«Ξαναμίλησε» το διαστημόπλοιο Voyager 1, που είναι το πιο μακρινό ανθρώπινης κατασκευής αντικείμενο που υπάρχει αυτή τη στιγμή.
Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η ομάδα της αποστολής μπόρεσε για πρώτη φορά μετά από 5 μήνες να ελέγξει την «υγεία» και την κατάσταση του σκάφους, καθώς το Voyager 1 στέλνει ξανά δεδομένα για τα συστήματά του και την κατάστασή τους. Το επόμενο βήμα θα είναι να αρχίσει να στέλνει ξανά επιστημονικά δεδομένα.
Το Voyager 1 σταμάτησε να στέλνει αναγνώσιμα επιστημονικά και μηχανολογικά δεδομένα πίσω στη Γη στις 14 Νοεμβρίου 2023, αν και η ομάδα ελέγχου ήταν σε θέση να βλέπει πως το σκάφος λάμβανε ακόμα εντολές, και φαινόταν να λειτουργεί κανονικά. Τον Μάρτιο επιβεβαιώθηκε πως το όλο ζήτημα είχε να κάνει με έναν από τους τρεις υπολογιστές του διαστημοπλοίου, το αποκαλούμενο FDS (Flight Data Subsystem). Το FDS είναι υπεύθυνο για τη «συσκευασία» των επιστημονικών και μηχανολογικών δεδομένων πριν αποσταλούν στη Γη.
Όπως διαπιστώθηκε, ένα τσιπ που ήταν υπεύθυνο για την αποθήκευση μέρους της μνήμης του FDS- περιλαμβανομένου τμήματος του κώδικα λογισμικού του FDS- δεν λειτουργεί. Η απώλεια αυτού του τμήματος κώδικα καθιστούσε τα επιστημονικά και μηχανολογικά δεδομένα αδύνατον να χρησιμοποιηθούν. Καθώς η ομάδα ελέγχου δεν μπορεί να επισκευάσει το τσιπ, αποφασίστηκε να μεταφερθεί ο επηρεαζόμενος κώδικας αλλού στη μνήμη FDS, μα δεν υπάρχει κάποιο μέρος αρκετά μεγάλο για να μπορέσει να κρατήσει όλο το επίμαχο τμήμα κώδικα.
Αυτό που έκανε τελικά η ομάδα ελέγχου ήταν να καταρτίσει ένα σχέδιο για να χωρίσει τον επηρεαζόμενο κώδικα σε κομμάτια και να τα αποθηκεύσει σε διαφορετικά σημεία στο FDS. Για να δουλέψει αυτό, χρειάστηκε να τροποποιηθούν τα τμήματα αυτά έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργούν ακόμα ως σύνολο. Επίσης, χρειάστηκαν και σχετικά updates σε αναφορές στην τοποθεσία αυτού του κώδικα σε άλλα σημεία της μνήμης FDS.
Η ομάδα ξεχώρισε τον κώδικα που είναι υπεύθυνος για τη «συσκευασία» των μηχανολογικών δεδομένων και έστειλε το «πακέτο» στη νέα του θέση στη μνήμη FDS στις 18 Απριλίου. Ένα ραδιοσήμα χρειάζεται περίπου 22,5 ώρες για να φτάσει στο Voyager 1, που είναι σε απόσταση 24 δισεκατομμυρίων χλμ από τη Γη, και άλλες 22,5 για να γυρίσει πίσω στη Γη. Το σκάφος «ξαναμίλησε» στις 20 Απριλίου, επιβεβαιώνοντας πως το σχέδιο είχε αποδώσει καρπούς: Για πρώτη φορά μέσα σε πέντε μήνες, ήταν δυνατός ο έλεγχος της κατάστασής του.
Το Voyager 2, από πλευράς του, συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Τα δύο σκάφη εκτοξεύτηκαν πάνω από 46 χρόνια πριν, και είναι τα μακροβιότερα και πιο μακρινά διαστημόπλοια στην ιστορία.