Η πανδημία του κορονοϊού εξελίχθηκε σε ενα μεγεθυντικο φακό που προέβαλε όλες τις ελλείψεις αλλά και τις ανάγκες της σύγχρονης ιατρικής βιομηχανίας. Καθημερινά διαβάζουμε για νοσοκομεία που υπολείπονται σε εξοπλισμό υποστήριξης μονάδων εντατικής θεραπείας, για διαγνωστικά τεστ των οποίων η αξιοπιστία τίθεται υπό αμφισβήτηση, για ιατρικά εργαλεία που μπορούν ο πνεύμονας εκείνων που δεν μπορούν να αναπνεύσουν, αλλά είτε είναι απελπιστικά λίγα σε σχέση με τις αντίστοιχες ανάγκες κάθε νοσοκομείου, είτε σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχουν καν. Η αξιοποίηση πηγών ορυκτών κοιτασμάτων εντός της Ένωσης, είναι επιτακτική ανάγκη. Την ίδια στιγμή, το όραμα του Green Deal, της μετατροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια οικονομικά βιώσιμη ενδοχώρα, που αξιοποιεί πλουτοπαραγωγικές πηγές με σεβασμό στο περιβάλλον, περνάει επίσης από τα ορυκτά μέταλλα, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω.
Μια κίνηση-ματ για την έξοδο από την πανδημία
Διανύουμε μια εποχή όπου ναι μεν τα lockdown στις περισσότερες χώρες ανά τον κόσμο έχουν αρθεί, αλλά την ίδια στιγμή η ιατρική διανύει ένα αγώνα δρόμου με τα φρένα σπασμένα, ώστε να παραχθούν αξιόπιστες θεραπείες, συσκευές αναπνευστικής υποστήριξης, διαγνωστικά τεστ και κάθε εργαλείο που μπορει να γίνει ασπίδα κόντρα στον ιό. Σε αυτό τον αγώνα, η ιατρική βιομηχανία και η θεραπευτική πρακτική εξαρτώνται όσο ποτέ άλλοτε από εξειδικευμένα μέταλλα και κράματα.
Η Ευρωπαϊκή εξορυκτική βιομηχανία μέχρι πρόσφατα εξαρτιόταν ώς προς τις ανάγκες εφοδιασμού της σε πρώτες ύλες φαρμακευτικών σκευασμάτων και εξοπλισμού, από τρίτες χώρες. Την ίδια στιγμή, το όνειρο της Πράσινης Ανάκαμψης, -γνωστής και ως Green Deal- και της ψηφιακής μετάβασης της Ευρώπης συνδέεται άμεσα πια, όχι τόσο με τον άνθρακα, αλλά κυρίως με τον χρυσό, τον χαλκό, τον χάλυβα και άλλα βασικά μέταλλα. Τα ορυκτά μέταλλα είναι το κεντρικό σημείο αναφοράς, τόσο για μια δυνατή ιατρική βιομηχανία που μπορεί να οχυρώσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες όπως μια σιδερένια πανοπλία, αλλά και για την νέα μεγάλη οικονομική ανάκαμψης στην Ε.Ε της εποχής μετά τον κορονοϊό, με επίκεντρο την ψηφιακή τεχνολογία. Μιας ανάκαμψης που θα έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα έχει ως αφετηρία την ανθρώπινη ζωή.
Το Α και το Ω της Πράσινης Ανάκαμψης
Το μέλλον των ευρωπαϊκών κοινωνιών ορίζεται πια από την καινοτομια της ψηφιακής τεχνολογίας. Οι προηγμένοι υπολογιστές, οι μπαταρίες, τα ηλεκτρικά οχήματα και οι ανεμογεννήτριες είναι μερικές από τις νέες σταθερές των κοινωνιών μετά το 2020, με έμφαση στον άνθρωπο και στην εκπλήρωση των αναγκών του. Ωστόσο, οι πρώτες ύλες όπως μέταλλα και ορυκτά για την κατασκευή των παραπάνω, μέχρι σήμερα εισάγονταν κυρίως από την Κίνα και άλλες χώρες. Είναι επιτακτική πια, η ανάγκη ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να διαθέτει το δικό της πλήρες και αυτόνομο δίκτυο παραγωγής και εσωτερικής διακομιδής πρώτων υλών όπως αλουμίνιο, χαλκός, κοβάλτιο, νικέλιο, λίθιο.
Όμως η προώθηση και εφαρμογή της Πράσινης συμφωνίας δεν μπορεί να προχωρήσει με ουσιαστικά, σταθερά βήματα, χωρίς την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κοιτασμάτων. Οι νέες τεχνολογίες κοιτασμολογικής έρευνας και μεταλλευτικής παραγωγής, αλλά και τα καινοτόμα προϊόντα για εξοπλισμό μεταλλείων, εμπλουτισμού και μεταλλουργίας από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Έρευνας και Καινοτομίας ‘Ορίζοντας 2020’, μπορούν να συμβάλλουν θετικά στην παραγωγική αξιοποίηση των ανεκμετάλλευτων κοιτασμάτων της Ευρώπης.
Το ελληνικό παράδειγμα
Σε μια εποχή που δεν υφίστανται πράσινες τεχνολογίες χωρίς ορυκτά και μέταλλα ως πρώτη ύλη, η χώρα μας έχει όλες τις προϋποθέσεις να διαδραματίσει κομβικό ρόλο ως μεταλλευτικό κέντρο. Η Ελλάδα διαθέτει, επί παραδείγματι, παγκοσμίου κλάσης κοιτάσματα χρυσού, αργυρού, μολύβδου, χαλκού και ψευδαργύρου στην περιοχή της ΒΑ Χαλκιδικής, στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, τα οποία λειτουργούν από την Ελληνικός Χρυσός. Εκεί βρίσκονται τα μεταλλεία της Ολυμπιάδας και των Μαύρων Πετρών στο Στρατώνι που βρίσκονται σε φάση παραγωγής και εξαγωγών, αλλά εκείνο των Σκουριών που τελεί υπό καθεστώς ανάπτυξης και κατασκευαστικών εργασιών. Η Ελληνικός Χρυσός, αν και έχει παρεμποδιστεί ποικιλοτρόπως μέσω προσχημάτων που εξυπηρετούν πολιτικούς σκοπούς, αποδεικνύει διαρκώς, με τις περιβαλλοντικές της επιδόσεις, την εξαγωγική δυναμική και τις πρωτοβουλίες της για ουσιαστική κοινωνική συνεισφορά στις τοπικές κοινότητες που δραστηριοποιείται, ότι η συγκεκριμένη, διεθνούς εμβέλειας, επένδυση πρέπει επιτέλους να μπορέσει να προχωρήσει, να δρέψει τους καρπούς της και να τονώσει την επενδυτική εμπιστοσύνη στην Ελλάδα.
.