Και να σκεφτεί κανείς ότι, πριν από μόλις ένα μήνα, βρισκόμαστε στο παρά πέντε της πλήρους εγκατάλειψης του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ήταν τότε που το ένα μετά το άλλο τα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία της Χώρας μετατρέπονταν σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ). Τότε που, με τη λογική της Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), τα «φιλέτα» των υπηρεσιών Υγείας, όπως οι ακριβές εξετάσεις, παραχωρούνταν στους ιδιώτες. Τότε που συρρικνώνονταν ή και ακυρώνονταν ακόμη και οι προγραμματισμένες, από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προσλήψεις στο ΕΣΥ του αναγκαίου υγειονομικού προσωπικού. Τότε, τέλος πάντων, που ο τομέας της δημόσιας Υγείας ήταν από τα πρώτα θύματα των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Για να μην πάμε λίγο πιο πριν. Όταν ο σημερινός Πρωθυπουργός μας έλεγε ότι στο ΕΣΥ υπάρχουν περισσότεροι γιατροί απ’ όσους χρειάζονται. Όταν ο και Υπουργός αντιπρόεδρος του κόμματός του απειλούσε με λουκέτο σε νοσοκομεία, και με απολύσεις προσωπικού. Και όταν κάποιοι άλλοι, από κείνη την πλευρά πάντα, χαρακτήριζαν «σοβιετικού τύπου κατάλοιπα» τα Τοπικά Κέντρα Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ…
Ώσπου ήρθε ο Covid 19. Για να καταδείξει το πραγματικά αναντικατάστατο, και επί της πράξης σωτήριο, του δημόσιου συστήματος Υγείας. Αλλά και την θεαματική ανεπάρκεια του ιδιωτικού. Εκεί όπου και οι απλές εξετάσεις για τον κορονοϊό, ακόμη και σήμερα πάνω στην κορύφωση της κρίσης, στοιχίζουν μια περιουσία για τις δυνατότητες του μέσου πολίτη. Για να καταλάβουμε, επιτέλους όλοι, και οι πιο θερμοί θιασώτες της φιλελεύθερης θεώρησης των πραγμάτων, ότι μόνο ένα όρθιο και ισχυρό δημόσιο σύστημα Υγείας, ακόμη κι αυτό το υποστελεχωμένο σήμερα δημόσιο σύστημα Υγείας, μπορεί να αντεπεξέλθει σε δύσκολες καταστάσεις, μπορεί να αντιμετωπίσει μείζονες κρίσεις, όπως η σημερινή. Και ευτυχώς να λες, που δεν πρόλαβαν να το ξεθεμελιώσουν στην εντέλεια.
Ήρθε λοιπόν ο Covid 19, για να δώσει, ως πραγματικότητα πλέον, ένα ηχηρό χαστούκι στις, και επί του πιο ευαίσθητου τομέα, εκείνου της δημόσιας Υγείας, νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Όμως να που ακόμη και τώρα η Κυβέρνηση Μητσοτάκη άργησε να καταλάβει. Άργησε πολύ. Κι έπρεπε νάρθει η αφόρητη πίεση της δραματικής πραγματικότητας, για να προχωρήσει, σχεδόν πανικόβλητη, στην ενίσχυση του ΕΣΥ. Με την προκήρυξη –λιγότερων πάντως απ’ όσες θα έπρεπε, και όχι με τους καλύτερους όρους- νέων θέσεων υγειονομικού προσωπικού. Και να κάνει εκκλήσεις για την επίδειξη ενδιαφέροντος. Και άντε να δούμε τι θα γίνει…
Να δούμε, προπάντων αν , όταν με το καλό περάσει η μεγάλη απειλή, θα έχουν όλοι καταλάβει. Ή αν θα επιστρέψουν κάποιοι στις ιδεοληπτικές τους εμμονές, συνεχίζοντας «τα δικά τους». Όμως θα έχουν καταλάβει οι πολίτες. Και μάλλον δεν θα το επιτρέψουν. Ελπίζουμε τουλάχιστον…