσα παγωμένης λάβας και κόκκινης άμμου.
Μερικές φορές στήνουν τα εργαλεία τους μέσα σε ένα τεράστιο κρατήρα, που χωράει να προσγειωθεί ολόκληρο διαστημόπλοιο. «Είχα πάντα εμμονή με τους πλανήτες και αυτόν τον άλλο κόσμο που δεν γνωρίζουμε ακόμα, από τότε που ήμουν παιδί», λέει στο BBC ο Μοράλες, κοιτάζοντας με θαυμασμό το τοπίο γύρω του. «Ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος, η Σελήνη - όλα με συναρπάζουν».
Όλο το σκηνικό είναι ατμοσφαιρικό και θυμίζει τον Κόκκινο Πλανήτη. Αλλά δεν βρίσκονται στον Κόκκινο Πλανήτη. Βρίσκονται στην Ισπανία και συγκεκριμένα στο Los Volcanes Natural Park στη Λανθαρότε των Κανάριων Νήσων.
Το μαύρο νησί, όπως χαρακτηρίζεται, βρίσκεται στον Ατλαντικό Ωκεανό, 150 χλμ. από τις ακτές τις Αφρικής και είναι ένα από τα επτά νησιά των Καναρίων νήσων που αποτελούν αυτόνομη διοικητική περιοχή της Ισπανίας. Είναι ηφαιστειακό νησί και εκεί οφείλει την απόκοσμη ομορφιά του.
«Θαυμάσιο δεν είναι», λέει η Μάντρι, σχολιάζοντας το τοπίο. «Πρακτικά μιλώντας, αυτό το τοπίο είναι ότι πιο κοντινό υπάρχει εδώ σε διαστημικό τοπίο. Περιέργως, υπάρχουν σπηλιές εδώ που είναι ίδιες με εκείνες που βρέθηκαν στη Σελήνη και τον Άρη».
Η ομοιότητα του νησιού με την Σελήνη και τον Άρη, το έχει μετατρέψει σε ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα έρευνας του διαστήματος.
Η NASA και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) χρησιμοποιούν το νησί για να εκπαιδεύσουν αστροναύτες ενώ εκεί δοκίμασαν και το Mars Rovers. Εδώ, οι επιστήμονες προσομοιώνουν το πώς θα ήταν εάν ήταν κάποιος στον Άρη ή τη Σελήνη και προετοιμάζονται για το μεγάλο ταξίδι μακριά από τη Γη.
Για όσους ενδιαφέρονται για την εξερεύνηση του διαστήματος, αυτό το καλοκαίρι είναι πιο σημαντικό από ποτέ. Είναι η επέτειος των 50 χρόνων, από τότε που ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν πάτησαν στο φεγγάρι, στις 20 Ιουλίου του 1969. Η συζήτηση στρέφεται πλέον στο μέλλον της διαστημικής εξερεύνησης, με πρώτα στην ατζέντα να μπορούν οι άνθρωποι να ξαναπάνε στο φεγγάρι μέχρι το 2024 και στη συνέχεια στον Άρη.
Εδώ μπαίνει στη συζήτηση η Λανθαρότε. Μερικές φορές το τοπίο του νησιού φαίνεται να αψηφά τους νόμους της φυσικής και της γεωγραφίας. Σε διάστημα έξι χρόνων, από το 1730 έως το 1736, κλονίστηκε βίαια από πολλαπλές ηφαιστειακές εκρήξεις. Το ηφαίστειο Τιμανφάγια (Timanfaya) ξερνούσε λάβα αφανίζοντας ένα-ένα τα χωριά της ομώνυμης κοιλάδας, καλύπτοντας τελικά το ένα τέταρτο του νησιού με τέφρα και λάβα που εκτοξευόντουσαν από το κέντρο της Γης.
Μετά τις εκρήξεις, η γη δεν ήταν νεκρή, αλλά ξαναγεννημένη. Το Φυσικό Πάρκο Los Volcanes και το Εθνικό Πάρκο Τιμανφάγια είναι γνωστά για τις σεληνιακές συνθήκες. Στα σημεία είναι ορατοί περισσότεροι από 100 ηφαιστειακοί κώνοι που απλώνονται σε έκταση 172 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
«Είναι εύκολο να μάθεις τους αστροναύτες το επιχειρησιακό κομμάτι, αλλά όχι να τους κάνεις επιστήμονες έρευνας πεδίου», λέει η Λορεντάνα Μποσόνε, μια από τους ειδικούς που εκπαιδεύει τους αστροναύτες. Το μέρος, λέει, βοηθά τους αστροναύτες με οποιοδήποτε υπόβαθρο, να γίνουν αποτελεσματικοί γεωλόγοι πεδίου και γεω-μικροβιολόγοι. Και τα αποτελέσματα είναι πολλαπλά: οι αστροναύτες γίνονται γεωλόγοι, οι επιστήμονες διεξάγουν έρευνες και μαθαίνουν να εργάζονται πιο λειτουργικά.
