Λέγεται συχνά πως στην πολιτική ο σωστός συγχρονισμός και η καλή επικοινωνιακή διαχείριση μπορεί να είναι η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας. Στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Κίνα ο Γάλλος Πρόεδρος επέδειξε ιδιαίτερη ικανότητα και στα δυο.
Ο κ. Μακρόν ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος ηγέτης που επισκέφθηκε τον Πρόεδρο Σι μετά το 19ο Εθνικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας και από το αποτέλεσμα αποδεικνύεται πως είχε προετοιμάσει την επίσκεψη του πολύ προσεκτικά. Στο επίπεδο των δημοσίων σχέσεων η ομάδα του Προέδρου διέρρευσε το βίντεο που έκανε εκατομμύρια Κινέζους να τον γνωρίσουν και να τον συμπαθήσουν. Σε επίπεδο διμερών σχέσεων ο κ. Μακρόν έδωσε ιδιαίτερο βάρος στην οικονομική διπλωματία χωρίς να παραμελήσει τις αμιγώς πολιτικές συζητήσεις.
Ακολουθούμενος από μια πολυμελή αποστολή εκπροσώπων ισχυρών γαλλικών επιχειρήσεων κατόρθωσε να επιτύχει μια σειρά συμφωνιών όπως, ενδεικτικά, την άρση του εμπάργκο έναντι του γαλλικού βοδινού το οποίο βρίσκονταν σε ισχύ επί 16 χρόνια. Επιπλέον επιχείρησε και μια σοβαρή προσπάθεια αναστροφής της πτωτικής τάσης στις παραγγελίες αεροπλάνων της Airbus εκ μέρους της Κίνας. Ως επιστέγασμα όλων των εμπορικού χαρακτήρα συνομιλιών ανακοινώθηκε η έναρξη συζητήσεων μεταξύ Κίνας και των γαλλικών ενεργειακών κολοσσών EDF και Areva προκειμένου οριστικοποιηθεί η συμφωνία ανάθεσης κατασκευής ενός εργοστασίου επεξεργασίας ραδιενεργών αποβλήτων στην Κίνα.
Εξίσου καλή ήταν και η απόδοση της ομάδας εξωτερικής πολιτικής του κ. Μακρόν όπως φάνηκε από την εξέλιξη των θεμάτων της ατζέντας των συνομιλιών. Μεταξύ των δυο Προέδρων συζητήθηκαν ζητήματα επικαιρότητας όπως οι εξελίξεις στη Συρία και η κρίση στην κορεατική χερσόνησο αλλά και ζητήματα ειδικού κοινού ενδιαφέροντος. Χαρακτηριστικά αναφέρεται το ζήτημα της τρομοκρατίας στην Αφρική - μια ήπειρο στην οποία η Γαλλία έχει παρελθόν και η Κίνα μέλλον.
Ο Πρόεδρος Σι συμφώνησε να υποστηρίξει το σχέδιο του Γάλλου Πρόεδρου για την σύγκληση μιας εαρινής διάσκεψης η οποία θα ασχοληθεί με την προσπάθεια ελέγχου της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Οι δυο Πρόεδροι συμφώνησαν επίσης να εντείνουν την συνεργασία και τις προσπάθειες τους για την πληρέστερη ενσωμάτωση της Συμφωνίας των Παρισίων .
Μολονότι όλα τα προηγούμενα ήταν αναμφισβήτητα θετικά για τον Γάλλο Πρόεδρο και την χώρα του η κίνηση που ξεχώρισε ήταν η εμφάνιση του ως βασικού εκφραστή των συμφερόντων της ΕΕ σε ό,τι αφορά στις Σίνο - ΕΕ εμπορικές και οικονομικές σχέσεις.
Είναι κοινό μυστικό πως την τρέχουσα περίοδο το κλίμα για τις κινέζικες επενδύσεις εντός Ευρώπης είναι αρνητικό καθώς έχει γίνει σαφές πως η Κίνα ενδιαφέρεται να εξαγοράσει μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας αλλά η ίδια παρουσιάζεται εξαιρετικά διστακτική να ανοίξει τις πόρτες της σε αντίστοιχες επιχειρηματικές κινήσεις από την ΕΕ ή/και τις ΗΠΑ.
Εντός του παραπάνω πλαισίου ο κ. Μακρόν δήλωσε πως η Γαλλία προτίθεται να συνδράμει στο σχέδιο της Κίνας για την δημιουργία του “Νέου Δρόμου του Μεταξιού” αλλά η συνδρομή και η υποστήριξη της, όπως και της ΕΕ, παρέχονται υπό προϋποθέσεις. Η δημόσια τοποθέτηση του Γάλλου Προέδρου ήταν σαφής: “Ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού δεν θα επιτραπεί να είναι μονόδρομος” δήλωσε χαρακτηριστικά ενώ επιπρόσθετα τόνισε εμφατικά πως “η Ευρώπη επέστρεψε”. Η υπενθύμιση του κ. Μακρόν προς την Κίνα εκφράζει το κλίμα δυσπιστίας του πυρήνα των κρατών - μελών της ΕΕ λέγοντας δημόσια όσα ψιθυρίζονται στους διαδρόμους των νέων γραφείων της στις Βρυξέλλες.
Η υπολογισμένη παρέμβαση του Γάλλου Πρόεδρου τον φέρνει στην πρώτη γραμμή της υφέρπουσας σύγκρουσης Κίνας - ΕΕ στον οικονομικό τομέα. Παρόλα αυτά δεν είναι πιθανό η Κίνα να τον θεωρήσει “εχθρό” καθώς ο κ. Μακρόν είναι ίσως ο μόνος αξιόπιστος Ευρωπαίος στρατηγικός συνομιλητής της Κίνας σε μια περίοδο κατά την οποία η τελευταία αναζητά μείζονες διεθνείς δρώντες προκειμένου να χτίσει ένα παγκόσμιο δίκτυο συμμαχιών. Η Γαλλία του Μακρόν είναι η τελευταία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία οι Κινέζοι διακρίνουν πολιτική σταθερότητα σε μια χρονική στιγμή που η Βρετανία αποφάσισε (;) την έξοδο της από την ΕΕ, η Γερμανία εισήλθε σε μια μακρά περίοδο πολιτικής αστάθειας και η Ιταλία έχει μπροστά της κρίσιμες εκλογές.
Είναι προφανές ότι ο Γάλλος Πρόεδρος μέχρι στιγμής φαίνεται να πηγαίνει καλά. Αν το άστρο του συνεχίσει να λάμπει και τελικά αποτελέσει έναν οδηγό για το μέλλον των Σίνο - ΕΕ σχέσεων μένει να αποδειχτεί. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως η ΕΕ είχε ανάγκη από έναν ηγέτη με τη λάμψη και τις επικοινωνιακές και πολιτικές δεξιότητες του κ. Μακρόν - ακόμη και αν πρόκειται για αποτέλεσμα σκληρής και μεθοδικής ομαδικής δουλειάς και όχι αυθεντικού ταλέντου.