Πολλές οικογένειες στην Ινδία ακόμη θρηνούν όταν ένα κορίτσι γεννιέται. Αλλά όταν γεννήθηκε η Λίνα, όλοι το γιόρτασαν.
Αυτό συμβαίνει στο Σαγκάρ Γκράμ, το χωριό της στην κεντρική Ινδία. Εκεί δεν συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη χώρα. Τα κορίτσια είναι περισσότερα από τα αγόρια. Όταν μια γυναίκα παντρεύεται, η οικογένεια του γαμπρού είναι εκείνη που θα δώσει την προίκα. Οι γυναίκες είναι αυτές που θα φέρουν τα λεφτά στο σπίτι.
Όχι, το χωριό αυτό δεν είναι προοδευτικό όπου η θέση της γυναίκας στην κοινωνία εκτιμάται. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν λόγω της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, η οποία για τα κορίτσια του χωριού αυτού είναι μια βάρβαρη κανονικότητα. Όταν θεωρούνται αρκετά μεγάλα, δηλαδή σε ηλικία περίπου 11 ετών, είναι αναμενόμενο να αρχίσουν το σεξ επί πληρωμή.
Επισήμως, η Ινδία έχει καταργήσει τις διακρίσεις λόγω κάστας εδώ και 70 χρόνια. Αλλά δεν είναι εύκολο να διαγραφεί μια «παράδοση» χιλιάδων χρόνων. Για πολλούς Ινδούς, η κάστα στην οποία ανήκουν είναι καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή τους. Από τον γάμο που θα κάνουν μέχρι το φαγητό που τρώνε. Πολλούς τους παγιδεύει σε τέτοιες δουλειές όπως τα κορίτσια του Σαγκάρ Γκράμ. «Είναι δουλεία κάστας και φύλου», λέει ο Ashif Shaikh της Jan Sahas, μιας ομάδας που υπερασπίζεται τα μέλη των κατώτερων καστών της Ινδίας, κοινότητες που λέγονταν και «άθικτες».
«Εκτιμούμε ότι υπάρχουν 100.000 γυναίκες και κορίτσια σε αυτή την κατάσταση. Αλλά πιθανότατα υπάρχουν άλλες τόσες που δεν έχουμε εντοπίσει ακόμη. Είναι ένα αόρατο πρόβλημα».
Τα κορίτσια στο Σαγκάρ Γκράμ μεγαλώνουν ακούγοντας μια ιστορία. Ένας βασιλιάς ερωτεύτηκε μια χορεύτρια. Η βασίλισσα της έβαλε μια πρόκληση: αν μπορούσε να περπατήσει ένα ποτάμι περπατώντας σε ένα σχοινί, θα μπορούσε να γίνει μέλος της βασιλικής οικογένειας και να ανέβει μόνιμα κάστα.
Όταν όμως η χορεύτρια ήταν ένα βήμα πριν πετύχει την πρόκληση και φτάσει στην άλλη όχθη του ποταμού, η βασίλισσα έκοψε το σχοινί. «Μέχρι τώρα δελεάζαμε τους άνδρες σας με το χορό», είπε η χορεύτρια στη βασίλισσα. «Από δω και πέρα, θα κλέβουμε τους άντρες σας με το σώμα μας».
Η Λίνα, 22 ετών, θυμάται να της λένε αυτή την ιστορία. Θυμάται το δέος που αισθάνθηκε όταν τα μεγαλύτερα κορίτσια από την κάστα της, την Bacchara, είχαν ξαφνικά αρκετά χρήματα για να παίρνουν μακιγιάζ και ωραία ρούχα. Θυμάται τι της είπαν οι μεγαλύτερες του χωριού όταν ήταν 15 χρονών και η οικογένειά της είχε οικονομικά θέματα.
«Οι γονείς σου τα βγάζουν πέρα δύσκολα. Πώς γίνεται να πηγαίνεις εσύ σχολείο. Πρέπει να δουλέψεις». Και έτσι άρχισε να δουλεύει. «Όλα τα υπόλοιπα κορίτσια στο χωριό το έκαναν, οπότε ένιωσα ότι έπρεπε να το κάνω κι εγώ. Ήταν δική μου ευθύνη».
Τα κορίτσια στο Σαγκάρ Γκράμ, που βρίσκεται δίπλα σε έναν αυτοκινητόδρομο, είναι προκαθορισμένο από την ημέρα που γεννιούνται ότι θα κάνουν αυτή τη ζωή. Οι γονείς αποφασίζουν ποιες από τις κόρες τους θα μπορέσουν να βγάλουν τα περισσότερα χρήματα. Τα μεγαλύτερα κορίτσια διδάσκουν τα μικρότερα πώς να προσελκύουν πελάτες από περνούν με τα φορτηγά ή τα αυτοκίνητα. Οι μικρότερες πολλές φορές κρύβονται κάτω από τα κρεβάτια, βλέποντας τις μεγαλύτερες εν ώρα εργασίας.
Όμως για τη Λίνα το σεξ παρέμενε ένα μυστήριο.
“«Από μικρό παιδί, το πιο σημαντικό ήταν τα χρήματα που έδινε ο πελάτης. Δεν καταλάβαινα τι μου έκαναν. Έβλεπα μόνο τα λεφτά που ερχόντουσαν».”
Η παρθενιά της πληρώθηκε αρκετά. Έβγαλε 5.000 ρούπια (περίπου 60 ευρώ). Μετά η τιμή της έπεσε. Μια άλλη γυναίκα από τη Bacchara, ηλικίας 29 ετών, λέει ότι το περισσότερο που μπορεί να βγάλει για μια σεξουαλική πράξη είναι 200 ρούπια (2,5 ευρώ). Βλέπει περίπου πέντε ή έξι άντρες τη μέρα.
Η νόμιμη ηλικία για συγκατάθεση στο σεξ στην Ινδία είναι τα 18. Το κρατίδιο που είναι το Σαγκάρ Γκράμ, το Madhya Pradesh, πρόσφατα πέρασε τη θανατική ποινή για οποιονδήποτε βιάζει παιδί κάτω των 12 ετών, ενώ αύξηση την ποινή φυλάκισης για οποιονδήποτε ενήλικα κάνει σεξ με οποιονδήποτε κάτω των 18 ετών. Η αστυνομία λέει ότι μέσα στον χρόνο συνελήφθησαν 7 άτομα για σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων στο Σαγκάρ Γκράμ, μεταξύ των οποίων 5 μητέρες που πούλησαν τις κόρες τους. Ο νόμος είναι σαφής, αλλά ακόμη δεν μπορεί να αλλάξει μια «παράδοση» χρόνων και την οικονομική ανάγκη.
Οι περισσότεροι άντρες της Bacchara δεν δουλεύουν. Μόνο πολύ χαμηλόμισθες θέσεις είναι διαθέσιμες. Έτσι βασίζονται οικονομικά στα παιδιά τους. Όπως όλοι στο χωριό, περιμένουν έξω από το σπίτι, όσο το κορίτσι είναι μέσα κάνοντας τη δουλειά του.
Ο μόνος που διαφέρει είναι ο Balram Chauhan. Έχει πέντε κόρες και θα μπορούσε να είναι πλούσιος, σύμφωνα με τους υπόλοιπους του χωριού. Όμως παλεύει να ζήσε την οικογένειά του με ένα μαγαζάκι που έχει.
Αρνείται να βάλει τα κορίτσια του στη δουλειά, θέλει να πηγαίνουν σχολείο. «να πρέπει να υποστούν τέτοια βία και ψυχική και σωματική εκμετάλλευση... πως γίνεται να το κάνουν αυτό γονείς στα παιδιά τους;», αναρωτιέται.
Η μητέρα του ήταν πόρνη. Και παρά τις προσπάθειές του, το ίδιο έγιναν και οι αδερφές του. «Από τη στιγμή που άρχισα να καταλαβαίνω τι γινόταν, ήθελα να τις σταματήσω. Αλλά οι γονείς μου αντιδρούσαν. Έλεγαν ότι ήταν μια παράδοση ετών και ποιος ήμουν εγώ για να τη σταματήσω».
Πηγή: Guardian