Του Παύλου Χριστόπουλου
Η επιρροή της Τέιλορ Σουίφτ (Taylor Swift) εκτείνεται πέρα από τη μουσική και στον κόσμο της γεωπολιτικής, αν και όχι με την παραδοσιακή έννοια.
Οι περιοδείες της αποφέρουν σημαντικά έσοδα για πόλεις και χώρες που τις φιλοξενούν. Αυτός ο οικονομικός αντίκτυπος είναι τόσο μεγάλος, που κάποιοι παγκόσμιοι ηγέτες έχουν ασκήσει δημόσια πίεση για να συμπεριλάβει τη χώρα τους στις περιοδείες της.
Αν και δεν εμπλέκεται άμεσα στη χάραξη πολιτικής, η Swift χρησιμοποίησε την πλατφόρμα της για να υποστηρίξει συγκεκριμένους υποψηφίους και να ευαισθητοποιήσει σχετικά με πολιτικά ζητήματα. Για παράδειγμα, υποστήριξε τον Τζο Μπάιντεν στις εκλογές του 2020 στις ΗΠΑ. Πριν από λίγες ημέρες γνωστοποίησε ότι θα στηρίξει τη Κάμαλα Χάρις στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αυτή η στήριξη, αναμένεται να φέρει νέους ψηφοφόρους στις κάλπες των Δημοκρατικών, χωρίς αυτό να προδικάζει με βεβαιότητα το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η παγκόσμια δημοτικότητά της ξεπερνά τα σύνορα και τις γλώσσες. Αυτή η πολιτιστική επιρροή μπορεί να γεφυρώσει τις διαφορές και να δημιουργήσει μια αίσθηση κοινής εμπειρίας, ιδίως με τα κοινά που είναι εξοικειωμένα με την κουλτούρα της Δύσης.
Συνολικά, η επιρροή της Taylor Swift δεν αφορά τη γεωπολιτική στρατηγική ή τις διεθνείς σχέσεις, αλλά τον εκτεταμένο αντίκτυπο που μπορεί να έχει ένας ποπ σταρ στην οικονομία, την πολιτική και την παγκόσμια κουλτούρα.
Σε ό,τι αφορά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, τον ερχόμενο Νοέμβριο, η εκδήλωση προτίμησης της Taylor Swift στην Κάμαλα Χάρις μπορεί να εμφανίσουν το φαινόμενο «Ψηφοφορία Swiftie»: Οι εγκρίσεις της Swift μπορούν να αυξήσουν σημαντικά την εγγραφή και τη συμμετοχή των ψηφοφόρων, ιδιαίτερα μεταξύ των νεότερων δημογραφικών ομάδων. Αυτή η «Ψηφοφορία Swiftie» μπορεί να επηρεάσει τα εκλογικά αποτελέσματα, ειδικά σε κοντινές κούρσες μεταξύ των υποψηφίων.
Αυτή η κινητοποίηση δεν περιορίζεται στις ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε την επιρροή της και μάλιστα, ζήτησε τη βοήθειά της για την ενίσχυση της προσέλευσης των ψηφοφόρων για τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του 2024.
Οι ηγετικές ελίτ των ΗΠΑ και η βιομηχανία του θεάματος, θεωρούν ότι ως πολιτιστικό είδωλο η Swift μπορεί να προωθήσει θετικά μηνύματα ενότητας και κατανόησης. Η μουσική και η συνηγορία της μπορούν να γεφυρώσουν πολιτιστικούς διαχωρισμούς και να δημιουργήσουν μια αίσθηση κοινής εμπειρίας, προωθώντας μια πιο ειρηνική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Παράλληλα, η τεράστια δημοτικότητά της, ιδιαίτερα στην Ασία, μπορεί να επηρεάσει θετικά την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή η «ήπια ισχύς» μπορεί να είναι πολύτιμο εργαλείο για την Ουάσιγκτον στις διεθνείς σχέσεις.
Ασχέτως των υπερβολών που εκπορεύονται από τις ΗΠΑ, η επιρροή της Swift είναι κυρίως εγχώρια και δεν επηρεάζει άμεσα μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα όπως ο πόλεμος ή οι εμπορικές συμφωνίες.
Η Taylor Swift διανύει πραγματικά μια μετεωρικής ανόδου φάση της ζωής της, μια φάση που κανένας σύγχρονος καλλιτέχνης δεν προσέγγισε. Και το φαινόμενο «Taylormania» είναι αληθινό. Αν και αυτό το είδος μανίας δεν είναι εντελώς νέο.
Έχουμε ξαναδεί αυτού του είδους τη μανία και με τους Rolling Stones (1972, 1980, 1989), Led Zeppelin (1971-75), Elton John (1971-1975), Michael Jackson (1983-1992), Madonna (1986-1992), U2 (1987-1992 και επίσης ίσως κατά τη διάρκεια του 360 Tour του 2009-11), και των δύο Backstreet Boys και NSYNC (1996-2001).
Αν θα έπρεπε να δοθούν οι πραγματικές διαστάσεις, το μόνο φαινόμενο που μπορεί να συγκριθεί, είναι το φαινόμενο «Beatlemania», τη δεκαετία του ’60.
Ωστόσο, σε μακροχρόνια προοπτική, κανένα από αυτά τα φαινόμενα και μανίες δεν κατάφερε να επηρεάσει καθοριστικά τις διεθνείς σχέσεις και τους παγκόσμιους συσχετισμούς ισχύος.