Γεννημένη στο Λονδίνο από Αμερικανούς γονείς, επέστρεψε στις ΗΠΑ με την οικογένεια της λίγο πριν από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πατέρας της ήταν έμπορος έργων τέχνης και η επιχείρησή του τον έφερε σε επαφή με την ελίτ του Χόλιγουντ. Παρότι η μητέρα της, πρώην ηθοποιός του θεάτρου, αρχικά δεν επέτρεψε στη μικρή Elizabeth Rosemond Taylor να ασχοληθεί με το σινεμά, η γνωριμία με τον πρόεδρο της Universal Pictures που προέκυψε μέσω ενός από τους πελάτες του πατέρα της την οδήγησε σε ένα δοκιμαστικό.
Το 1942 η Ελίζαμπεθ Τέιλορ γύρισε την πρώτη της ταινία, το There’s One Born Every Minute, στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο με τη MGM κι έκανε το Lassie Come Home (1943), ενώ ένα χρόνο μετά, ακολούθησε το National Velvet (1944).
Το παιδί-θαύμα («ήμουν ένα φοβισμένο μικρό κορίτσι», όπως εξομολογήθηκε αργότερα μιλώντας για κείνα τα χρόνια) μεγάλωσε και κατάφερε, γεγονός διόλου δεδομένο, όχι μόνο να κάνει ομαλή μετάβαση αναλαμβάνοντας ως νεαρή ηθοποιός πλέον, πρωταγωνιστικούς ρόλους με τις ταινίες Life with Father (1947), Father of the Bride (1950) και A Place in the Sun (1951), αλλά και να καθιερωθεί ως η απόλυτη σταρ της εποχής της.
Η κινηματογραφική persona της γοητευτικής, παθιασμένης γυναίκας που δεν φοβάται να εκφράσει την αγάπη και τον θυμό της, έφτασε στο απόγειο με τις ερμηνείες της στις ταινίες «Λυσσασμένη Γάτα» (1958) και «Ξαφνικά Πέρυσι το Καλοκαίρι» (1959), κινηματογραφικές μεταφορές των ομότιτλων θεατρικών έργων του Τένεσι Ουίλιαμς.
Προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ, κέρδισε δύο -για το «Ζήσαμε στην αμαρτία» (1960) και για το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» (1966)-, έκανε οκτώ γάμους -μεταξύ των συζύγων της ήταν ο κινηματογραφικός παραγωγός Μάικλ Τοντ, ο τραγουδιστής Έντι Φίσερ, ο γερουσιαστής των ΗΠΑ Τζον Γουόρνερ και φυσικά ο σπουδαίος ηθοποιός Ρίτσαρντ Μπάρτον (με τον οποίον έζησε ένα θυελλώδη έρωτα που ξεκίνησε στα γυρίσματα της ταινίας «Κλεοπάτρα»), τα έβαλε με τα πανίσχυρα στούντιο και έγινε η πρώτη ηθοποιός στην ιστορία του σινεμά που υπέγραψε συμβόλαιο 1 εκατ. δολαρίων (για την «Κλεοπάτρα»).
Βοήθησε στην ίδρυση του American Foundation for AIDS Research (1985), εν μέρει υποκινούμενη από τον θάνατο του επιστήθιου φίλου της Ροκ Χάντσον, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο ως εκπρόσωπος του οργανισμού και το 1991 ίδρυσε το Elizabeth Taylor AIDS Foundation με σκοπό τη συνδρομή όσων πάσχουν από τη νόσο.
Το ΗΒΟ αποκάλυψε τις πρώτες εικόνες του ντοκιμαντέρ «Elizabeth Taylor: The Lost Tapes» σε σκηνοθεσία της υποψήφιας για Όσκαρ, Νανέτ Μπέρσταϊν, στο οποίο η ίδια η Ελίζαμπεθ Τέιλορ μιλά για τη ζωή της -από τη φήμη που γεύτηκε στα πρώιμα παιδικά χρόνια και τον ρόλο της στάρλετ που κυνηγούσαν τα ταμπλόιντ, μέχρι την καθιέρωση της ως σύμβολο του σεξ και αργότερα σταρ και ακτιβίστρια.
Η ταινία που έκανε πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Καννών και προβλήθηκε πρόσφατα στο Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, βασίζεται στη συνέντευξη που η σπουδαία ηθοποιός έδωσε το 1964, στο απόγειο της δόξας της, στον δημοσιογράφο Ρίτσαρντ Μέριμαν και αξιοποιεί 40 ώρες νέου ηχητικού υλικού -που ανακαλύφθηκε πρόσφατα- προσωπικών φωτογραφιών και ερασιτεχνικών βίντεο.
Στο ντοκιμαντέρ ακούγονται επίσης οι φωνές των ηθοποιών Ρόντι ΜακΝτόουαλ, Ντέμπι Ρέινολντς, Ρίτσαρντ Μπάρτον, Τζορτζ Χάμιλτον, καθώς και του επί χρόνια βοηθού και συνεργάτη της Τιμ Μέντελσον, σύμφωνα με το Indiewire.
Το «Elizabeth Taylor: The Lost Tapes» κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 3 Αυγούστου στο ΗΒΟ και στο Max.
Με πληροφορίες από Indiewire